انجمن بی تاوان: پژاک و پکک برای ترویج و اشاعهی ترواشات فکری عبدالله اوجالان (سرکردهی دربند این فرقهها در جزیرهی امرالی)، از رسانههای صوتی و تصویری استفاده میکنند که معمولاً مرکز پخش آنها بروکسل (پایتخت بلژیک) است. اما مجوز پخش این شبکههای ماهوارهیی از سوی کشور دانمارک صادر شده است.
رسالت اصلی این شبکههای ماهوارهای، تبلیغ خط مشی اوجالان و فرقههای تحت امر وی، ترویج فرهنگ خشونت و تروریزه و میلیتاریزه کردن مناطق کُردنشین و همچنین تریبونی برای اظهارنظر سرکردگان این فرقهها و اغفال نوجوانان و جوانان برای جذب به فرقه و رفتن به کوهستان بوده است.
معمولاً هزینههایی که در اجرای برنامههای این شبکهها، از تولید گرفته تا پخش و پرسنل کارآمد برای اجرای آن، بسیار هنگفت و بعضاً از عهدهی کشورها نیز برنمیآید، اما پکک و پژاک این همه وجوه نقد برای تغذیهی این شبکهها را از چه طریقی تأمین میکنند؟ این سؤالی است که هنگام پرسیدن از سرکردگان این فرقهها، این پاسخ را میدهند که اینها همه با کمکهای مردمی «یارمهتی گهل» صورت میگیرد. اما هیچ عقل سلیمی قادر به باور این موضوع نخواهد بود که با کمکهای به اصطلاح مردمی این هزینههای هنگفت تأمین گردد. از سوی دیگر اکثر کُردها در مناطق مرزی که معمولاً اعضای این فرقهها هم در آنجا مستقر هستند؛ هیچگونه حمایتی را از این فرقهها به عمل نمیآورند و اگر طرفدارانی هم داشته باشند، از تعداد انگشتها بیشتر نخواهند شد، و مهمتر اینکه مردمان این مناطق اکثراً بیبضاعت و کمدرآمد هستند و برای جبران این کمبود، چند ماهی را در فصل سرما به شهرها به منظور کارکردن سفر میکنند، چون کار اصلی این مردم، دامداری و کشاورزی است که در اواسط فصل پائیز تا اوایل بهار، به حالت تعطیل درمیآید.
پس نتیجه میگیریم که این همه وجوه نقد از جیب روستانشینان آنهم تحت نام کمکهای مردمی تأمین نخواهد شد. لذا باید دنبال منابعی دیگر گشت. پژاک و پکک با مستقر کردن تیمهای چندنفره در مرزهای ایران و ترکیه و سوریه و عراق، کار ترانزیت موادمخدر و مافیاگرایی را بخوبی انجام میدهند و روزانه از این کار خود میلیونها دلار پول به جیب میزنند. هرچند این فرقهها مدام منکر این موضوع هستند، اما با سفری به روستاهای مرزی و یا هم سفر شدن با قاچاقچیان برای درک این موضوع، در اولین سفر به صحت این ادعا خواهیم رسید. مخصوصاً سوداگران مرگ که کار انتقال موادمخدر به ترکیه را از طریق مرزهای ارومیه به شهرهای مرزی شمدینلی، یوکسک اُوا و باشقلعه ترکیه انجام میدهند. پکک از اواخر دهه ی هشتاد میلادی تاکنون، در این مرزها حضور دارد و از طریق ترانزیت مواد مخدر، اخاذی، باجگیری، زورگیری و ایجاد فضای رعب و وحشت در میان مرزنشینان و قاچاقچیان، روزانه میلیونها دلار درآمد دارد. بخشی از این پول ها، برای تغذیهی این شبکههای ماهوارهیی در اروپا و مخارج وابسته به مدیریت و پرسنل مورد نیاز آنها هزینه میشود و بخش زیادی هم تحویل سرکردگان این فرقهها در قندیل میشود که آنها هم از طریق معتمدین خود، این پولها را در کشورهای اروپایی و بالکان سرمایهگذاری میکنند. چراکه به اسم خود قادر به انجام این کار نیستند، لذا این کار را از طریق معتمدین خود انجام میدهند.
