دمیرتاش، نخستین بار پس از انتخاب خود به عنوان رهبر حزب دموکراتیک خلق ها؛ در مجلس ملی ترکیه سخنرانی کرد.
انجمن بی تاوان آذربایجان غربی به نقل از شبکه ی تلویزیونی IMC امروز به روال سه شنبه ها، رهبران چهار حزب مجلس ملی ترکیه، در جمع نمایندگان خود سخنرانی کردند. صلاح الدین دمیرتاش که در روز یکشنبه و در کنگره ی حزب دموکراتیک خلق ها (HDP) به عنوان رهبر این حزب انتخاب شد، در نخستین سخنرانی خود در این منصب، اعلام کرد:« برگزاری کنگره ی حزب ما یک رویداد تاریخی بود. ما یک حزب کلاسیک و سنتی نیستیم و برای آینده ی جامعه قدم بر می داریم. یکی از مهم ترین مبانی و ویژگی های منحصر به فرد حزب ما این است که قدرت مردان و زنان در حزب ما به یک اندازه است و زنان با رنج و تلاش خود به چنین موقعیتی دست پیدا کرده اند و از این نظر حزب ما در دنیا نظیر ندارد. از نظر ما چیزی به نام دولت مقدس وجود ندارد و ما به دنبال آن هستیم که دولت را از آسمان به زمین بیاوریم و آن را به ابزاری برای خدمت به مردم تبدیل کنیم. اگر ما در ترکیه به اقتدار برسیم – که قطعا پیروز می شویم- نخستین اقدام ما، کاهش اختیارات نخست وزیر و سپردن هشتاد درصد از اختیارات دولت به نهادهای محلی خواهد بود. ما می خواهیم قدرت را به مردم بسپاریم».
وی در ادامه افزود:«بین رویکرد حزب عدالت و توسعه، حزب جمهوری خلق و حزب حرکت ملی، نسبت به قانون اساسی و دموکراسی، تفاوتی وجود ندارد و همه ی آنها تک محور هستند. این ما هستیم که به قانون، نگاه نوینی داریم. ما معتقدیم که معیار دموکراسی، صندوق آرای انتخابات نیست و روشن ترین و کارآمدترین معیار دموکراسی این است که ببینید فلان حزب سیاسی چه نگاهی به معضل کردها دارد. اگر دیدید در رویکرد و نگرش و اقدامات آن حزب؛ نکته ی مثبتی برای حل معضل کردها مشاهده شد، در آن صورت می توان گفت که آن حزب، دارای معیارهای دموکراسی است».
گفتنی است حزب دموکراتیک خلق ها، به توصیه ی عبدالله اوجالان و بر اساس استفاده از نیروهای چپ و سوسیالیست ترک و کُرد تاسیس شده و حزب صلح و دموکراسی هم در این حزب ادغام شده است و یکی از ویژگی های سخنرانی امروز دمیرتاش این بود که برخلاف سابق، به ندرت سخنی از مطالبات کردها به میان آورد و بسیاری از رسانه هایاترکیه نیز به این موضوع اشاره کردند که در کنگره ی این حزب که در روز یکشنبه در آنکارا برگزار شد، برخلاف کنگره های حزب صلح و دموکراسی، پوسترهای بزرگ اوجالان، نشانه های فرهنگی و قومی کردها و زبان کُردی، چندان برجسته نشدند.
