سرویس ترکیه- PYD یک سازمان تروریستی نیست؛ نە داعش نە النصرە و نە PKK سازمان تروریستی نیستند.
سازمان تروریستی مفهومی ابزاری است کە در سیاست کاربرد دارد.
آیا سازمانهای تروریستی وجود ندارند؟ وجود دارند. سازمانهایی کە بە نام نیروهای دیگر، فعالیتها و اهداف خود، را با عملیاتهای تروریستی بە انجام می‌رسانند، نوع سازماندهی سازمان تروریستی نسبتا محدود، بسیار کثیف و ساختارهایی پیچیدە دارد.
اینها نیز هر کدام بە نسبت خود اهداف، برنامە و خواستەهایی دارند و با پذیرش یا عدم پذیرش، مشارکت یا عدم مشارکت، و یا حتی با لعنت نمودن آنها در راستای اهداف خود گام برمی‌دارند. جهت دستیابی بە خواستەهای سیاسی-اجتماعی- ایدئولوژیک خود مبارزە می‌کنند. بە عنوان مثال داعش از طریق جهاد اسلامی با اصرار بر باورهای خود با تکیە جنگ و خشونت، در پی ایجاد دولتی اسلامی مبتنی بر قرائتی از اسلام بە زعم خود است و در این راستا جوی خون راه انداختە است. PKK نیز با هدف بە رسمیت شناختن حقوق کردها، خودمختاری آنها و بە رسمیت شناختن هویت آنها ایجاد شدە است و علیرغم ورود بە مرحلەی جهانی شدن، در راستای این هدف مبارزە می‌نماید. اینگونە سازمانها سازمانهای مسلح جنگی هستند و جنگ نیز مشتمل بر خشونت می‌باشد.تمامی جنگها بە معنای خون، مردن و ویرانی هستند. هیچ ساختاری کە در حال جنگ باشد چە سازمانها و چە دولتها منزە و بری باقی نخواهند ماند. اینها از خشونت استفادە کردە و گهگاه بە ترور نیز متوسل می‌شوند.
ترور راهکاری است برای رسیدن بە هدف
ترور خشونتی کور است کە برای ترساندن دشمن، ایجاد رعب و وحشت در جامعە، عصبی کردن انسانها و تسلیم آنها بە کار گرفتە می‌شود. هدف ترور تنها برخورد با نیروهای مسلح نیست، بلکە برخورد با کل جامعە است. هر اندازە خونین‌تر، بیرحمانەتر و هولناکتر باشد بە همان میزان موفقتر قلمداد می‌شود. ترور راهکاری کثیف است. “بحث سازمان تروریستی نیست، می‌توان از سازمانهایی کە بە عملیاتهای تروریستی و راهکاری تروریستی دست می‌زنند، بحث نمود.”
هم دولت و هم سازمانهایی کە بە ترور متوسل می‌شوند، از نظر وجدان جمعی و حقوق بین‌الملل – حداقل از لحاظ تئوریک – محکوم هستند. اما تاکنون نە در حقوق ملی و نە در حقوق بین‌المللی تعریفی جامع از عبارت “سازمان تروریستی” ارائە نشدە است. دولتها و حکومتها مطابق با منافع خود، در راستای منافع سیاسی – دیپلماتیک خود و منطبق با توافقاتشان این و یا آن سازمان را تروریست اعلام می‌کنند. این در عین حال کە جنبەای تبلیغاتی برای جهت‌دهی افکار دارد، همچنین برای دولتهایی کە دست بە مبارزات غیرقانونی بردە و برای پردە پوش نمودن خشونت دولت علیە ساختار سازمانی کە تروریستی اعلام شدە است، تلاش میکنند، مفید واقع خواهد شد.یکی از نمونەهای جالب در این مورد؛ نامگذاری جماعت فتح‌اللە گولن بە نام تروریست و آمادە نمودن ادعانامەها و پروندەسازیها علیە آن است.
درنگ نمودن حکومت فعلی در اعلام داعش بە عنوان تروریست، در حالیکە تاکنون نیز چنین صفتی بە النصرە ندادە است، اعلام تروریست بودن و همسطح بودن PKK با داعش در حالیکە تا دو سال پیش مرتبا با شخص درجەی یک آن یعنی اوجالان دیدار و گفتگو می‌نمود؛ و اگر با رجوع بە موضوع اصلی مورد بحثمان یعنی تلاشهای دولت ترکیە برای چسباندن انگ تروریست بە PYD، در چهارچوبی قرار میگرد کە بحث نمودیم: اردوغان هوس کردە اقتدارش را در خاورمیانە گسترش دهد، و در این راستا بە این نیاز دارد کە PYD را کە نقشی محوری و اساسی در تبدیل منطقە بە حلقەی خون و آتش داشتە است، سازمانی تروریستی و دشمن اعلام نماید.
این در حالیست کە آمریکای متفق ترکیە و روسیەی خواهان نفوذ در منطقە، در موضوع یافتن راه‌حل در سوریە PYD را عاملی غیر قابل اغماض بە شمار می‌آورند. اگر دیدی عینی داشتە باشیم، حق با آنهاست. در هر حال PYD/YPG تا بە امروز بە تنهایی علیە داعش مبارزە نمودە است. گروههایی کە تحت عنوان اپوزسیون سوریە از سوی ترکیە حمایت و پشتیبانی شدەاند، تاکنون در مقابل داعش و امثال آن حرکت جدی‌ای انجام ندادەاند. بە طور کلی بە حساب نیاوردن کردهای سوریە بە عنوان نیروی مخالف عبارت از اشتباهی استراتژیک و سادەلوحانە است. در مورد تروریست بودن یا نبودن PYD می‌توان گفت: مبارزات کردهای سوریه، یک حرکت آزادیبخش در شرایط ویژەی خاورمیانە در اوایل قرن ٢١ است. این مبارزەای است کە نمونەی آن در قرن ٢٠ و در شرایط متفاوتی از آمریکای لاتین تا آفریقا تا آسیا و بسیاری مناطق دیگر مشاهدە شدە است. بە ویژە اینکە شواهدی دال بر استفادەی PYD از عملیاتهای تروریستی و ترور کور در دست نیست.
نقطەی پایان برای اشتباهی فاحش
سیاستهای ترکیە در قبال سوریە، حکایت حریصهای بد قیافە است کە هم منطقە و هم ترکیە را بە ماجرایی مرگ آور سوق دادەاند. در حالیکە ذهنیت ترک – اسلام (سنی) و سیاست کرد هراسی/دشمن، راه حلها را در منطقە بلوکە می کند، ترکیە را نیز بە سوی جنگ داخلی سوق دادە است. اگر PYD را نە بە عنوان دشمن بلکە تحت عنوان، متفق، دوست و برادر می‌پذیرفت، تاکنون گامهای زیادی در راستای حل مسألەی کرد برداشتە بود، PKK را بازگرداندە بود و در زمینەهای مبارزەای مشترک علیە بلای داعش فراهم آوردە بود، ترکیە اگر با کردهای سوریە صلح کند بە این معناست کە با کردهای خود صلح کردە باشد. علی‌الخصوص باید بە یاد بیاوریم کە رییس مشترک PYD صالح مسلم با گفتمانی بە غایت دوستانە بە آنکارا آمدە، تلاش نمود با مقامات دیدار کردە و گفت؛ “دست بە دست ما بدهید، ما را بە عنوان برادر بپذیرید، تا این مرزها را با هم حفظ کنیم” و با این گفتەها شاخەی زیتون بە دست ما داد. حکومت اردوغان مدتهای مدید آشکارا و پنهان با داعش و النصرە در ارتباط بودە، کردهای ترکیە را پشت گوش انداختە و گفتگوها را لغو نمود، این نیز بە سبب گفتەی “تو را رییس جمهور نخواهیم کرد” بود.
در مرحلەی کنونی کە حتی کنفرانس ژنو روزنەی امید کوچکی است، ترکیە بە سبب عناد با PYD با خطر روبروست، ترکیە کە نتوانستە است متفقین خود را اقناع کند، در سیاستهای خاورمیانەای خود نیز رو بە سوی شکست و بن‌بستهای بزرگتری دارد. اگر محل دور زدن در این سیاستها را تعبیە نکند، زمانی بە سبب این سیاست کە کشور و منطقە را بە سوی آتش می‌کشد، محاکمە خواهد شد. این محاکمە در مقابل تاریخ خواهد بود یا در مقابل حقوق بین‌الملل، کجا و چگونە خواهد شد را نمیدانم ولی مطمئنا یک روز خواهد شد…
منبع:کردپرس