طلال سلو، سخنگوی متواری پ.ی.د/پ.ک.ک در گفتگوی ویژه با خبرگزاری آناتولی پشت پرده روابط آمریکا با این گروه تروریستی را فاش کرد.
به گزارش انجمن بی تاوان طلال سلو، سخنگوی متواری گروه تروریستی پ.ی.د/پ.ک.ک در سوریه موسوم «ن.د.س» که ماه گذشته از مناطق تحت اشغال گروه تروریستی پ.ی.د/ پ.ک.ک در سوریه گریخته و به ترکیه پناه آورده با فاش ساختن پشت پرده روابط آمریکا با این گروه، گفت: آمریکا به بهانه تحویل سلاح به ن.د.س مقادیر زیادی سلاح سنگین تحویل پ.ی.د/پ.ک.ک می داد و اصلا پیگیر نحوه و مکان استفاده از سلاح‌ها نبود.
سلو به عنوان سخنگوی نیروهای دموکراتیک سوریه (ن.د.س) که به عنوان شاخه وابسته به گروه تروریستی پ.ی.د/پ.ک.ک و سرپوش گذاشتن به فعالیت‌های آن تشکیل شده، با سرکردگان این گروه تروریستی رابطه نزدیکی داشت و کمک‌های تسلیحاتی آمریکا به این گروه را با جزئیات کامل شرح داد.
– روابط شما با پ.ک.ک چگونه اغاز شد؟
پاسخ: در وهله اول از سوی عفرین (از ی.پ.گ) از گروه من یعنی گروه ارتش سلجوقیان دعوت صورت گرفت. پیشنهاد شد که به جیش السوار (ارتش انقلابیون) بپیوندم. پس از توافق با عفرین به این گروه پیوستم. مسئول پ.ک.ک در عفرین حاجی احمد خدرو بود. در حال تدارکات تشکیل جیش السوار بودند. ابوعلی براد در راس عرب ها و صلاح چبو در راس کردها قرار داشت. من نیز مسئول ترکمن‌ها بودم. در اوایل اوت ۲۰۱۵ به عفرین رفته و در بخش فرماندهی جیش السوار کار کردم. اما تصمیم گیرنده ما نبودیم، خدرو (از پ.ک.ک) بود. سپس در همان سال اعلام کردند که عضو ن.د.س خواهم شد. در این زمینه نشست اول را با شاهین جیلو از مسئولان منطقه‌ای پ.ک.ک انجام دادیم. نشست ما با ن.د.س در ۱۵ اکتبر انجام گرفت. اما شاهین جیلو خواست تا تاریخ این نشست (تشکیل ن.د.س اعلام شد) را ۱۰ نوامبر ۲۰۱۵ درج کنیم. وقتی که دلیل آن را پرسیدیم گفتند که آمریکا کمک تسلیحاتی به ی.پ.گ در حسکه را روزهای ۱۰ الی ۱۵ اکتبر انجام داده است. برای این که آمریکا بتواند موضوع را به جامعه بین المللی شرح دهد، این اقدام را انجام دادند. برای این که بگویند سلاح ها نه به ی.پ.گ بلکه به ن.د.س می رود، دست به چنین اقدامی زدند.
– ژنرال رایموند توماس، فرمانده نیروهای ویژه آمریکا گفته بود که با اقدامی «زیرکانه» برای بدست آوردن اعتبار ی.پ.گ نام آن را به ن.د.س تغییر داده‌اند. آیا هنوز ن.د.س هویت خود را بدست نیاورده است؟
پاسخ: این تنها یک اسم بوده و چیز دیگری نیست. ما حقوق و مزایای دیگرمان را از ی.پ.گ دریافت می کنیم. آمریکا سبب اصلی تشکیل ن.د.س است. دولت آمریکا در پی تحویل سلاح به کردها بود. اعلام تشکیل ن.د.س مانند یک نمایش تئاتر بود. از اتحاد ترکیبی سخن گفته می شد، اما چنین چیزی وجود ندارد. آمریکا رهبری را به کردها و پ.ک.ک داد. در مورد مبارزه با تروریسم سخن می گفتند اما دیدیم که دولت آمریکا و جیلو با توافقاتی که انجام شده بود، قاچاق تروریست های داعش را انجام می دهند. می خواستند از طریق ی.پ.گ طرز نگرش اهالی آن مناطق را تغییر دهند. ن.د.س را به عنوان یک گروه حامی آزادی و نیرویی که با تروریسم می جنگد، معرفی می کردند. اما این ی.پ.گ بود که موجب تخریب خانه ها و تبعید مردم شد. اینها در کمپ ها نیز به مردم آسایش نداده و آن ها را دچار واهمه کردند.
– آمریکا یک زمان ادعا می‌کرد که نه به ی.پ.گ بلکه به عربها سلاح داده است. آیا این ادعا درست است؟
پاسخ: در اوایل کار هنگام دریافت سلاح (از آمریکا) برگه‌هایی را مبنی بر دریافت امضا می کردیم. اما تمام سلاح ها به یک نفر به نام صفکن از رهبران پ.ک.ک که از کردهای ترکیه بود، فرستاده می شد و صفکن این سلاح ها را به جایی که تنها خودش از آن اطلاع داشت ارسال می کرد.
این کار همچنان ادامه دارد. به عنوان مثال؛ ابوامجد یک مرد عرب تبار تمام سلاح های عملیات منبج را (بر روی کاغذ) تحویل گرفت اما این یک نمایش بود که با هدف خاصی صورت گرفت. ابوامجد به من گفته بود: ”مقدار زیادی سلاح بر روی کاغذ به من تحویل می شود اما من حتی یکی از آنها را تحویل نگرفته ام. تنها وظیفه و قدرت من امضا کردن است”.
– چرا ایالات متحده آمریکا چنین شیوه ای را انتخاب کرد؟
پاسخ: همه ایده ها توسط برت مک‌گرک مطرح می‌شد. مک‌گرک در طول عملیات رقه خواستار ایجاد نیرویی به نام ائتلاف عرب شد. وظیفه ائتلاف عرب تنها تحویل گرفتن تسلیحات بود. بدین ترتیب مقادیر زیادی تسلیحات تحویل گرفته شد. اما به غیر از کردها تنها سلاح های سبک بین عربها، ترکمن ها و سریانی ها توزیع شد. نام ائتلاف، عرب بود اما عربها هیچ کاره بودند. شورای نظامی دیرالزور تنها امضا می کند. آمریکا از این باخبر بود، این تئاتر را خود آنها خواسته بودند. تمامی این بازی ها به منظور این بود که روزی برملا نشود که این تسلیحات به دست پ.ک.ک رسیده است. اما ما مطمئن بودیم که این سلاح های پیشرفته به پ.ک.ک و ی.پ.گ فرستاده می شد.
– آیا آمریکا نظارتی بر اینکه این تسلیحات به کجا منتقل و علیه چه کسانی استفاده شده دارد؟
پاسخ: برای آمریکایی ها اهمیتی نداشت که این تسلیحات به کجا منتقل می شود. یک بار هم از ما نپرسیدند که با این تسلیحات چه کار کردیم و در کجا استفاده کردیم. آنها حتی دروغ‌های (سلاح ها را تمام کردیم ی.پ.گ) را باور کرده و تحویل تسلیحات جدید را آغاز می کردند. آمریکا در حال حاضر می داند که عرب ها، ترکمن ها و سریانی ها در این معادله دخیل نیستند. در دوران اوباما پشتیبانی محدودی وجود داشت. پس از سر قدرت آمدن ترامپ پشتیبانی تغییر شکل داد. در زمان اوباما برای ما سلاح های مستعمل نیز فرستاده می شد که برخی از آنها غیر قابل استفاده بود. ترامپ که آمد، تحویل خودروهای زرهی شروع شد.
– شاهین جیلو با اسم مستعار شاهین فرهاد عبدی، جزو فهرست تحت تعقیب ترکیه است و چهار میلیون لیر ترک برای دستگیری وی جایزه تعیین شده است. تاثیر جیلو که با مقامات آمریکایی نیز نشست و برخاست دارد، در این فعالیت ها چقدر است؟
پاسخ: برای دریافت سلاح ها یک فهرست درخواست ایجاد کردیم. این فهرست از طرف شاهین جیلو ارائه شد. نوع و میزان سلاح های دریافتی نیز خبررسانی نمی شد.
– «نیروهای دموکراتیک سوریه» را چه کسانی اداره می کنند؟
پاسخ: دراصل آمریکا آن را اداره می کند. انتخابات درون این تشکیلات نیز همگی یک نمایش است. همه شاهین جیلو را می شناسند. او در راس همه امور قرار دارد. معاون وی «قهرمان» است. او نیز از سرکردگان پ.ک.ک است. مسئول رده سوم نیز من بودم. در هر طرف و نقطه ای ایست بازرسی و تیم های تعقیب متعلق به پ.ک.ک حضور دارند. در دادگاه ها، مجلس محلی، بخش بهداشتی و غیره به طور حتم یک رهبر و شخص وابسته به پ.ک.ک وجود دارد.
– اعضایِ رده بالای پ.ک.ک از قندیل در کدام بخش ها و قسمت هایی از «ن.د.س» فعالیت می کنند؟
پاسخ: با اینکه جیلو به عنوان رئیس شناخته می شود، اما او نیز از بالا دستور می گیرد. فردی که وی از او دستور می گیرد «باهوز اردال» است. باهوز نیز دستورات را از کوه قندیل یعنی صبری اوک می گیرد. وقتی اردال به قندیل رفت جای او را نورالدین صوفی گرفت. این شخص دستورات را به جیلو می دهد. جیلو و معاون وی قهرمان با اینکه در لباس رهبری این تشکیلات دیده می شوند، اما اینگونه نیست. دفاتر زیادی وجود دارد، اما به دلیل اختلافات موجود، افراد جدیدی به آنها افزوده نمی شود.
مسئول اعضای وابسته به ی.پ.گ و پ.ک.ک در عفرین حاجی احمد خدرو، محمود برخودان و نوجین (مسئول شاخه زنان) است. مسئول اداری کل منطقه نیز خالد تفدم است. او دستورات را از باهوز اردال می گیرد.
اسماعیل دیرک از سرکردگان پ.ک.ک منبج را اداره می کند، اما مسئول نظامی این منطقه جمیل مظلوم است. همچنین مسئول نظامی و غیرنظامی رقه نیز فردی به نام حسن است که از اروپا آورده شده است. پولات جان از اعضای شناخته شده پ.ک.ک نیز مسئولیت اداره دیرالزور را برعهده دارد. من نیز به واسطه روابطم با باهوز، یکبار برای دیدار با مراد کاراییلان به قندیل فراخوانده شدم اما به دلیل بیم پخش شدن عکس هایمان (درمصاحبه با خبرنگاران)، این ملاقات را ابطال کردیم. نورالدین صوفی نیز هنگام سخنرانی کاراییلان در آنجا حضور یافت و دوباره برگشت. آنها مخفیانه به آنجا رفت و آمد داشتند. اما پ.ک.ک از نقش صالح مسلم در نشست مطبوعاتی بهترین بهره را برد و در راستای اهداف خود از آن استفاده کرد. ولی در اصل صالح مسلم در این میان هیچ نقشی نداشت. هنگام اعلام خودمختاری نیز مسلم را در ردیف هفتم نشانده بودند. او هیچ جایگاهی در این طرح نداشت.
– شمار افراد مسلح ن.د.س چه قدر است؟
پاسخ: علی‌رغم عدم وجود داده‌های خالص می توان گفت که ن.د.س در مجموع ۵۰ هزار شبه‌نظامی شامل زنان و مردان دارد. ۷۰ درصد آنها را شبه‌نظامیان عضو ی.پ.گ و ی.پ.ژ (نیروهای زن) تشکیل می دهند. ترکمن‌ها تحت رهبری من ۶۵ نفر بودند. شورای نظامی سریانی تنها ۵۰ عضو دارد. خواستند تا مجلس نظامی ترکمن‌ها به عنوان یک حرکت نمادین تشکیل شود. در واقع به آنها ۱۵۰ نفر را پیشنهاد داده بودم. به من گفته شد که، چرا ۱۵۰ نفر؟ ۵۰ تن کافی است. نیروهای عرب «صنادید» از قبیله الشّمّر نیز به نیروهای دموکراتیک سوریه وابسته هستند. شیخ بندر در رأس این نیروی عرب قرار دارد. اما نیروهای صنادید توسط پ.ک.ک نادیده گرفته می شود. از سوی دیگر، ۸۰ درصد شبه‌نظامیان کشته شده در جریان عملیات رقه عرب و ۲۰ درصد آنها نیز کرد بودند. شاهد آن هستیم که شمار شبه‌نظامیان عرب را افزایش دادند، ولی این افراد فریب خورده‌اند. به آنها وعده‌های دروغین دادند. هر چند ی.پ.گ به عنوان شاخه‌ای از ن.د.س دیده می شود؛ اما اعضای ی.پ.گ آن را قبول نمی کنند و می گویند که ما مستقل هستیم. ن.د.س تنها یک نام است. به شکل عملی وجود خارجی ندارد.
– وضعیت اتباع کشورهای غربی که به ی.پ.گ پیوسته‌اند، چگونه است؟
پاسخ: برخی از کشورهای مختلف آمده و به ی.پ.گ پیوستند. در میان آنها زنان هم قرار داشتند. برخی‌ها با مقاصد تبلیغاتی آمده‌اند. مثلا چنین گفته می شود که یک زن کانادایی از این افراد در کشورش مانکن بوده است. برخی از آنها پس از بازگشتن به کشور خود با گفتن اینکه با داعش مبارزه کرده‌اند، تلاش می کنند خود را یک قهرمان ملی اعلام کنند.
– به اعضای این گروه چقدر پول پرداخت می شود؟
پاسخ: دستمزدهای ماهانه ۱۷۰ الی ۲۰۰ دلار است. رهبران دستمزد نمی گیرند ولی درآمد آنها قاچاق و رشوه خواری است. من به طور مستقیم از شاهین جیلو پول می گرفتم. هزاران دلار کسب می کردم و وضعیت من بسیار خوب بود. به شبه‌نظامیان نیز لیر سوریه پرداخت می شد. رهبران پ.ک.ک بدون کسب دستمزد فعالیت می کنند، اما تمام خواسته‌های آنها به جا آورده می شود. به هر صورت فساد مالی آنها پس از مدتی آشکار شد.
