رنا نتجس، تحلیلگر سیاسی مشهور هلندی در مصاحبه با NEX24 در مورد فعالیت خود در شمال سوریه و تهدیدات مرگ از سوی پ.ک.ک صحبت می کند.

به گزارش انجمن بی تاوان، اگرچه بسیاری از سازمان های حقوق بشر، مانند دیده بان حقوق بشر، سازمان تروریستی پ.ک.ک را به نقض حقوق بشر و جنایات جنگی از جمله در میان مردم کرد متهم می کنند، اما رسانه های اروپایی به ندرت در مورد آن گزارش می دهند. یکی از نمونه ها استخدام اجباری خردسالان است.

اما مسیحیان آشوری و آرامی ها نیز از پوشش رسانه ای پ.ک.ک و شاخه سوری آن، YPG، ناامید شده اند. گزارش ها عمدتاً واقعیت را منعکس نمی کردند. هر کسی که سوال می پرسد یا اعتراض می کند در اروپا نادیده گرفته می شود. دیکران اگو، روزنامه‌نگار آشوری، سردبیر تلویزیون آشوری، در مصاحبه‌ای گفت: رسانه‌های غربی اجازه پرسش‌های انتقادی درباره PKK یا YPG را نمی‌دهند.

تهدید به مرگ برای انتقاد پ.ک.ک

رنا نتجس، تحلیلگر سیاسی مشهور هلندی، یکی از معدود نمایندگان رسانه ای است که گزارش انتقادی و افشای جنایات این سازمان تروریستی را منتشر می کند. او به این دلیل تهدیدهای زیادی به مرگ دریافت کرده است. نتجس در توییتر خود نوشت: «من برای افشای تبلیغات PYD هزینه می‌پردازم.

YPG به عنوان شاخه مسلح حزب اتحاد دموکراتیک کرد-سوریه (PYD) شناخته می شود. PYD یک حزب کرد در سوریه است و حزب خواهر پ.ک.ک به حساب می آید. با رژیم دمشق همکاری می کند. به گزارش نتجس، PYD در سرکوب اعتراضات علیه رژیم نقش داشته است. نتجس تاکید می کند که هرگونه انتقاد از رژیم با سرکوب، دستگیری یا ترور مرتبط است. علاوه بر این، PYD در فتح کلان شهر حلب سوریه که تحت کنترل نیروهای مخالف سوریه بود، مشارکت داشت و در نتیجه به رژیم مزیت قاطعی داد.

نتجس دارای مدرک زبان عربی است و بر مسائل رهبری دولتی و امنیت در شمال سوریه تمرکز دارد. نتجس طرفدار مداخله نظامی و آزادسازی تل رفعت از چنگ YPG توسط ترکیه است. نتجس در مقاله ای که در وب سایت موسسه واشنگتن منتشر شده، می نویسد: درگیری نیروهای ترکیه در شمال سوریه می تواند به هزاران سوری اجازه دهد که پس از آواره شدن توسط YPG به خانه خود بازگردند.

در غرب، مقاومت شدیدی در برابر عملیات نظامی جدید برنامه ریزی شده ارتش ملی ترکیه-سوریه (SNA) در شمال سوریه وجود دارد. با این حال، بسیاری از اعراب آواره از تل رفعت، منبج و روستاهای اطراف از ایده آزادسازی شهرها و روستاهای خود استقبال می کنند. در واقع، آنها سال‌هاست که از SNA تحت حمایت ترکیه می‌خواهند تا قلمرو خود را آزاد کند.

نتجس: «در سال ۲۰۱۶، کل جمعیت عرب تل رفعت، شهر تاریخی اکثریت عرب نشین در سمت غربی رود فرات، در یک عملیات نظامی هماهنگ توسط روسیه، رژیم سوریه و جنگجویان یگان‌های حفاظت خلق از عفرین بیرون رانده شدند.

“سرباز، شورشی، دموکرات، تروریست”

نتجس در گزارش جامع خود به نام هنچمن، شورشی، دمکرات، تروریست (سرزنش، شورشی، دموکرات، تروریست) همراه با اروین ون وین، ظهور، اهداف و ارتباط ارگانیک YPG با PKK در شمال سوریه را مورد بحث قرار می دهد. این دو کارشناس ائتلاف استراتژیک در حال تغییر YPG با رژیم اسد، رهبری روسیه و ایالات متحده را کشف می کنند. آنها در گزارش خود به شیوه ای متفاوت نشان می دهند که دولت های شمال سوریه کدام سیاست های ژئواستراتژیک متفاوتی را دنبال می کنند. جنایات جنگی مرتکب شده توسط این سازمان نیز ذکر شده است. در نهایت، این گزارش از سناریوهایی استفاده می کند تا نشان دهد خودمختاری به دست آمده با زور چقدر شکننده است.

“آنها سعی می کنند ما را ساکت کنند”

این کارشناس در مصاحبه با NEX24 توضیح می دهد که در حالی که می تواند در برخی رسانه ها به طور نسبتاً آزادانه در مورد PKK/YPG گزارش دهد، در پشت صحنه نیز مرعوب شده است.

من و همکارم Jan Jaap de Ruiter در پشت صحنه Nederlands Nieuwsuur و Trouw کاملاً ترسیده بودیم. آنها سعی می کنند ما را ساکت کنند.”

از آنجایی که از سال ۲۰۱۶ به این موضوع پرداخته ام، به اندازه کافی احساس راحتی می کنم که در مورد بد و خوب بنویسم، همانطور که روی زمین و پس از مصاحبه های متعدد با عمدتا کردهای سوریه و همچنین آشوری ها، عرب ها، ترکمن ها، ایزدی ها، چرکس ها انجام دادم. انجام دادن.

“ماشین تبلیغاتی طاقت فرسا”

محقق هلندی با دیکران اگو، روزنامه نگار آشوری موافق است. تصویر سازمان تروریستی در غرب به دلیل «ماشین تبلیغاتی طاقت‌فرسا و فقدان آگاهی از قلمرو برخی، اما نه همه، روزنامه‌نگاران و سیاستمداران غربی» شکل می‌گیرد.

من خودم بعد از شنیدن داستان های بسیار متفاوت از مردم محلی که از شمال سوریه گریخته بودند، شروع به ایجاد تصویری متفاوت از ی.پ.گ کردم که از رسانه های غربی می دانستم. در مارس ۲۰۱۶، با چندین سوری که از تل رفعت و مناطق اطراف آن گریخته بودند و در گذرگاه مرزی باب السلمه در چند کیلومتری شمال اعزاز از مرز عبور می کردند، ملاقات کردم. در ابتدا تصور می شد که از حملات بمباران روسیه و طرفدار رژیم در شرق حلب فرار می کنند، شگفت آور بود که بدانیم آنها فرار کردند زیرا “جنگجویان ی.پ.گ خانه هایشان را گرفته بودند.” بعداً در مرز و در کیلیس و غازیانتپ، پناهندگان دیگر بسیاری از داستان های دراماتیک مشابه را تعریف کردند.

در حالی که نتجس پلتفرم‌های جدیدی پیدا می‌کند، او تأیید می‌کند که پوشش رسانه‌ای عمومی در غرب با تبلیغات پ‌ک‌ک سازگار است. نتجس به عنوان مثال به ارتباط PKK و YPG با “کردها” اشاره می کند. پس از سال ها تحقیق و گفتگو با کردهای سوریه، او می داند که ادعای همیشگی YPG مبنی بر اینکه آنها نماینده کردها هستند، اصلا درست نیست. کردهای سوریه در درجه اول خود را سوری و شهروندان سوری با ریشه کردی می دانند. آنها همچنین پذیرای تبلیغات PKK نیستند و اساساً خدمت سربازی اجباری YPG را رد می کنند.

اکثر کردهای سوریه نیز دولت خود را نمی خواهند، زیرا کردهای سوریه عمدتاً در سه منطقه در شمال زندگی می کنند: در بخش شمالی استان حسکه، در کوبانی و در عفرین. سایر مناطق شمال سوریه مناطق عرب نشین (مناطق ترکمن نشین) و کردها هستند که به اندازه کافی برای کشور خود بزرگ نیستند. بنابراین آنها می خواستند بخش زیادی از مناطق غیرکردی بین عفرین و کوبانی و بین کوبانی و راس العین را تحت کنترل درآورند. نتجس گفت: YPG در حال حاضر مناطق غیر کرد مانند تل رفعت، منبج، رقه و دیرالزور را کنترل می کند.

“طرف دیگر YPG”

اگرچه YPG علیه داعش جنگید، اما این سازمان جنبه دیگری دارد که در غرب ناشناخته است.

نتجس: «شاید مشکل‌سازترین چیز ربوده شدن مداوم کودکان، دختران و پسران، کردها، آشوری‌ها و ایزدی‌ها باشد. حتی در آن سوی مرز، با دو نوجوان که به تازگی از ربوده شدن در جنوب ترکیه به سوریه بازگشته بودند، مصاحبه کردم. در تجربه من، بسیاری در غرب در مورد آن چیزی نمی دانند یا آن را باور ندارند. دیپلمات های هلندی و آمریکایی متفاوت هستند. برای هلندی‌ها، این همیشه دلیلی برای حمایت نکردن از آنها بوده است (YPG، ویرایش)، که خشم برخی احزاب سیاسی هلندی را برانگیخت.

مشکل دیگر سربازی اجباری و برنامه درسی پ.ک.ک است که توسط دانشگاه ها و سازمان های بین المللی به رسمیت شناخته نمی شود، بنابراین شانسی برای رفتن به دانشگاه وجود ندارد. اینها دلایلی است که به ویژه جوانان را به ترک منطقه سوق می دهد. حدود ۲۵۰ هزار پناهنده سوری در اقلیم کردستان عراق زندگی می کنند که اکثر آنها کرد هستند. و همچنین وجود دارد، و این بسیار کمتر شناخته شده است، به گفته سیاستمدار و محقق کرد سوری، بدر ملا، حدود ۴۰۰۰۰۰ کرد سوری در ترکیه، عمدتا در جنوب ترکیه، که از داعش و همچنین از پ.ک.ک سوریه گریخته اند.

این مردم برنمی گردند همچنین، آنها به سیاستمداران مخالف اجازه نمی دهند آزادانه کار کنند، حتی برخی از آنها توسط مبارزان پ ک ک مانند مشعل تمو، ناصرالدین برهیک و چندین نفر دیگر کشته شده اند. برخی دیگر مانند عبدالحکیم البشار و ابراهیم بیرو رهبران KNC تحت تهدید به مرگ بازداشت یا فرار کرده اند. آنها به رسانه های آزاد، از جمله رسانه های غربی یا عربی یا پژوهشگرانی که انتقاد کرده اند، اجازه نمی دهند. با این حال، اکثر آنها این کار را به صورت عمومی انجام نمی دهند، احتمالاً به امید دسترسی مجدد.

در عفرین بسیاری از کردها را به رژیم اسد تحویل دادند. تعداد کمی از آن خارج شدند. آنها مدارس مسیحیان آشوری را می بندند زیرا می خواهند از برنامه درسی PKK استفاده کنند. خلاصه اینکه آنها با مشت آهنین بر حسکه و استان کوبانی – و قبل از آن عفرین – به ویژه مناطق کردنشین حکومت می کنند. آنها نمی توانند این کار را در همه مناطق عرب نشین انجام دهند، زیرا قبایل این اجازه را نمی دهند. علاوه بر این، در حال حاضر حدود ۷۰ درصد از مناطق تحت کنترل YPG مناطق عربی هستند که می خواهند خودشان را اداره کنند و نمی خواهند ثروتی مانند نفت از مناطق آنها گرفته شود و بخشی از آن به رژیم فروخته شود.

اکثر کردهای سوریه PYD را دوست ندارند.

نتجس در گزارش های خود بارها تاکید می کند که اکثریت جمعیت کرد حکومت PYD را رد می کنند:

به طور خلاصه، مناطق تحت کنترل PYD بهتر از مناطق رژیم هستند، اما به دلایل ذکر شده در بالا و به دلیل وضعیت بسیار بد اقتصادی، مردم این مناطق را نیز ترک می کنند. اکنون اکثر کردهای سوریه PYD را دوست ندارند، آنها آن را یک رژیم خشن می بینند، اما آنها تجربیات بد خود را هم اکنون با برخی از تیپ های SNA* دارند که فرزندان آنها را نمی دزدند، بلکه پول آنها را می دزدند. که بسیار مایه تاسف است.

با این حال، یک تفاوت این است که حدود نیمی از کردهایی که در ابتدا از عملیات نظامی ترکیه در سال ۲۰۱۸ گریختند، اکنون به عفرین بازگشته اند. آنها از «تهاجم جهادی ها» می ترسیدند. اما عرب هایی که از مناطق تحت کنترل YPG گریخته اند، نمی توانند به عنوان مثال جمعیت تل رفعت برگردند. وضعیت عفرین مختلط است، برخی بخش ها خوب، برخی بخش ها متوسط ​​و برخی دیگر بد. و متأسفانه PYD تنها به کردهای آفریقایی که می خواهند به منطقه تل رفعت بازگردند پس از پرداخت مبالغ هنگفت اجازه بازگشت می دهد.»

“مادران دیاربکر”

سال‌هاست که والدین کرد تبار در مقابل ساختمان حزب اپوزیسیون HDP نشسته‌اند و این حزب را متهم می‌کنند که با کمک پ‌ک‌ک «فرزندانشان را ربوده است». نتجس توضیح می دهد که نه HDP و نه PKK به جای کردها صحبت نکردند.

نه، من ترجیح می دهم بگویم که آنها به آرمان کردها، به ویژه در سوریه آسیب می زنند. آنها به جای خود صحبت می کنند و خود را در غرب به عنوان صدای کردها معرفی می کنند که بسیاری از سیاستمداران و رسانه های غربی کاملاً آن را درک نمی کنند و به آن دچار می شوند.

به دلیل گزارش های انتقادی خود از پ.ک.ک، این کارشناس مشهور توسط مظنونان یا هواداران این سازمان تروریستی تهدید به مرگ شد. نتجس تاکید می کند که ادامه دادن به هر حال و ترساندن چقدر مهم است.

آنها خودشان را لو داده اند و نشان می دهند که کاری که من انجام می دهم ضروری است. من ادامه خواهم داد. آنچه من تجربه می کنم در مقایسه با آنچه که بسیاری از کردها، آشوری ها و عرب های سوریه تجربه می کنند، اندک است. در سوریه، بلکه در اروپا.