گریلاهای پژاک جان خود را به دست گرفته و بدترین شرایط زندگی را سپری می کنند ،تا سرکرده های اروپانشینی چون حاجی احمدی با آرامش خاطر بیشتری به عیاشی مشغول باشد. در حقیقت گریلاها را می توان نوکران بی ادعای پژاک نامید.
انجمن بی تاوان آذربایجان غربی :با اندکی تامل در  فرقه تروریستی می توان به ناعدالتی و تبعیضات زیادی در این گروهک تروریستی پی برد . اما بزرگترین تبعیض و نا عدالتی را که در این فرقه مشهود است ،تفاوت های موجود در پژاکی های اروپا نشین با پژاکی های قندیل می باشد. عبدالرحمن حاجی احمدی سرکرده فرقه تروریستی پژاک به همراه خواهر زاده اش (شورش گلی) سال هاست در اروپا زندگی می کنند و هر شب را در یکی از کازینو های با حال و روز ها در کنار دریا می گذرانند. حال چه تفاوتی میان این دو با سایر اعضاء که در کوهستان ها میان سنگ ها و دره ها در بدترین شرایط زندگی می کنند؟ این اعضاِ فریب خورده مجبورهستند که تمام شب را در میان کوه ها از این طرف به آن طرف در حال حرکت باشند تا با اخاذی و گرفتن پول زور از قاچاقچیان منابع مالی برای خوشگذرانی سران اروپا نشین تامین شود ،تعدادی ار اعضای فریب خورده در دل کوه ها و دره ها سختی ها ، گرما و سرما ، گرسنگی ، زخمی شدن و … را به جان می خرند تا افرادی همچون حاجی احمدی ، صوفی زاده و یوسف سلطانی به عیاشی و … مشغول شوند. گروهک تروریستی پژاک مدعی است که بدنبال تحقق حقوق آزادی کردهاست در حالی که کردها در کردستان و خاورمیانه هستند نه در کشورهای اروپایی و امریکا . تعدادی نوجوان و جوان روستایی و ساده لوح شبانه روز در کوه ها ودرها در تکاپو بوده تا گروهی معین در اروپا به عیش و نوش مشغول شوند. اکنون سران این فرقه تروریستی با بی شرمی هر چه تمام و با وجود تبیعض و نا عدالتی مدعی حقوق و آزادی ملت کرد شوند.