جمیل بایک از اعضای شورای رهبری ک.ج.ک در یادداشت خود در روزنامه آزادی ولات پس از حمایت زندانیان اذعان داشت: زندگانی بدون مبارزه و جنگ مسلحانه به معنای اسارت، بردگی و مرگ است. آیا جمیل بایک اساس زندگی را مبارزه در کوه ها ودره ها می داند؟ آیا زندگی بدون اسلحه و خونریزی به معنایی بردگی و مرگ است ؟ پ.ک.ک و پژاک ادعا دارند برای رهایی مردم کرد مبارزه می کنند ولی جمیل بایک زندگانی بدون مبارزه را به معانی اسارت و مرگ می داند ، چه موقعی این کردها مظلوم از بالایی کوه ها پائین آمده و درخانه های خود کنار خانواده به زندگی آرام می رسند؟ تا چه موقعی زیر استعمار عده ای یاغی و قاچاقچی باقی خواهند ماند؟
سران پ.ک.ک و پژاک از احساسات کردهای با غیرت سوء استفاده می کنند و آنها را از خانه و خانواده رانده و در کوهستان ها پس از مدتی جنگ و مبارزه به گام مرگ می فرستد. پ.ک.ک و پژاک در این مدتی را که به جنگ و مبارزه مشغول بوده به کدام یک از این شعارهای که برای رهایی کردها سر می دهد رسیده است ؟ اهدافی را که پ.ک.ک و پژاک دنبال می کند فقط منافع شخصی سران این فرقه را تامین می کند و رهایی ملت کرد فقط شعار است ، شعاری را که تا کنون قتل و کشتار کردها و نا امنی مناطق کردنشین را در پی داشته است.
