پ‌ک‌ک به هیچ وجه سلاح خود را بر زمین نخواهد گذاشت، چرا که اگر سلاح نباشد پ‌ک‌ک هم وجود ندارد. اگر سلاح نباشد پ‌ک‌ک نمی تواند سیطره و هژمونی خود را بر مناطق کُردی ترکیه حفظ کند.
انجمن بی تاوان آذربایجان غربی ابراهیم گوچلو نویسنده و سیاستمدار کُرد ترکیه ای است که در مخالفت با خط فکری عبدالله اوجالان و پ‌ک‌ک سابقه فعالیت طولانی دارد. وی که یک حقوقدان است در ماجرایی جنجالی پرونده اطلاعاتی بیش از ۳۰۰ اعدام داخلی و قتلهای پ‌ک‌ک در اروپا و ترکیه را در اختیار دستگاه قضای ترکیه قرار داد.
گوچلو در جواب به این سؤال که حزب دموکراتیک خلق‌ها تا چه اندازه از قندیل دستور می گیرد و به نظر شما این فشاری که از جانب قندیل بر این حزب وارد می آید با آنچه اوجالان از این حزب می خواهد در یک جهت است؟ آیا قندیل و امرالی در زمینه مسائل روز با هم همعقیده هستند؟
جواب داد: نه آنها مسلما هم عقیده نیستند،هدف اوجالان یک چیز است و هدف قندیل هم چیز دیگر، از دیرباز اوجالان و قندیل دو خط مشی متفاوت را در پیش گرفته‌اند و در حال حاضر فقط همدیگر را تحمل می‌کنند. رفتار و عملکرد اوجالان بیشتر به حکومت ترکیه نزدیک است اما پ‌ک‌ک به جاهای دیگری وابسته است. در اصل قندیل برای اینکه جنگ مسلحانه خود را ادمه بدهد، میخواهد مذاکرات صلح و عدم عبور ه‌د‌پ از حدنصاب را دستاویز قرار دهد و جنگ خود را توجیه کند. اوجالان هم برای اینکه یک قانون اساسی جدید توسط آک پارتی شکل بگیرد می خواهد حزب دموکراتیک خلق‌ها حدنصاب انتخابات را بدست نیاورد. نه فقط الان بلکه از سال‌ها پیش عبدالله اوجالان با حکومت ترکیه همکاری می‌کند و مسلما در آینده بین پ‌ک‌ک و اوجالان اختلاف نظر به وجود خواهد آمد. ولی در حال حاضر هم قندیل و هم اوجالان می خواهند که ه‌د‌پ حدنصاب را به دست نیاورد. شما ببینید ه‌د‌پ هم در همین راستا عمل می کند،در بیان نامه حزب دموکراتیک خلق‌ها حرفی از مدیریت محلی کُردی زده نشده است. آنها از حقوق مردم مظلوم فلسطین دفاع می کنند ولی برای کُردها چه در سوریه و چه در ترکیه سخنی از مدیریت محلی کُردی نمی‌زنند در حالی که در در کردستان عراق هم تشکیل کشور کُردی بحث روز محافل است. دلیل این موضوع هم این است که اگر احتمالا ه. د. پ حدنصاب را بدست آورد، آنها در مورد کُردها و تشکیل کردستان ترکیه مسئولیتی بر عهده نداشته باشند.
گوچلو در جواب به این سؤال که مدام از توقف مذاکرات سخن گفته می شود آیا دوطرف یعنی حکومت و پ.ک.ک اصلا اراده ای برای صلح دارند؟ آیا پ.ک.ک زیر بار خلع سلاح می رود؟ جواب داد:
به نظر من پ. ک . ک به هیچ وجه سلاح خود را بر زمین نخواهد گذاشت، چرا که اگر سلاح نباشد پ. ک. ک هم وجود ندارد. اگر سلاح نباشد پ. ک. ک نمیتواند حاکمیت و هژمونی خود را بر مناطق کُردی حفظ کند. چرا که ه. د. پ نیز سیاستی برپایه سلاح را در پیش گرفته است. ببینید اگر پ. ک. ک خلع سلاح شود آرای ه. د. پ از ۳ یا ۴ درصد بیشتر نیست، دقیقا همانند زمان صدام که مردم به خاطر زور و ترس از او حمایت می‌کردند. اگر سلاح نباشد پ. ک. ک تاثیری بر جامعه کِردستان نخواهد داشت.اگر شما اطلاع داشته باشید آنها در حال حاضر همانند کره شمالی در حال تشکیل دادن کمون های مختلف هستند. پ ک ک در حل مسئله کُرد فقط خواهان کشوری آپویست است، برای آنها حاکمیت کُردها و آزادی کردستان زیاد مهم نیست. آنها حزب اقلیم کردستان عراق نیستند ولی میخواهند در شنگال برای خودشان ایجاد حاکمیت کنند. حتی می خواهند کردستان عراق را تقسیم کنند و حرف از جدایی سلیمانیه و دهوک می زنند. مشکل مردم کُرد خلع سلاح پ. ک . ک نیست. من بارها به مسئولین حزب عدالت و توسعه گفته‌ام که اگر شما در چارچوب حق تعیین سرنوشت ملت کُرد عمل نکنید و تجربه کشورهایی مانند عراق،اسپانیا و دیگر ملت های زیر دست را که از چنگال کمونیسم سنتی رها شده اند را نادیده بگیرند و حاکمیت کردها را حداقل به صورت فدرالی قبول نکنید، در این کشور صلح به وجود نخواهد آمد. ولی متاسفانه حکومت حتی نمیتواند و یا نمی‌خواهد در زمینه آموزش زبان کُردی گام بردارد.
گوچلو در جواب به این سؤال که جریان پ.ک.ک سالهاست درسایه ظلم حکومت مرکزی بر طبل جنگ و مبارزه می کوبد واز طرفی نیز با ایدئولوژی مارکسیستی لنینیستی خود را به پیش می برد، به نظر شما در جامعه کنونی کردستان ترکیه این مواضع پ.ک.ک تاچه اندازه واقع بینانه و تصویری از جامعه است؟ پاسخ داد:
وقتی پ. ک . ک علیه دولت جنگید، دولت هم دست به ظلم و ستمگری در مناطق کُردی زد. پ ک ک هم نه تنها مارکسیست ها بلکه همه کسانی که نگفتند ما آپویست یا طرفدار پ ک ک هستیم را دشمن اعلام کردند. همه روشنفکران و والیان و میرنشینان کُرد را دشمن اعلام کردند. مسئله، مسئله مارکسیسم نیست، شما ببینید همه احزابی که مرام مارکسیستی داشتند هم برای پ ک ک دشمن محسوب می‌شدند برای همین هم اگرچه از یک طرف با دولت مرکزی جنگید اما از طرف دیگر ستمگری روا داشت. من پ ک ک را تشبیه به بعثی‌ها می‌کنم. خلاصه اینکه بعثی گری، کمالیسم و آپویسم مربوط به جامعه و فرهنگ عرب‌ها، تُرک‌ها و کُردها نیست و همه اینها از خارج به این ملت‌ها تحمیل شده‌اند.همه مداخله‌های ایدئولوژیک به این شکل صورت گرفته اند،چه در کره، چه در ویتنام و چه در شوروی سابق، همه بدین گونه شکل گرفتند. میخواهم آشکارا بگویم اگر امروز مردم از پ ک ک حمایت می کنند به خاطر ظلم و زور است و پ ک ک هم یک پروژه از طرف حکومت کمالیست ترکیه بود. آنها نمی خواهند کُردها دولت داشته باشند. پ ک ک هم میخواهد مانند بعثی های عراق و سوریه و کمالیست ها همه را مجبور کند که از ایدئولوژی یک حزب، یک پرچم و یک اقتدار حمایت کنند و همه مانند خودش فکر کنند و این میتواند فلاکت بار باشد.
گوچلو در جواب به آخرین سؤال، آیا پ.ک.ک نماینده خوبی برای مردم کرد است ؟ چه جریانی در کردستان ترکیه می تواند توازن برقرار کرده و وضعیت سیاسی ، اقتصادی و فرهنگی و… کردهای ترکیه را بهبود بخشد؟ گفت: حزب دموکراتیک خلق ها به دست پ ک ک ساخته شده است. هرچند بشیر آتالای میگوید که به دست عبدالله اوجالان و سازمان اطلاعاتی ترکیه درست شده است ولی به نظر من توسط پ ک ک ایجاد شده است وچیزی که روشن است این است که ه د پ ادامه جریان پ ک ک است. حال خواسته حزب دموکراتیک خلق ها چیست؟ آنها خود را یک حزب کُردی معرفی نمی کنند، آنها خواهان یک کردستان مستقل نیستند و از حاکمیت ملت کُرد حرفی به میان نمی آورند. آنها می گویند زمان حکومت های ملی سپری شده است. آنها آشکار می گویند ما نمی خواهیم نماینده کُردها باشیم. همه احزاب کمونیست بدین شکل عمل می کنند، حزب کمونیست شوروی سابق می گفت ما فقط حزب روس ها نیستیم و حزب همه ملت ها هستیم. به نظر من برای کردستان ترکیه باید مثال کردستان عراق را الگو قرار داد، در آن جا اسلامی ها،لیبرال ها،محافظه کارها، دموکرات ها و سوسیالیست ها در کنار هم حضور دارند و پ ک ک نمی تواند بعنوان یک حزب نماینده واقعی کردهای ترکیه باشد.
گوچلو: ماهیت آپوئیسم همان کمالیسم و بعثی‌گرایی است.
