سردار کایا تحلیل گر سیاسی امنیتی روزنامه طرف، با ارائه تحلیل جدیدی درباره ماهیت جمهوری ترکیه و اثرگذاری آن بر ذهنیت پ.ک.ک توجه بسیاری از رسانه ها و محافل سیاسی ترکیه را جلب کرد. وی درباره ویژگی های سازمانی و رفتار سیاسی نظامی ترکیه به ذکر ۷ ویژگی زیر پرداخت:

۱- پ.ک.ک بامشی مسلحانه و دارای اندیشه های چپ مارکسیستی آغاز به کار کرد اما به تدریج شعارهای خود را تغییر داد.

۲- کُردها حامی پ.ک.ک نیستند و این حزب نماینده بخش ناچیزی از جامعه کردهاست.

۳- پ.ک.ک در امور داخلی و سازمانی خود عقیده ای به دموکراسی و تحمل آرای متفاوت ندارد و به گواه اسناد و مدارک موثق دهها تن از سران و فرماندهان منتقد و مخالف خود را از بین برده است.

۴- با وجود آن که فضای باز برای فعالیت سیاسی به وجود آمده، اما پ.ک.ک همچنان استفاده از خشونت و سلاح را در اولویت نخست رفتار سیاسی و نظامی خود قرار می دهد.

۵- پ.ک.ک با ترانزیت و قاچاق مواد مخدر هزینه های خود را تامین می کند.

۶- پ.ک.ک از قدرت های بیگانه پول، تسلیحات و امکانات می گیرد و به بسیاری از آنها وابستگی کامل دارد.

۷- پ.ک.ک در برابر بسیاری از خانواده های کُرد به بهانه حمایت آنان از دولت، رفتارهای خشن، تحقیرآمیز و غیرانسانی از خود نشان داده است. کایا در ادامه موضوع تاسیس جمهوری ترکیه و ارتباط ذهنیت حاکم بر موسسین آن با باورهای پ.ک.ک را چنین تحلیل می کند:” در اواخر سده ی نوزدهم یک گروه مخفی در چارچوب نشست های اتحاد و ترقی به شکل محرمانه فعالیت خود را برای نابودسازی امپراطوری عثمانی آغاز کرد. بعدها مسائلی پیش آمد که چهره های اصلی و پیشگام این گروه به خارج از کشور گریختند و جمهوری ترکیه دستاورد آدم های فرعی و درجه دو این گروه است. به کارگیری خشونت و مخالفت این گروه موسس با دموکراسی به شیوه ای بود که می توان آنان را پ.ک.ک ترک ها نامید. آنان حتی چندین دهه پس از تاسیس جمهوری ترکیه نیز باور عمیقی به خشونت داشتند و شک نداشته باشید که این ذهنیت و باور تاریخی در شکل گیری پ.ک.ک نیز تاثیرگذار بوده و اکنون سران این حزب در قندیل بر این باورند که پ.ک.ک کردها در سده بیست و یکم می تواند رفتارهای پ.ک.ک ترک ها در سده های نوزدهم و بیستم را تکرار کند.”