عربستان سعودی از زمان سقوط صدام و روی کار آمدن دولت موقت در عراق تا کنون دخالتهای مستقیم و غیر مستقیم خودرا در این کشور جنگ زده داشته که هنوز هم ادامه دارد و این موضوع بر کسی پوشیده نیست.
این کشور به بهانه دفاع از اهل تسنن و عشایر سنی نشین عراق، از هیچ کوششی برای دخالتهای خود دریغ نکرده و پولهای کلانی در این زمینه – چه تبلیغاتی، چه تسلیحاتی و چه مالی – هزینه کرده است.
رژیم سعودی از زمان ملک عبدالله تا کنون به بهانه عضویت عراق در اتحادیه عرب ضمن انتقاد از نقش ایران در منطقه بویژه روابط نزدیک مسئولین جمهوری اسلامی ایران با دولتمردان عراقی، نتوانسته خشم خودرا از نفوذ ایران در این کشور پنهان کند و مدعی است که عراق پس از سقوط صدام از پیکر اتحادیه عرب جدا شده و در آغوش ایران جا خوش کرده است.
زلمای خلیل‌زاد سفیر اسبق آمریکا در عراق و افغانستان در مصاحبه با شبکه بی‌بی‌سی فارسی در ۲۶ آبان ۱۳۹۵ در این زمینه گفت: در زمان تصدی منصب سفیر آمریکا در عراق سفری به ریاض داشتم و با ملک عبدالله پادشاه سابق عربستان دیدار کردم، او از ما (آمریکا) خواست نظام جمهوری اسلامی ایران را تغییر دهیم. خلیل‌زاد می‌افزاید: ملک عبدالله در این دیدار، ایران را به ماری تشبیه کرده بود که آمریکا باید سر این مار را قطع کند.
جالب اینجاست که رژیم سعودی در دوران ملک عبدالله پادشاه سابق این کشور، بهترین روابط را با ایران داشته بویژه دوستی نزدیک با برخی مقامات بلند پایه کشورمان که در آرامش منطقه تاثیر به سزایی گذاشت و این مطلب برخلاف مطلبی است که زلمای خلیل زاد گفته است.
رژیم سعودی پس از حادثه حمله برخی افراد به کنسولگری عربستان در مشهد در ۱۲ دی ۱۳۹۴ (که پس از اعدام شیخ نمر، روحانی مخالف دولت عربستان صورت گرفت) روابط خودرا با جمهوری اسلامی قطع نمود و پس از حادثه شهادت حجاج ایرانی در«منی» سطح این روابط به پایین‌ترین حد خود رسید.
سوءنیت رژیم سعودی زمانی در مصاحبه بن سلمان ولیعهد جوان این کشور با تلویزیون سعودی آشکار شد که از او درباره نقش ایران در حمایت از انصار‌الله و آینده روابط میان ریاض و تهران پرسیده شد و او گفت: ما برای کشاندن نبرد به درون ایران تلاش می‌کنیم. تلاشی که تا کنون در قالب کمک‌های مالی به جریانهای نژادپرست معلوم الحال در استان‌های خوزستان و کردستان برای نا آرام کردن استان‌های مرزی کشور و تحریک کردها به انجام عملیات تروریستی که در تاریخ ۱۷ خرداد ۱۳۹۶ به صورت حمله داعش به ساختمان اداری مجلس و دفاتر نمایندگان و نقش آفرینی برخی عناصر تکفیری کُرد در آمد.
بر کسی پوشیده نیست که عربستان سعودی و جمهوری اسلامی ایران علیرغم مشترکات دینی و جبر موقعیت جغرافیایی و استراتژیکی دو کشور، در طول تاریخ انواع رقابتها را با یکدیگر تجربه کرده‌اند و متاسفانه به دلیل اختلاف نژادی و مذهبی، بیشترین زیان را از این گونه رقابتها دیده‌اند که برخی عوامل منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای نقش مهمی در دامن زدن به آن داشته و دارند.
مسئولین سیاست خارجی رژیم سعودی در چند دهه اخیر همواره سعی داشته از طریق روابط نزدیک با واشنگتن، مسلح کردن جریانهای تروریستی درحال جنگ با دوستان ایران و همچنین نفوذ خود در اوپک به صورت اهرم فشار بر ایران استفاده کند، اما آنها به این سه عامل بسنده نکرده و حالا می‌خواهند با نزدیک شدن به مرزهای جمهوری اسلامی گام خطرناکی در مقابله با ایران بردارند.
در این زمینه سازمان هواپیمایی عربستان سعودی اعلام کرد که از ۹ مهر امسال، پروازهای مستقیم به مرکز کردستان عراق (شهر اربیل) خواهد داشت، که به نظر می‌رسد اهدافی فراتر از توریسم و تجارت پشت آن نهفته است.
مهندس «صالح الجاسر» مدیر کل سازمان هواپیمایی عربستان در این خصوص اعلام کرد که آغاز پروازهای مستقیم به اربیل در تقویت روابط بین عربستان و عراق سهیم خواهد بود و فرصت‌های سرمایه‌گذاری و برنامه‌های گردشگری را که در خدمت اقتصاد دو کشور باشد، تقویت می‌کند.
سال گذشته، دولت مرکزی عراق، پروازهای بین‌المللی کردستان عراق را در واکنش به برگزاری همه‌پرسی جدایی توسط مسعود بارزانی رئیس وقت منطقه کردستان، قطع کرده بود. گرچه اقلیم کردستان با از سرگیری پروازهایش از فرودگاه اربیل جان دوباره‌ای گرفته اما کشوری مانند عربستان هیچ نیازی به راه‌اندازی پرواز مستقیم به کردستان عراق ندارد مگر اهدافی امنیتی پشت آن نهفته باشد.
رژیم سعودی با توجه به دشمنی دیرینه خود با جمهوری اسلامی ایران این بار می‌خواهد با حضور در کردستان عراق نفوذ بیشتری در این اقلیم داشته باشد و ضمن تعامل با جریانهای تروریستی مانند پ ک ک و پژاک و… مرزهای غربی کشورمان را مورد تهدید قرار دهد.
همکاری تنگاتنگ دستگاه اطلاعاتی امنیتی سعودی با موساد در یمن، دست داشتن ریاض در نا آرامی‌های موصل و استان الانبار عراق پیش از تسلط داعش بر بخش شمالی و غربی عراق، تحریک شیعیان علیه احزاب عراقی طرفدار ایران و حمله مزدوران آنها به پایگاه‌های حشد الشعبی و مقر احزاب دارای روابط حسنه با ایران در نقاط مختلف عراق بویژه در بصره، نشان دهنده تلاش مشترک رژیم سعودی و رژیم صهیونیستی برای مقابله با ایران و سایر متحدان ایران در منطقه است که این مقابله پیش از آنکه سودی به جیب دولت سعودی برساند، منافع مستقیم رژیم صهیونیستی را تامین می‌کند.
برخی تصور می‌کنند که همکاری رژیم سعودی و رژیم صهیونیستی نوعی توهم ازسوی کارشناسان مسائل منطقه‌ای به شمار می‌آید درحالیکه طبق اعتراف رسانه‌های اسرائیلی این نه تنها توهم است بلکه واقعیتی انکار ناپذیر به شمار می‌رود تا آنجا که روزنامه «جروزالم پست» ضمن توصیه به کابینه رژیم صهیونیستی برای آغاز مداخله نظامی در جنگ یمن، تحلیل کرد که این امر هم می‌تواند به عنوان اهرم مقابله با ایران باشد هم تسریع‌کننده نزدیک شدن به کشورهای عربی.
همکاری رژیم صهیونیستی با عربستان در یمن، سوریه و عراق از بدیهیات است چراکه دو رژیم در دشمنی با جمهوری اسلامی ایران دارای منافع مشترک هستند، منافعی که سود اول آن به جیب اسرائیل سرازیر می‌شود و در وهله آخر علاوه بر اینکه پولهای کلانی را از جیب رژیم سعودی خارج می‌کند، شکاف میان دو کشور اسلامی را زیاد و دشمنی را بیشتر می‌کند.
آنچه در سالهای اخیر از مواضع سیاسی و تحرکات نظامی رژیم سعودی می‌شود در منطقه نتیجه گرفت این است که این کشور ضمن داشتن پشتوانه مادی کلان و دارا بودن قدرت نظامی نسبی (در مقایسه با کشورهای کوچک همسایه) فاقد تجربه لازم در اداره کردن اقدامات نظامی خود است و این مساله کمک شایانی به منافع رژیم صهیونیستی می‌کند چراکه جنگ‌هایی که رژیم سعودی به بهانه‌های مختلف شروع‌کننده آن باشد به فرسایش ماشین جنگی این رژیم منجر می‌شود و این در دراز مدت و حتی در کوتاه مدت به نفع رژیم صهیونیستی و اهداف سلطه جویانه این رژیم تمام می‌شود.
اینک سعودی‌ها با تلاش برای نزدیک شدن به مرزهای غربی جمهوری اسلامی ایران از طریق برقراری پروازهای مستقیم میان این کشور با کردستان عراق و با همکاری اطلاعاتی و امنیتی با رژیم صهیونیستی علیه ایران، قصد دارد تقابل با جمهوری اسلامی ایران را وارد مرحله جدیدی کند. این توطئه به اینجا ختم نمی‌شود بلکه آل‌سعود می‌خواهد با گسترش روابط با جریانهای سیاسی اقلیم کردستان و آلوده کردن مقامات سیاسی آن، آرایش و نظم سیاسی عراق را برهم بزند تا یکی از مهم‌ترین همسایگان ایران را تضعیف و این کشور شیعه و بحران زده را با دخالتهای بی‌جای خود از ایران دور سازد.
آنچه این روزها در بصره دیدیم از جمله حمله اغتشاشگران به کنسولگری جمهوری اسلامی ایران و آتش زدن ساختمان کنسولگری، یکی از نمونه‌های آشکار محصول دخالت دستگاه‌های امنیتی برخی کشورهای همسایه بویژه عربستان است که گویا با آتش زدن ساختمان کنسولگری جمهوری اسلامی ایران، انتقام حمله به کنسولگری عربستان در مشهد را گرفته است. اتفاقی که ممکن است بار دیگر در اقلیم کردستان علیه ایران بیفتند و یا اینکه به داخل مرزهای کشورمان کشیده شود.
امیدواریم مسئولین کشورمان با شناختی که از رژیم سعودی دارند نسبت به تحرکات اخیر منطقه‌ای این رژیم (بویژه در کردستان عراق) هشیار بوده و ضمن واکنش بموقع در برابر این تحرکات، آرزوی ولیعهد جوان سعودی در کشاندن نبرد به درون مرزهای ایران را بر باد دهند.
* رژیم سعودی با توجه به دشمنی دیرینه خود با جمهوری اسلامی ایران این بار می‌خواهد با حضور در کردستان عراق نفوذ بیشتری در این اقلیم داشته باشد و ضمن تعامل با جریانهای تروریستی مانند پ ک ک و پژاک و… مرزهای غربی کشورمان را مورد تهدید قرار دهد
* برخی تصور می‌کنند که همکاری رژیم سعودی و رژیم صهیونیستی نوعی توهم ازسوی کارشناسان مسائل منطقه‌ای به شمار می‌آید درحالیکه طبق اعتراف رسانه‌های اسرائیلی این نه تنها توهم است بلکه واقعیتی انکار ناپذیر به شمار می‌رود تا آنجا که روزنامه «جروزالم پست» ضمن توصیه به کابینه رژیم صهیونیستی برای آغاز مداخله نظامی در جنگ یمن، تحلیل کرد که این امر هم می‌تواند به عنوان اهرم مقابله با ایران باشد هم تسریع‌کننده نزدیک شدن به کشورهای عربی
* عربستان سعودی و جمهوری اسلامی ایران علیرغم مشترکات دینی و جبر موقعیت جغرافیایی و استراتژیکی دو کشور، در طول تاریخ انواع رقابتها را با یکدیگر تجربه کرده‌اند و متاسفانه به دلیل اختلاف نژادی و مذهبی، بیشترین زیان را از این گونه رقابتها دیده‌اند که برخی عوامل منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای نقش مهمی در دامن زدن به آن داشته و دارند
* زلمای خلیل‌زاد سفیر اسبق آمریکا در عراق و افغانستان: «در زمان تصدی منصب سفیر آمریکا در عراق سفری به ریاض داشتم و با ملک عبدالله پادشاه سابق عربستان دیدار کردم، او از ما (آمریکا) خواست نظام جمهوری اسلامی ایران را تغییر دهیم». خلیل‌زاد می‌افزاید: «ملک عبدالله در این دیدار، ایران را به ماری تشبیه کرده بود که آمریکا باید سر این مار را قطع کند»
۵ آذر ۱۴۰۳
