انجمن بی تاوان: در گروه تروریستی پژاک چارچوب ایدئولوژیک بر اساس خط مشی عبدالله اوجالان طوری است که فرد عضو باید در یک قالب کلیشه‌ای به بار آید و فقط حرف های «رهبری» را برزبان بیاورد . غیر از این را حرف «دشمن» می دانند و فردی که سخنی خارج از چارچوب حرف رهبری بر زبان بیاورد را «خائن و جاسوس» می دانند .

انتقاد در پژاک دو معنا دارد. انتقاد از خود و انتقاد از دیگران. در این که نفس انتقاد خوب است و باعث پیشرفت می گردد شکی نیست اما این موضوع در پژاک در قالب دیگری تعریف شده است .

انتقاد در پژاک این گونه است: فرد مورد نظر را در برابر جمع قرار می دهند. از وی می خواهند تا درباره خود (از کودکی تاکنون) صحبت کند، نکات منفی خود را بر زبان بیاورد (فقط منفی)، خود را سرزنش نماید. این کار را باید حدود دو ساعت تکرار کند. سپس تمام اعضای حاضر براساس اظهارات فرد و شناخت از وی در دوران عضویت باید یکی یکی از وی انتقاد شدید نمایند. فرد حق پاسخ گویی ندارد. باید همه موارد را قبول کند. در این روند همه نه براساس واقعیت بلکه بر اساس بغض و کینه شخصی آنقدر فرد را مورد هجوم قرار می دهند که تخریب شخصیت و تحقیر به بالاترین حد خود می رسد. فرمانده ای که جلسه را اداره می کند نظر نهایی را اعلام می کند .

اگر شخص مورد انتقاد خطر تلقی نشود به او یک بار فرصت می دهد تا خودش را اصلاح کند. اگر فرد از افرادی باشد که سرکرده ها احساس می کنند در چارچوب مورد نظر آنها حرکت نمی کند، با انتقاد روندی توجیه پذیر برای از بین بردن وی فراهم می کنند. در این حالت در پایان جلسه از همه می خواهد بلند شوند و در باره نوع مجازات وی نظر بدهند. نوع تربیت پژاک طوری است که فرد برای نشان دادن میزان شدید وفاداری خود و تنفر از «خائنان» فقط درخواست اعدام کند. در پایان جلسه تصمیم گرفته می شود فرد مورد نظر به جوخه اعدام سپرده می شود.