حاجی احمدی سرکرده‌ی پژاک، خیزش “راسان” حزب دمکرات (جناح هجری) را تبلیغات حزبی و سناریوی پارتی می نامد.
انجمن بی تاوان ذربایجان غربی :عبدالرحمان حاجی احمدی یکی از سرکردگان “پژاک” که همیشه و در گفتگوهایش عملکرد و سیاست های احزاب کمپ نشین را به انتقاد می گیرد و بیشتر اوقات برنامه‌های آن ها را آشکار می کند،بار دیگر در برنامه‌ایی که شبکه نوروز با ایشان گفتگو می کردند،برخی از حقایق را در خصوص فعالیت های اخیر “حدکا” آشکار و بیان نمود.
ایشان در خصوص بحثی که “حدکا” از نوروز سال ۱۳۹۵ تحت عنوان خیزش (راسان) که آن را به ادبیات حزبی اضافه کردند و مدعی بودند که حدکا مرحله‌ایی دیگر از فعالیت هایش را آغاز می کند و امسال به نوعی مبارزه‌ی مسلحانه با دولت ایران خواهد داشت و…هر چند که در ادامه‌ی این ادعا فقط مشاهده کردیم دو تیم نظامی حدکا که ۱۷ عنصر این حزب متشکل آن بودند در اشنویه و سروآباد به کلی منهدم و از بین رفتند و این خیزش حزب فقط به اینجا محدود شد.
حاجی احمدی مدعی هستند که این برنامه “راسان” صرفا تبلیغات حزبی و سناریویی ایست که پارتی “حزب بارزانی” آن را برنامه‌ریزی کرده است.ایشان اظهار داشتند که حزب دمکرات (جناح هجری) از طرف پارتی به عنوان کارت فشاری بر علیه ایران استفاده شده است و برای اثبات ادعای خود سفر هیئت امنیتی اقلیم کردستان عراق به ایران و دیدار آن ها با مسئولان امنیتی کشور ایران را تحلیل کردند که در این دیدار مسئولان ایرانی از هیئت اقلیم خواسته‌اند که اجازه ندهند عناصر ضد انقلاب از خاک اقلیم استفاده کنند و مرزها را ناامن کنند و در مقابل هم “کریم سنجاری”یکی از مسئولان حزب پارتی و عضو هیئت اقلیم این وعده را داده‌اند که ما اینان را سرکوب خواهیم نمود و دیگر هیچ فعالیتی نخواهند داشت.در ادامه حاجی احمدی می افزاید به این شیوه پارتی “حدکا” را تحریک کرد که این فعالیت ها را انجام بدهد و حتی رسانه‌های پارتی “روداو” و “کوردستان ۲۴” به خوبی این فعالیت ها را پوشش و برجسته می کردند حال با یک اشاره همه چیز تمام شده است و پارتی استفاده‌های سیاسی خود را از این ماجرا برد و چند جوان خام و بی تجربه در این میان از بین رفتند و پولی نیز به جیب سران حدکا سرازیر شد و همه چیز اینگونه تمام شد و خیزش “راسان” نیز به تاریخ پیوست.
همچنین در این خصوص نیز “سروه ناصری” عضو کمیته مرکزی کومله این فعالیت های حدکا را،تبدیل شدن حزب دمکرات به بازیچه‌ی دست قدرت ها می دانند و مدعی هستند که منافع حزبی و شخصی را بر منافع ملی و مردمی ترجیح داده‌اند.
