انجمن بی تاوان آذربایجان غربی ،شهر کوبانی آزاد شده است و نیروهای دولت اسلامی عراق و شام (داعش) توسط مدافعین کرد با همکاری نیروهای پیشمرگ اقلیم کردستان عراق، از منطقه بیرون رانده شده اند.
این که شهری از یوغ بنیادگرایان تشنۀ خون آزاد شود موجب شادی هر کسی خواهد بود. اما این که کردهای بیشماری در استان های جنوب شرقی و در استانبول به خیابان ها بریزند و پیروزی کوبانی را به شیوه ای عنان گسیخته جشن بگیرند، در حالی که بنیاد گرایان مذهبی داعش در مناطق دیگر سوریه و عراق همچنان به سلاخی کردها ادامه می دهند، برای ما قابل درک نیست.
به شیوه ای مشابه، ما نمی توانیم بفهمیم که چرا حزب دموکراتیک خلق ها (HDP) شبه نظامیان کرد ترکیه را در چندین شهر مختلف، به نام اعتراض و به بهانۀ محکوم کردن بی تفاوتی حکومت ترکیه در قبال حملۀ داعش به کوبانی، به خیابان ها می کشاند و ایجاد اغتشاش می کند. اما همین مردم این حساسیت را برای ایزدی ها و کردهای بسیار دیگری نشان نمی دهند که در بخش های مختلف عراق و سوریه کشته می شوند.
آنها که پس از فراخوان HDP برای «تظاهرات صلح آمیز» به خیابان ها آمدند، در حقیقت ویرانی و خشونت به بار آوردند، تا جایی که حکومت مصمم شد که اگر پروسۀ آشتی قرار است از این بیشتر تداوم بیابد، کردها باید به بازگرداندن نظم عمومی کمک کنند. حتی عبدالله اوجالان، رهبرPKK که محکومیت حبس ابد خود را در زندان جزیرۀ امرالی سپری می کند، به شبه نظامیان کرد پیام داد که نظم عمومی را رعایت کنند و هر گونه خشونت را متوقف کنند. این دعوت تا حد زیادی پاسخ درخور دریافت کرد، اما هنوز در مناطق نا آرامی چون شهر جزیره در نزدیکی مرز سوریه و شهر کوبانی، این پیام با مقاومت روبرو می شود.
تا کنون حقایق زیادی دربارۀ کوبانی فاش شده که حکومت نمی خواست آشکار شوند. این حقایق نشان می دهند که حکومت ترکیه در آزاد سازی کوبانی چه نقشی ایفا کرده و چگونه در قبال حساسیت کردها موضع گرفته است. همچنین نشان می دهند که ترکیه چه غیر منصفانه به همکاری با بنیاد گرایان داعش متهم شده است.
هم وزارت خارجه و هم وزارت دفاع آمریکا اعلام کرده اند که ترکیه در کمک به کردها برای نجات کوبانی خوب عمل کرده است. بارزانی آشکارا از ترکیه تشکر کرد، به این خاطر که به نیروهای پیشمرگ اجازه داد که از خاک ترکیه عبور کرده و برای مبارزه با بنیادگرایان داعش وارد خاک سوریه شوند، امری که، مانند بمباران هوایی نیروهای ائتلاف تحت رهبری آمریکا، برای نجات کوبانی حیاتی بود. ترکیه علاوه بر این، با تهیۀ تسلیحات و مهمات، که برای نبرد در کوبانی حیاتی بود، به نیروهای پیشمرگ کمک کرد.
بریتانیا نیز ترکیه را به خاطر نقش چشمگیری که در ممانعت از ورود بنیاد گرایان اروپایی به سوریه و پیوستن آنها به نیروهای داعش ایفا کرد، مورد ستایش قرار داد. گزارش های فزاینده ای می رسد مبنی بر اینکه پس از حملات پاریس سازمان های اطلاعاتی غربی شروع به همکاری با حکومت ترکیه کرده اند و اطلاعاتی دربارۀ بنیادگرایان برای ترکیه فراهم می کنند و ترکیه نیز مرزهایش را به روی آنها می بندد.
پس در نهایت چنین به نظر می رسد که کوبانی یک بهانه است. آنها که هنوز دنبال ماجرا جویی هستند، تلاش می کنند که یک کوبانی دیگر در ترکیه به وجود بیاورند وهمچنان موفق نمی شوند. آنها سعی می کنند دربارۀ کوبانی هیاهوی بسیاری بر سر هیچ راه بیندازند، اما این نیز به شکست انجامیده است. وقتی کشتار داخلی در سوریه همچنان ادامه دارد و داعش نیز همچنان به غارت و تاراج خود ادامه می دهد، دلیلی برای شادی وجود ندارد. ما باید برای پایان دادن به بسیاری از «کوبانی ها»یی که در عراق و سوریه وجود دارند بسیج شویم، تنها در این صورت است که می توانیم چنان عنان گسیخته در خیابان ها به شادی بپردازیم.