انجمن بی‌تاوان: در گروههای تروریستی با ذهنیت مخرب ایدئولوژیک از پدیده بهداشت به شکل وارونه استفاده می کنند. فرقه‌ها برای بهره‌کشی از انرژی و زمان عناصر در اختیار از فلسفه خاصی پیروی می کنند و بر این باورند که اعضای فرقه نبایستی زمان و انرژی خودشان را صرف احتیاجات فردی نمایند. زیرا اگر فرد به بهداشت شخصی اهمیت بدهد منجر به بطالت زمان شده و به عنوان یک نوع گرایش منفی بر علیه فرد تلقی می شود و یا اینکه فرد را متهم به امیال هوا و هوس زندگی مادی می نمایند و این رفتار مغایر با حقوق اولیه انسان است.
اگر بطور کلی به تمامی فرقه های تروریستی نگاه کنیم همگی از رنگ های تاریک و سیاه و قهوه‌ای استفاده می کنند و اگر موضوع را با این مثال شروع کنیم شکل بیرونی انعکاس درون (باطن)است و یا با معنای دیگر شکل ظاهری گروهک ها انعکاس ذهنیت، تفکر و رفتار انها است. برای فهم و درک فرقه ها لازم نیست که باطن آن را بشناسیم. اگر به شکل ظاهری نگاه کنیم درمی‌یابیم که چه نو ع انسان هایی و با چه جریان فکری زندگی می کنند. انتخاب رنگ ها و لباس ها و شرایط زندگی بیانگر تفکرات ذهنی فرقه هاست. زیرا در درون فرقه جایی برای تفاوتها نیست و زندگی را با دگماها و تابوها محدود کرده اند.
به هر اندازه‌ای که در فرقه ها جایی برای دیگر طیف ها نیست به همان اندازه جایی برای تفاوتها نیست؛ زیرا گروههای تروریستی توانایی تحمل تفاوتها را ندارند و هر کس و یا گروهی که از آن ها جدا شوند معمولا یا تهدید و یا سرکوب می شوند. فرقه ها از تاکتیک هایی خاص برای تک تیپ بودن استفاده می کنند و هدف کلی انها از بهره‌کشی تام از زمان و انرژی عناصر گروه است. عناصر فرقه کاربرد ابزاری داشته و تا زمانی که اعضاء سالم و کارایی دارند برای فرقه ارزش دارند و برعکس زمانی که قدرتشان را از دست دادند دیگر برای گروهک دردسرساز هستند.
در پ.ک.ک و پژاک کسانی که قطع عضو می شوند دیگر برای گروه ارزشی ندارند و در یک گوشه رها می شوند و یا اینکه بعداز مدتی به خانه برمی گرددند. حتی زخمی هایشان را در میدان جنگ رها می کنند و اکثریت جاها هم جنازه هایشان را نیز جا می گذارند و زمانی را برای آنها صرف نمی کنند. چرا که می دانند آن ها برایشان دردسرساز خواهند شد و امروزه هم در گروهک پژاک کمپ مخمور پر از افراد زخمی و قطع عضو هستند که در آنجا سرگردان هستند.
