انجمن بی تاوان : کشورهای جهان هر کدام تروریسم را به گونه ای متفاوت تعریف می کنند. تروریسم به معنای خشونت عمدی و با انگیزه سیاسی است که به قصد ایجاد نفوذ بر اکثر مردم استفاده می شود. اما آنچه واضح است این است که تروریسم اقدامی وحشیانه علیه جان و مال انسان ها است. غم انگیزترین چیز این است که تروریست ها از کودکان برای اهداف پلید خود استفاده می کنند.
منشاء پیدایش تروریسم در میان کردها، گروه های مسلح فاشیست و ایدئولوژیک هستند که در گروه پ.ک.ک و پژاک نمود بیشتری دارد. ربودن کودکان، کشتار غیرنظامیان، سوزاندن روستاها، ویرانی شهرها، اخاذی به عنوان مالیات، باجگیری، سوء استفاده از زنان از کمترین اقدامات این گروه تروریستی است.
چرا پ.ک.ک تروریست است؟
آزادی انسان ها مهمترین اصل است. انسان باید آزادانه مسیر و چشم اندازهای زندگی خود را انتخاب کند. این ابتدایی ترین حق بشر است. اما وقتی به فعالیت‌ها و رفتارهای پ.ک.ک نگاه می‌کنیم، می بینیم که این گروه اول از همه روی سلب آزادی تک تک افراد کار می‌کند. برای این منظور، یک ایدئولوژی رادیکال را به کار می برد. این ایدئولوژی از زمان پیدایش پ.ک.ک وجود داشته است. کشتار صدها شخصیت سیاسی، کشتار هزاران غیرنظامی و مردم بی گناه، حذف صدها منتقد درون سازمانی، محرومیت اعضا از ساده ترین حقوق انسانی، استفاده از کودکان برای ایدئولوژی و منافع گروه، سوء استفاده از زنان همگی دلایلی برای به رسمیت شناختن پ.ک.ک به عنوان یک گروه تروریستی است. اگر بخواهیم پ.ک.ک را تروریست معرفی کنیم، به شواهد زیادی نیاز نداریم. زیرا پ.ک.ک آشکارا و بی شرمانه اقدامات تروریستی انجام می دهد و یک سازمان تروریستی است.
ترور جغرافیایی و ترور طراحی شده
یکی از اقداماتی که تروریست ها در جهان روی آن کار می کنند، ریشه کن کردن و ویرانی جغرافیای یک منطقه و یک ملت است. خاک بزرگترین تعریف و نعمت برای هر ملتی است. زادگاه برای هر انسانی در هر نقطه از جهان هویت است. پ.ک.ک از ابتدای تشکیل خود سعی در بی ثباتی مناطق کردنشین داشته است. تخریب شهرها و روستاها یکی از برنامه ها و اهداف پ.ک.ک است هر آنجا که نتوانسته خود ویران کند، راه را برای سلطه گران باز کرده است. حضور ترکیه در اقلیم کردستان و نابودی روستاهای منطقه یک نمونه از آن است.
در جنگ خندق ها پ.ک.ک بیش از ۱۰ شهر کردنشین ترکیه را ویران کرد و بیش از ۱۰۰۰۰ انسان بی گناه را کشت. اگر هم نقشه پ.ک.ک نبود، اما آنها به عمد این جنایت را تشدید کردند. مردم عادی را سپر قرار دادند و سپس بدون شلیک یک گلوله فرار کردند.
استفاده از روستاییان و دهقانان به عنوان سپری برای نیات مزدورانه خود یکی از جنایات بزرگ پ.ک.ک است. بیش از ۴۰ سال است که پ.ک.ک به عمد روستاهای کردنشین را اشغال کرده و روستاییان را می کشد. از روستاییان مالیات می گیرد. کشاورزی که در باغ خود محصول می کارد. وقتی محصولاتش آماده شد، به عنوان مثال اگر دو جعبه محصول باشد باید یک جعبه آن را به عنوان مالیات به عناصر پ.ک.ک بدهد. این ظلم به روستاییان اگر یک اقدام تروریستی نیست، پس چیست؟!
ترور شخصی و ترور سیاسی
در طول تاریخ، ترور شخصی و ترور سیاسی بسیار بوده است. قتل هایی از این دست در بسیاری از کشورها اتفاق افتاده است. وقتی به تاریخ کردها نگاه می کنیم، هیچ نیرویی به اندازه پ.ک.ک شخصیت های سیاسی را نکشته است. تاریخ پ.ک.ک مملو از جنایت است. آنها همه جریان های کردی را از پیش رو برداشتند، سران آنها را ترور کردند. در طول بیش از ۴۰ سال درگیری ترکیه و پ.ک.ک، به طور قطع ترکیه به اندازه خود پ.ک.ک کادرهای پ.ک.ک را نکشته است. ترور حقی قرار در سال ۱۹۷۷ اولین حذف درون سازمانی پ.ک.ک بود. سپس این حذفها گسترش یافت و به دستور شخص اوجالان هزاران نفر را در دره بقاع دفن کردند! مهمت شنر، چتین گونگور، انور آتا، کانی یلماز بارزترین نمونه های ترور شده پ.ک.ک هستند.
سوء استفاده از زنان و تجاوز به آنها
یکی از بارزترین نمونه های جنایت پ.ک.ک، استفاده ابزاری این گروه از زنان است. به بهانه های واهی آزادی زنان، برابری زن و مرد آنها را به کوهستان قندیل کشانده و بهره برداری می کند. پ.ک.ک همیشه در درس های آموزشی خود تاکید دارد که زنان نباید با مردان معاشرت کنند زیرا برده داری است. البته این درسها فقط برای عناصر عادی هستند، سرکرده های گروه از این امر مستثی هستند. آنها در تونل های کوهستان قندیل برای خود حرمسرا دارند، عناصر فراری و بازگشتی بارها از تجاوز سرکرده ها پرده برداشته اند.
پ.ک.ک به ویژه در روز ۸ مارس همواره درگیر تبلیغات و قاچاق زنان است. به بهانه حقوق زنان، دختران زیر ۱۸ سال را فریب می دهند و سپس به کوه می فرستند و می کشند. اگر این اقدام پ.ک.ک، تروریسم نیست، پس چیست؟!
ربودن و مسلح کردن کودکان، جنایتی بزرگ علیه بشریت است
مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۲۰۰۰ پروتکل داوطلبانه کنوانسیون حقوق کودک در مورد مشارکت کودکان در درگیری های مسلحانه را برای محافظت از کودکان به تصویب رساند.
پروتکل داوطلبانه توافقی است که: دولت ها و سازمان ها، کودکان زیر ۱۸ سال را به میدان نبرد نمی فرستند و سربازان زیر ۱۸ سال را به عضویت نمی گیرند. چندین پروتکل و قانون دیگر وجود دارد که خطوط قرمزی را برای استفاده از کودکان زیر ۱۸ سال در جنگ تعیین می کند.
از آنجا که مغز کودکان مانند کاغذ سفید است باید با درس صلح و آزادی اندوخته شود. اما پ.ک.ک بزرگ ترین جنایات را علیه کودکان مرتکب شده است. سالانه صدها کودک زیر ۱۸ سال و بین ۹ تا ۱۳ سال توسط پ.ک.ک مسلح شده و به میدان جنگ فرستاده می شوند! این از هر نظر ضد بشریت است و یک اقدام تروریستی خطرناک است. پ.ک.ک این بچه ها را به زور می رباید و شستشوی مغزی می دهد. وقتی خانواده‌هایشان می‌خواهند فرزندانشان را ملاقات کنند، پ‌ک‌ک آنها را تهدید می‌کند یا به آنها شلیک می‌کند. پ.ک.ک فقط در کردستان این کار را نمی کند. در اروپا نیز کودکان فریب گروه های به اصطلاح فرهنگی سازمان یافته پ.ک.ک را می خورند و به کوه فرستاده می شوند. این انجمن ها و پایگاه های پ.ک.ک در اروپا کارخانه های بزرگ تروریسم هستند. هزاران مدرک وجود دارد که نشان می دهد پ.ک.ک در ربودن کودکان و مسلح کردن آنها، مافیایی عمل می کند. اما سوال این است که کردها تا کی چشم خود را بر این جنایات تروریستی پ.ک.ک خواهند بست و تا کی این اقدامات تروریستی را خواهند پذیرفت؟ آیا زمان آن نرسیده است که مردم خط قرمز روی پ.ک.ک بکشند و این سازمان را یک سازمان قاتل و جنایتکار معرفی کنند.
کودک ربایی گروه تروریستی پ.ک.ک و مسلح کردن آنها و سلب رویاهای کودکانه آنها و کشتن آنها در میادین جنگی، اگر تروریسم نیست، پس چیست؟!
رسانه های پ.ک.ک، دوران کالکان، مصطفی کاراسو و دروغ های گوبلزی
اغلب اعمال و کردار فاشیست ها دقیقاً یکسان است. سازمان های تروریستی و کشورهای فاشیستی همواره در تلاش هستند تا توجه بسیاری از رسانه ها را به خود جلب کنند. در گذشته از طریق روزنامه و نوشتن روی کاغذ استفاده می شد. اما اکنون همه آنها به شبکه های اینترنتی و رسانه های دیجیتال تبدیل شده اند. هیتلر قبلاً از طریق وزیر تبلیغات نازی، جوزف گوبلز سعی می کرد خود را به عنوان یک قهرمان و ناجی آلمان نشان دهد. اما در نهایت گوبلز کمکی به فاشیسم هیتلر نکرد و آلمان نازی به پایان رسید!
پ.ک.ک همیشه در تلاش است تا از طریق رسانه های عرض و طویل خود، افراد را استخدام کند. وب سایت ها، صفحات شبکه های اجتماعی و روزنامه های زیادی را برای این منظور ایجاد کرده است. در اینجا دوران کالکان و مصطفی کاراسو نقش جوزف گوبلز را بازی می کنند. اما آیا به نظر شما در نهایت کالکان و کاراسو به فاشیسم اوجالان و پ.ک.ک کمک خواهند کرد و آنها را نجات خواهند داد؟ یا در نهایت مانند آلمان نازی خواهد شد؟
رسانه همیشه سلاح پ.ک.ک علیه کردها بوده است. کسانی که رسانه های پ.ک.ک را مدیریت می کنند، بیماران، و خود از دشمنان کردها هستند. دوران کالکان و مصطفی کاراسو همه رسانه های گروه را در دست دارند. پ.ک.ک هستند. گونول تپه (سکینه پیر) نیز رسانه های اروپایی پ.ک.ک را هدایت می کند. (دارا جولمرگ) مرکز رسانه ای ه.پ.گ را مدیریت می کند. (فراشین-گودا) مدیر رسانه یژاستار است. (اردال آمد) مدیر رسانه های اینترنتی پ.ک.ک است. (آمد دجله و فردا چتین) نیز صفحات توئیتر و شبکه های اجتماعی پ.ک.ک را در اروپا اداره می کنند.
وقتی به تحرکات و اقدامات پ.ک.ک نگاه می‌کنیم متوجه می‌شویم که پ.ک.ک خود خطر بزرگی برای کردها است. بر اساس داده ها و اطلاعاتی که در بالا نقل کردیم، پ.ک.ک یک سازمان تروریستی جهانی است که از کودکان، زنان و غیرنظامیان برای محافظت از منافع گروهی استفاده می کند.
