پژاک فرقه ای تروریستی است که با اخاذی و ترور مردم کرد در کوهستان های قندیل و اطراف آن به حیات هوازی خود ادامه می دهد.
انجمن بی تاوان آذربایجان غربی : با شروع فصل بهار و گرم شدن هوا گروهک کردستیز پژاک از خواب زمستانی بیدار شده و برای اعلام موجودیت در مناطق مرزی اقدام به یاغی کری و اخاذی کرده تا با این رفتار وحشیانه بتواند به زندگی حیوانی و نکبت بار خود در کوه ها ادامه دهد .
این گروهک کردستیز همانند سال های گذشته اقدام به گروگان گیری در مناطق مرزی سردشت کرده تا در قبال دریافت مبلغی گروگانان را آزاد نماید، این فرقه ضد کرد همیشه سبب ناامنی مناطق کردنشین بوده و بیشترین آسیب دیده گان و قربانیان این رفتار های غیر انسانی کردهای مظلوم مناطق مرزی می باشند.
این فرقه تبهکار در اقدامی جدید دهها تن از کاسبکاران، کارگران و شهروندان کرد در مناطق مرزی “ئالان، باژار، جمال الدین و کیله” در مناطق مرزی سردشت ربوده است ، و سپس با بی شرمی هر چه تمام نیروی انتظامی جمهوری اسلامی را متهم به دستگیری کولبران کرده است و تلاش می کند با تبلیغات گسترده در فضای مجازی و رسانه ها فضای مناطق کردنشین را متشنج نماید.
ولی توجه به این نکته حائز اهمیت است که اگر نیروی انتظامی ایران کولبران را دستگیر نماید خانواده های آنان به حدی آزادی و اختیار دارند که با مراجعه به پاسگاه انتظامی وضعیت آنان را پی گیری نماید ، ولی موقعی که پژاک افرادی را برای باج گیری و اخاذی می رباید ، آیا خانواده های آنان اختیار پی گیری و ضعیت افراد گروگان گرفته شده را دارد؟ آیا خانواده های آنان می تواند به مقرر پژاک مراجعه نمایند ؟ آیا بدون پرداخت وجوه نقد تعیین شده از سوی آنان گروگانان را آزاد می کند؟ آیا در صورت ممانعت از پرداخت پول گروگان را به قتل نمی رساند؟ آیا در صورت مخالفت خانواده ها با این رفتار غیر انسانی پژاک گروگان گرفته شده گان را شنکنجه جسمی و روحی نمی کند؟
این ها سوالاتی هستند که پژاک در مدتی از فعالیت های ترویستی و غیر انسانی خود بر همگان آشکار ساخته و این اولین گروگان گیری پژاک نمی باشد ، شکنجه افرادی همچون فکرت مامدی ،حسن ارس ، یوسف حسن وش همچنین تخریب و خرابکاری در معدن سنگ مرمر روستای قاباخ تپه سلماس در تیر ماه ۱۳۸۹ ، به آتش کشیدن کارخانه صابون سازی در روستای طومار بوکان ، تخریب چندین استخر پرورش ماهی در کردستان و آذربایحان غربی و چندین مورد دیگر که به دلیل ممانعت از پرداخت مبالغ تعیین شده و خوداری از باج دادن به پژاک توسط این فرقه کردستیز انجام شده است.
خانواده های گروگانان از ترس قتل و شکنجه عضوء دربند پژاک همیشه سعی می کند به خواسته های آنان تن داده تا عضوء گروگان گرفته شده از دست پژاک رهایی یابد.
