شورای رهبری PKK اعلام کرده که نه HDP و نه اوجالان قدرت تصمیم گیری برای اعلام خلع سلاح را ندارند. دمیرتاش با وعده صلح در انتخابات پارلمان موفق به کسب ۱۳ درصد آرای ملی شد، و اکنون که زمان تلاش برای تحقق صلح است، قندیل مجال هرگونه حرکتی را از وی گرفته است.
انجمن بی تاوان آذربایجان غربی به نقل از روزنامه حریت ترکیه‌،صلاح الدین دمیرتاش، رئیس مشترک حزب دموکراتیک خلق ها (HDP)، دو جملۀ مهم به زبان آورده است: «ما تو را رئیس جمهور نمی کنیم» و «هر کاری هم بکنند ما صلح را به ارمغان خواهیم آورد». وی در خلال فعالیت های انتخاباتی خود به این دو جمله متوسل شد و با ترکیب آنها یک شعار انتخاباتی ساخت: «ما تو را رئیس جمهور نمی کنیم، ما صلح را به ارمغان خواهیم آورد». دمیرتاش پس از انتخابات نیز دست بر نداشت و همان گفتمان را با نسخه های جدید تری ادامه داد: «ما حدنصاب را در هم شکستیم، ما صلح را به ارمغان خواهیم آورد». و این گونه بود که وی ۱۳ درصد آرا را از آن خود کرد. و این دستاورد مهم تر از این است که HDP رأی خود را از چه کسانی گرفته است.
مشخص است که برخی به او رأی دادند تا بتواند حساب و کتاب سیستم ریاست جمهوری رجب طیب اردوغان را به هم بریزد. برخی نیز توانستند تنها با وعدۀ صلح وی به او رأی بدهند. اگر چنین نبود، آیا ترک ها به HDP که رفتارش مشوق جنگ و اغتشاش بوده است رأی می دادند.
یکی از دو چیزی که دمیرتاش به رأی دهندگان قول داد نتیجۀ خود به خود عبور از حد نصاب بود؛ وی از استقرار سیستم ریاست جمهوری ممانعت می کند و به وعدۀ خود وفا می کند. اما وعدۀ دیگر چه؟ HDP چه زمانی صلح را می آورد؟
کسانی گفتند «انتخابات تمام شد و شما آرایی را که می خواستید به دست آوردید. نه تنها از حد نصاب عبور کردید، بلکه به ۱۳ درصد هم رسیدید. آستین هایتان را بالا بزنید و همین اکنون صلح را بیاورید؛ فرمان خلع سلاح بدهید»، و دمیرتاش در پاسخ توپ را در زمین عبدالله اوجالان، رهبر دربند حزب کارگران کردستان (PKK)، انداخت. دمیرتاش گفته است: «این ما نیستیم، بلکه اوجالان است که فرمان خلع سلاح را صادر می کند؛ او در زندان جزیرۀ امرالی آماده است، بیایید برویم».
اما اینک سران ارشد PKK در کوهستان قندیل در شمال عراق در مقابل وی ایستاده اند. PKK با اعلام اینکه: «رهبر اوجالان یک زندانی در امرالی است، HDP نیز حزب قانونی ما نیست»، سخنان دمیرتاش را بی اهمیت جلوه دادند. PKK اعلام کرده که نه اوجالان و نه HDP فرمان خلع سلاح صادر نمی کنند، آنها اقتدار این تصمیم گیری را ندارند. قندیل هر دو گزینه را از بین برد، پیروزی HDP را بی معنی کرد و اوجالان را فاقد هر گونه نقشی نشان داد.
آنها که در قندیل ساکن هستند فهرستی را به HDP دیکته کرده اند، فهرستی از آنچه که HDP نمی تواند انجام دهد. این فهرست از روز پس از انتخابات همچنان بزرگ و بزرگتر می شود. وقتی دمیرتاش گفت «ما آنها را که رأیشان را به ما قرض دادند، رها نمی کنیم»، مصطفی کاراسو عضو ارشد PKK در این باره اظهار نظر کرده و گفت «هیچ رأی قرض داده شده ای وجود ندارد». وقتی فیگن یوکسکداغ، رئیس مشترک HDP، گفت که «حزب ما پذیرای هر طرحی برای ائتلاف است»، این بار صدای دیگر عضو ارشد PKK، دوران کالکان، از قندیل به گوش رسید. او گفت برای اینکه HDP بخشی از سیستم نباشد هرگز وارد یک ائتلاف نخواهد شد.
در HDP صحبت از «رأی های قرض داده شده» ممنوع است. ارزیابی پیشنهاد های ائتلاف ممنوع است، چه رسد به وارد شدن به یک ائتلاف. اگر از آوردن صلح صحبت می کنید…، کاملاً ممنوع است. دستور از بالا آمده است، از جمیل بایک، مرد شماره یک قندیل. فعالیت های HDP از نزدیک توسط قندیل رصد می شوند. به محض آنکه یکی از رؤسای مشترک حزب دهان خود را با نیت خیری باز می کنند، صدای بلند قندیل پیش از آنها شنیده می شود. آنها همۀ درها را بسته اند. HDP هیچ مجالی برای حرکت ندارد.
تنها یک راه باقی مانده است. یا تسلیم می شود، یا راهش را برای سیاست بدون اسلحه باز خواهد کرد. البته منظورم روبرو شدن با یک سازمان مسلح نیست. می دانم که نمی توانیم چنین انتظاری داشته باشیم. این واقع گرایانه نیست.
آنها می توانند با فرستادن هیأتی به قندیل حداقل این را بپرسند: «وقتی اراده ها معطوف به صندوق رأی است جایی برای اسلحه نیست. ما کسی را که دیکتاتور می خواندیم در صندوق رأی متوقف کردیم. این نشان داد که این سیستم کار می کند. اکنون که چیزی نمانده که ما نتوانیم از طریق صندوق رأی انجام دهیم، چرا نمی توانید اسلحه هایتان را رها کنید؟ شما بیشتر از این چه می خواهید؟ بیشتر از این منتظر چه هستید.