ایده اتحاد کردها و تشکیل دولت کرد:
سابقه افکار پان کردی متأثر از افکار ناسیونالیستی در مناطق کردنشین خاورمیانه به بیش از چند دهه قبل برمی گردد. از فردای جنگ جهانی اول ایده اتحاد کردها تحت لوای یک پرچم و یک دولت میان برخی از نخبگان و فعالان کرد در امپراتوری مضمحل شده عثمانی پدیدار شد. پژاک همانند سلف
خود پ ک ک ایده اتحاد کردها و تشکیل دولت کردی در خاورمیانه را در سر دارد. اعضای پ ک ک در تناقضی آشکار از یک سو بیان می دارند که حاضرند این دولت را با خودمختاری از نوع خودمختاری اعطاشده به کردستان عراق یا کاتالونیا عوض کنند، اما همزمان اعلام می کنند مبارزه تا حصول کردستان بزرگ ادامه خواهد یافت
کمونیسم شیوه ای برای مبارزه:
پس از جنگ جهانی دوم، شوروی با حمایت از گروههای چپ برای ایجاد موازنه منطقه ای تلاش زیادی انجام داد. هژمونی چپ انقلابی در حرکتهای قومی به دلایلی چون دیدگاه های رادیکال، شیوه مبارزه انقلابی و مسلحانه و مبارزه برای حاکمیت کارگری جذابیت هایی خاص در تطابق با جغرافیای طبیعی و انسانی کردستان ترکیه به وجود آورده بود. هم اکنون نیز این ایده آبشخور فکری گروههای تروریستی همچون پ ک ک و پژاک است.
نفی دولت باوری :
اگر چه نیرو های فعال در منطقه به دنبال الحاق و تأسیس حکومتی مستقل اند، اما به جای آن بر معیارهای دولت ستیزانه سوسیالیستی و آلترناتیو شوراهای ملی تأکید می کنند. این موضوع در ساختار فکری و سیاسی پژاک نیز مشهود است. به طور کلی، نفی دولت محوری و اعتقاد به جامعه ملی بین فعالان آن را باید از ایده های مارکسیستی حاکم بر حرکت این جریان و نیز ماهیت عشیرهای و چند پارچه جامعه کرد ترکیه دانست.
پشتیبانی از طرح ایده «کنفدرالیسم کرد» :
این طرح را عبدالله اوجالان پس از دستگیری در زندان ارائه کرد. منظور وی از الگوی کنفدرالیسم اتحاد کردهای منطقه تحت دولتی ملی است که رابطه آن با سایر کشورهای همسایه ایران، ترکیه، عراق و سوریه به شکل کنفدراسیونی خواهد بود، دولت در این الگو از استقلال داخلی برخوردار و دارای قوه نظامی است و برای سیاست خارجی نیز خود تصمیم می گیرد. اما سیاست خارجی دولت کرد نباید علیه چهار کشور همسایه باشد، به شرطی که دولت های همسایه علیه دولت آنها اقدامی نکنند. ضمنا دولت کرد می تواند در نهایت بنا به مصلحت از چنین دسته بندی خارج شود و اعلام استقلال کامل کند. باید توجه کرد ایده اوجالان برای کنفدراسیون و کشورهای همسایه چیزی کم از استقلال کامل ندارد. اما وی برای تبری از اتهام تجزیه طلبی چنین بدیلی را برای ایده استقلال کردستان بزرگ به کار گرفت که امروزه شکلی ابتدایی از آن را در عراق شاهد هستیم که اختیاراتی بیش از فدرال بودن دارد، چنان که می توان از آن به فرافدرالی نام برد،پژاک نیز به عنوان شاخه ای از پ ک ک و به تبعیت از رهبر آن همین ایده را پیگیری می کند.
تضعیف کمونیسم و حرکت به سوی سوسیالیسم دموکراتیک
وقوع انقلاب بلشویکی در روسیه و ظهور شوروی ابر قدرت و بلوک شرق، الهام بخش بسیاری از جریان های سیاسی در منطقه شد. پس از تضعیف و فروپاشی شوروی این دیدگاه نیز نفوذ اولیه اش را از دست داد، اما عدم تغییر افراد تأثیرگذار در گروهها و جریان های سیاسی که از قبل ایدئولوژی مارکسیستی را پذیرفته بودند از محو کامل این دیدگاه جلوگیری کرد. مهم ترین این افراد عبدالله اوجالان بود. از لحاظ فکری رهبران پ ک ک در مقام تئوریسین های حرکت برای به روز کردن ایده هایشان رو به بدعت و نظریه پردازی هایی با حفظ اصول سوسیالیستی آوردند که نتیجه آن تز «جامعه اکولوژیک دموکراتیک» است. پژاک هم اکنون این ایده را به عنوان آرمان فرقه اعلام کرده است. از این رو، این گروه خود را از نسل فرقه های سوسیال دموکرات می داند. البته نباید فراموش کرد که در این میان کهنه تفکرات مارکسیستی اوجالان هنوز هم تأثیر ویژه خود را در لحن بیانیه ها و گفتارهای رهبران این گروهک تروریستی آشکارا به نمایش می گذارد.
ضدیت با جمهوری اسلامی ایران:
پژاک مانند سایر گروههای معارض و مسلح ضد انقلاب که از اول انقلاب به مخالفت و مبارزه مسلحانه با جمهوری اسلامی روی آورده اند، ضدیتی ویژه با جمهوری اسلامی ایران دارد. غیر از اهدافی تجزیه طلبانه این گروه تروریستی که در نهایت به رویارویی مسلحانه با جمهوری اسلامی ایران منجر شده است. دیدگاه های خاص رهبران این گروه نیز حکومت اسلامی و از آن بالاتر حتی حضور مذهب در زندگی اجتماعی را به شدت رد می کند و آن را مضر می داند. از دید ایدئولوگهای این گروه معارض، مذهب متشکل از ارزش ها و اسطوره های کهنه و وهم آلود است که در نهایت به عنوان عنصری ارتجاعی مسیر پیشرفت جوامع بشری را در راستای آرمان های سوسیالیستی و دموکراتیک سد می کند.آنها مذهب را به عنوان مرکز یک نظام ارزشی غیر مفید و ارتجاعی در نظر می گیرند و اکثر اشتباه ها و عقب ماندگی ها را ناشی از آن می دانند.
فعالیت چریکی به مثابه برگ برنده
جغرافیا و ژئومورفولوژی پیچیده شمالغرب کشور متشکل از ارتفاعات بلند، صخره ای و به شدت صعب العبور با اقلیم سرد و نیز زندگی در چنین محیطی امکانات بالایی برای ادامه جنگی چریکی در خدمت گروههای تروریستی قرار میدهد از سوی دیگر، این ویژگی ها ضریب موفقیت شبیخونها و شیوه های تاکتیکی جنگ و گریز را افزایش می دهد. چنین امکانات وسیع جغرافیایی برای جنگ های نامنظم، همواره رهبران گروههای تروریستی را برای شکل دادن به جنگهای چریکی وسوسه کرده است. در این جغرافیا، مهاجمان برای غلبه باید با تجهیزات و هزینه های بالایی وارد جنگ شوند؛ در حالی که همواره امکان شبیخون، حمله های ناگهانی و غافلگیرانه وجود دارد. بافت جمعیتی عمدتا عشیرتی، اقتصاد محلی و عمدتا وابسته به مبادلات مرزی، دسترسی آسان به اسلحه از عوامل دیگر ظهور و بروز خصلت هایی است که در تضارب با جغرافیای ویژه منطقه تروریسم را تکامل داده است
دخالت قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای
فعالیت های گروه های معارض همواره دستاویز دولتهای ذی نفع در رقابت با مقابله با رقبا و دشمنان منطقه ای آنان بوده است. علت عمده گرایش گروههای معارض به قدرتهای ثالث را باید ریشه در توان اندک این گروه ها در مقایسه با قدرت دولتها دانست. در واقع، هیچ کدام از گروههای معارض در منطقه در حد و اندازه ای نبوده اند که بتوانند به تنهایی جنگی منظم و رسمی را علیه دولتها اداره کنند، پژاک نیز مانند اسلافش از این قاعده مستثنی نیست. عمده روابط بین المللی این گروه تروریستی به ارتباط با دشمنان جمهوری اسلامی محدود می شود. در این بین، رژیم صهیونیستی و ایالات متحده آمریکا در درجه اول و اتحادیه اروپا در وهله بعد، متحدان رسمی و غیررسمی این سازمان تروریستی هستند، کمک های مالی، تسلیحاتی، آموزشی و اطلاعاتی دولت های مذکور پسته به توان ضربه زنی این سازمان به جمهوری اسلامی ایران و اهداف راهبردی این دولت ها، متفاوت و متغیر است. در این میان، رژیم صهیونیستی بیشترین همکاری را با این سازمان تروریستی دارد. رژیم صهیونیستی با اعطای کمک ها و حمایت های مذکور از این گروه تروریستی سعی در برقراری موازنه در مقابل حمایت ایران از حزب الله و حماس دارد و ایالات متحده و دولت های اروپایی نیز به همین تناسب و بسته به اهداف خود کمک هایی در اختیار این سازمان تروریستی قرار می دهند.
