انجمن بی تاوان آذربایجان غربی : دوره‌های آموزشی پژاک مملو از اصطلاحات و کلمات همچون آزادی، آزادی جنسیتی، دمکراسی، سوسیالیستی، کمونیستی، اکولوژی و… است. از نظر آنان آزادی همان زیربار حکومت‌ها نرفتن است و بس. معتقدند هرآنچه برسر انسان‌ها آمده، همه وهمه ارمغان حکومت‌های فاسد و ظالم بوده است. جالب اینکه همه حکومت و دولت‌ها را نیز فاسد و ظالم می‌خوانند. مثلأ خود که از نوادگان فکری شوروی سابق و ایدئولوژی مارکسیست – لنینیستی بودند؛ شیوه حکومت و سیاست آنها را قبول نداشته و رد می‌کردند. تا دوران حکومت «یلتسین» که حکومت داشت آخرین نفس‌های مارکسیست – لنینیستی را استشمام می‌کرد؛ پدربزرگ پژاکی‌ها که اکنون در زندان بسر می‌برد (اوجالان)، طرفدار بی‌قید و شرط روس‌ها بود. بعد از فروپاشی سیستم سوسیالیستی در شوروی سابق، او هم شروع به نقد و در خیلی موارد رد کردن آن شد.
غرص از طرح این موضوع اینکه، پژاک نیز بر همان ریشه روئیده و نباید انتظارداشت که از سرکرده‌اش پیشی بگیرد و اگر هم بگیرد در همان راستا و افکار اوجالان خواهد بود. پس پژاک هم هیچ حکومت و سیستمی را قبول ندارد.
آنان خیال می‌کنند زیر بار قانون نرفتن، آزادی است. آیا هیچ سیستم و دولتی بدون قانون توان پایداری خواهد داشت؟ آیا پژاک که این همه ضد سیستم‌ها و قوانین است؛ خود دارای مقررات خشک و خشنی نیست که عدم اجرای آنها به مثابه گرفتن جان‌هاست؟
معمولاً درجواب چنین سئوال‌هایی می‌گویند: « سیستم ما با کل آنهایی که شما نام بردید فرق دارد.» حال فرقش چیه خدا می‌داند؟ البته زیاد هم دروغ نمی‌گویند چون سیستم آنها مختص به خودشان است که ایمان آورده‌اند کاری که انجام می‌دهند همانا راست و به معنی واقعی کلمه، آزادی است. آنان روزانه حرف‌های اوجالان را که از این سو و آن سو جمع‌آوری کرده و اصلاً هم نامی از نویسندگان و منابع نیاورده؛ استفاده می‌کنند و حق ندارند تنها کلمه‌یی بر‌آن بیفزایند ویا بکاهند. آزادی در پژاک برای آن دسته از بردگان است که تمام و کمال خود را تقدیم اوجالان و افکارش نموده‌اند، بجز این دسته، همه منافق، کافر، منحرف و… تلقی شده و حق آنان تیغ‌های گیوتین است. اینست آزادی به تمام معنا در میان تروریست‌های پژاک.
اگر با چشمانی ریزبین به تعریف آنها در مورد آزادی، دموکراسی، آزادجنسیتی و… بنگریم؛ سیمایی کوچک‌شده از دوران پیش‌از رنسانس در اروپا را خواهیم دید که روزانه دادگاه‌های تفتیش عقاید، صدها و یا شاید هزاران نفر را به جرم اینکه از جنس آنها نیستند؛ زیر تیغ‌های گیوتین قرارمی‌دادند.
گیوتین‌ها مربوط به چندقرن پیش بود، اما اکنون که قرن بیست و یکم است؛ پژاک روزانه بخاطر عقاید متفاوت و نظرات جداگانه، انسان‌ها را دادگاهی و به نهایتاً به تیربار می‌بندد. اینست آزادی مطلق در پژاک.
