اختلاف و عدم اتحاد و خیانت! کلید واژه‌های مصطلح بین کردها در شراط کنونی غرب آسیا. همه یکدیگر را به خیانت و دروغ متهم می‌کنند. بارزانی‌ها، خاندان طالبانی را، پ.ک.ک، حکومت اقلیم را، انجمن میهنی، پ.ی.د را و در نهایت، مردم همه احزاب و گروه‌ها را! اوضاعی به شدت مغشوش و به غایت پیچیده. در این میان، ترکیه بدون اجازه دولت عراق، در شمال این کشور و مناطق کردنشین آن، پادگان تاسیس کرده و به بهانه حضور پ.ک.ک، مردم عادی را به قتل می‌رساند. نچیروان بارزانی نیز به جای محکومیت ترکیه، مردم کشور خود را سرزنش می‌کند. آمریکا نیز هنوز تکلیف خود را با کردهای سوریه و دولت ترکیه مشخص نکرده است.
بین آمریکا و ترکیه تنش‌های زیادی بر سر کردها وجود دارد و این تنش‌ها به شمال سوریه و شمال عراق نیز تسری پیدا می‌کند. ترامپ اخیرا مواضعی علیه رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه گرفته و از طرفی نیز بین کردها و ترکیه چه در شمال سوریه چه در شمال عراق تنش وجود دارد. با اعلام خبر خروج نیروهای آمریکایی از شمال سوریه نیز این اختلافات وارد مرحله جدیدی شد. کردهای سوریه نیز که مدتی با روسیه بودند و سپس با امریکا، تحت فشار قرار دارند. آنها با عربستان سعودی نیز روابط خوبی دارند. اخیرا فشارها در این زمینه بر ترکیه افزایش یافته است. ترکیه نیز برای پیشبرد برنامه‌های خود حتی اهدافی در داخل خاک سوریه را مورد حمله قرار می‌دهد و تنش‌های شمال عراق نیز با حضور پ.ک.ک در شمال سوریه بی ارتباط نیست. حملات غیرنظامیان علیه پادگان‌های ترکیه در خاک عراق فشار بر ترکیه است و اکنون ترکیه و آمریکا در شمال عراق نمی‌دانند باید چه کار کنند. چون مردم اکنون هم علیه اشغالگری آمریکا و هم اکنون نیز علیه اشغالگری خاک عراق توسط ترکیه اعتراض می‌کنند. اما مواضع بارزانی در قبال ترکیه نشان می‌دهد کردها متحد نیستند و علیه همدیگر موضع می‌گیرند. از طرفی هم شاهد بی اعتمادی مردم کرد به آمریکا در خاورمیانه هستیم.
خانواده بارزانی در طی دهه‌های گذشته تلاش کرده با بهره‌برداری از تناقض‌ها و اختلافات منطقه‌ای به منافع خود برسد و در این راستا گاهی با جمهوری اسلامی بوده گاهی با ترکیه و از همان آغاز نیز با رژیم صهیونیستی. بارزانی شاید تصور می‌کند با این حملات ترکیه، می‌تواند بر دولت مرکزی فشار بیاورد؛ اما شرایط و تحولات مهمی که امروزه در این منطقه می‌بینیم نشان می‌دهد آقای بارزانی دیگر نه می‌تواند به ترکیه تکیه کند نه به آمریکا. چون مشکل کردها بسیار حاد است. بخشی از کردها به دنبال مذاکره با روسیه هستند بخشی به دنبال توافق با محور مقاومت و دولت مرکزی سوریه. این یعنی کردها اتحاد سیاسی ندارند. اتحاد نظامی نیز ندارند. در کل چیزی به نام اتحاد در بین کردها دیده نمی‌شود.
این روابط به دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی باز می‌گردد و بارزانی تصور می‌کرد با مخفی کردن رسمی روابط با صهیونیست‌ها می‌تواند به کمک آمریکا و فرانسه تکیه کند. چون نقش فرانسه نیز در مسئله کردی مهم است. بارزانی روابط با صهیونیست‌ها را حفظ کرده، در حالی که دولتی کردی نداریم و آمریکا فرانسه و اسرائیل مانند همیشه فقط به آنها امید می‌دهند که دولت تاسیس خواهند کرد. حفظ روابط برای این امید است که هرگز تحقق نخواهد یافت.
