به گزارش انجمن بی تاوان، زنده‌یاد شفیعی دو روز قبل به کما رفت و علی‌رغم تلاش کادر پزشکی در بخش آی. سی. یو بیمارستان قدس شهرستان پاوه، عملیات احیا او بی‌نتیجه ماند و جان به جان‌آفرین تسلیم کرد.
باقی شفیعی شاعر و محقق پاوه‌ای بود که اشعار زیادی سروده بود و از آنجا که سواد خواندن و نوشتن نداشت، اشعارش را توسط دخترش مکتوب می‌کرد. وی حتی رباعیات باباطاهر را هم به هورامی ترجمه کرده که در سال ۱۳۸۴ ازسوی انتشارات پرتو بیان سنندج منتشر شده است.
این شاعر مکتب ندیده پاوه‌ای، همچنین موزه‌ای را از تاریخ و فرهنگ و فعالیت مردمان کُرد به‌ویژه اورامانات با سال‌ها رنج و تلاش شخصی در خانه خود برپا کرده بود که در آن وسایل قدیمی کشاورزی و دامداری که همگی از چوب ساخته شده‌اند، انواع صنایع دستی، لباس و پوشش کُردها، کوزه‌های سفالی، جاجم، وسایل آهنگری، وسایل آشپزی قدیمی، وسایل دوخت لباس در گذشته، انواع تفنگ‌ها و وسایل شکار در گذشته، آسیاب قدیمی، آینه های قدیمی، وسایل صوتی و تصویری دهه‌های گذشته، سکه و پول قدیمی، ابزارآلات کهن موسیقی کُردی، وسایل روشنایی سال‌های دور، سماورهای زغالی و سنگ‌های گرانباء قدیمی، وسایل بازی، کتاب‌های چاپ گذشته و عکس‌های قدیمی از منطقه اورامانات، نگهداری می‌شود. این موزه به‌نوعی بازتاب بخشی از تاریخ، طبیعت و فرهنگ کردستان و اورامانات است.
رئیس و کارکنان اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی پاوه، اعضای شورای اسلامی شهر و نیز شهردار پاوه و همچنین جمعی از مسئولان و چهره‌های فرهنگی این شهرستان در پیام‌هایی جداگانه، درگذشت زنده‌یاد باقی شفیعی، شاعر و پژوهشگر پیشکسوت پاوه‌ای را تسلیت گفتند.
