جمیل باییک و مراد کاراییلان (دو سرکرده‌ی اصلی پ‌ک‌ک وپژاک) سالها عمر خود را صرف ترویج خشونت کرده‌اند؛ اکنون کنار گذاشتن سلاح‌ها را به ضرر خود می‌دانند؛ چراکه با کنارگذاشتن سلاح‌ها و ایجاد فضای صلح و آرامش، دیگر این سرکردگان نخواهند توانست آسایش و آرامش کنونی را که دهها دختر و پسر جوان ۲۴ ساعته محافظشان هستند؛ داشته باشند. در حقیقت با کنارگذاشته شدن سلاح‌ها، بنده و برده‌های این اشخاص هم از آنها گرفته خواهد شد و این مسئله گویا به مزاج این افراد خوش نمی‌آید و لذا تا جایی که امکان داشته باشد؛ اجازه نخواهند داد امنیت و آرامش در منطقه برقرار شود.
به گزارش انجمن بی تاوان آذربایجان غربی به نقل وبلاک ضد پژاک ،البته اصطلاحات فراوانی وجود دارد که درباره‌ی افرادی که به نوعی جنگ، خشونت، ایجاد رعب و … برنامه‌ی زندگیشان بوده و سالها با این شیوه زیسته‌اند؛ می‌توان بکار برد. برای این اشخاص سخت است از شخصیت و گذشته‌ی خود گذشت کنند و راه و رسم جدیدی را در برگیرند.
شروع این مقوله را در ارتباط با مذاکراتی است که دستگاه اطلاعاتی ترکیه با سرکرده‌ی پ‌ک‌ک و پژاک در جزیزه‌ی امرالی در پیش گرفته است. اخیراً این موضوع به بحث داغ رسانه‌های ترکیه و منطقه تبدیل شده است. اما نکته‌ی جالب توجه اینکه باردیگر زمزمه‌های تکرار تاریخ پ‌ک‌ک به گوش می رسد. بسیاری از صاحب‌نظران در این زمینه، معتقدند سرکردگان پ‌ک‌ک دیگر عبدالله اوجالان را بعنوان سرکرده‌ی پ‌ک‌ک و پژاک قبول ندارند و در عرصه‌ی صلح و مذاکره حاضر نخواهند شد. البته این روزها پ‌ک‌ک و پژاک به چند دسته تقسیم شده‌اند؛ اما در میان آنها دو نظر از همه غالب‌تر است. گروهی معتقدند که ترکیه صادق نبوده و نیست و این هم بخش دیگر از توطئه است و می‌خواهد با خلع سلاح پ‌ک‌ک، چرخه‌ی سیاسی مناطق کُردنشین ترکیه را به نفع خود بچرخاند و برای همیشه پ‌ک‌ک را از صفحه‌ی روزگار محو کند.
برخی دیگر در داخل این فرقه‌ها معتقدند که باید همچنان مرید و بنده‌ی اوجالان باقی بمانند و هرچه وی دستور دهد، انجام دهند؛ چراکه این دسته معقتدند که اوجالان هیچ وقت اشتباه نکرده و نخواهد کرد.
اما نظر غالب‌تر در میان این دو دسته نیز، گروه اولی است که می‌خواهند با این نظرات، باردیگر تاریخ سال ۱۹۹۳ میلادی تکرار کنند. در این سال نیز مقامات دولت ترکیه خواستند با پ‌ک‌ک مذاکره کنند و آنها را از کوهها به عرصه‌ی سیاست بکشانند و به این معضل پایان دهند، اما گروهی از داخل پ‌ک‌ک چون این روند را برخلاف منافع شخصی و گروهی خود می‌دیدند؛ با حمله به یک پاسگاه مرزی و کشتن ۳۳ سرباز، باردیگر آتش نفاق و خشونت را شعله‌ورتر کردند.
حال باردیگر این تاریخ در شرف تکرار شدن است. این موضوع را به سادگی می‌توان از گفته‌های اخیر جمیل باییک و مراد کاراییلان (دو سرکرده‌ی اصلی پ‌ک‌ک وپژاک) مشاهده کرد.