این روزها مصادف است با سالگرد محاصره شهری توسط داعش خونخوار ؛که نظام سوریه (عین العرب)، داعش (عین الاسلام) و کردها کوبانی می نامند که بر سر زبان ها آمده است.
صرف نظر از مقاومت قهرمانانه ای که در داخل شهر حد فاصل گذرگاه مرشد پینار تا تل شعیر در جریان بود و نبرد با کمک ائتلاف مضحک آمریکا باید پذیرفت با ترک ساکنان غیرنظامی شهر نفرات مقاومت کننده در این شهر عبارت بودند از گروه مقاومت مردمی اتحادیه کردستان سوریه موسوم به ypg تعدادی به استعداد چندین گردان از گروهک های تروریستی pkk و پژاک و نیز عبدالجبارالعکیدی سرهنگ فراری ارتش سوریه و عضو شورای نظامی گروه تروریستی ارتش آزاد که فرماندهی ۱۳۰۰ تروریست اعزامی به شهرکوبانی را بر عهده داشت در این رابطه ابراهیم کوردو مسوول روابط خارجه در حزب اتحادیه دموکرات کرد سوریه اعلام کرده است که گردان‌هایی از ارتش آزاد سوریه در کنار کردها علیه داعش در کوبانی می‌جنگیدند.
با توجه به اینکه برخی از مدافعین این شهر به خصوص گروهک تروریستی پژاک که زیر مجموعه pkk است سابقه بسیار سیاهی در اقدامات تروریستی در کشورمان دارد و اکنون موج جدید تجزیه طلبانه که در فضای مجازی جهت تطهیر این گروهک شکل گرفته است سعی کردیم ایدئولوژی این گروهک را واکاوی نموده و چهره این گروهک که دست آن به خون صدها تن از بهترین جوانان این کشور آغشته است به جوانان کشورمان بیشتر بشناسانیم.
کردها مردمانی سخت کوش، مبارز، و صبورند. مرزبانانی که سال هاست همگان بر این اعتراف اند که از قدیمی ترین ایرانیان اند و صاحب خانه این مرز و بوم و تاریخ مبارزات آنان علیه استبداد و ظلم هم در لابلای اکثر کتاب های تاریخ، مکتوب یا مکتوم مانده است.

اما مدت هاست، آفتی به این دیار زده است که باید وقایع و واقعیت ها را گفت و نوشت. و اگر فرقه پژاک توانست به زبانی فراتر از توهین و اتهام و جنجال، پاسخ منطقی دهد که جامعه ایران خواهد پذیرفت پژاک ، از ۲۰۰۳ تاکنون نه تنها برای کرد و کردستان، مفید و مثمر ثمر نبوده است بلکه برعکس، کاملا کرد ستیز و عامل تخریب زیستن و حیات آرام و آزاد در ایران بوده است.

برخلاف ادعاهای توهم آلود و احساسی، وقتی اسم پژاک مطرح می شود کلمات و عبارات ” ترور، بمب، اعدام، چپاول، انفجار و…” در ذهن تداعی می شود.

تحت عنوان جعلی “حرکت آزادی خواهی کرد”، حیات و زیستن را در کردستان نشانه رفته است. اما به قول نویسنده ” هرجا سخن از ترور و کشتار است، نام پژاک می درخشد”، هرجا سخن از اغتشاش و آشوب و ترور باشد حتما پای این فرقه درمیان است.
واژه پژاک – مخفف پارتیا ژیانا ئازادا کوردستانی ( حزب حیات آزاد کردستان ) – اسمی بی معنا است، زیرا پارتیا ( حزب ): حزب سیاسی چارچوب تعریف شده و مشخصی دارد اما آنچه در پژاک می بینیم با هیچ معیاری سازگاری ندارد نه هماهنگ با فرهنگ مردم کرد و خواسته های آن است، نه ایدئولوژی تعریف شده ای دارد.

مبنای تئوریک آن هم گفته های اوجالان است ( دزد ادبی حرف بزرگان که بیشتر اعضا، بیسواد آنها را کورکورانه قبول می کنند). و بنا به رویه این فرقه، اوجالان را تا حد خدایی بزرگ می کنند.

فرقه اوجالان پرست پژاک، هیچ وجه تشابهی با حزب سیاسی ندارد لذا حزب نیست. / ژیانا ( زندگی ): اما در پژاک کسی حق شک، تردید، اعتراض و انتقاد به گفته های این فرقه را ندارد و اگر کورکورانه قبول نکرد، تحت خائن و مامور و جاسوس محاکمه و یا اعدام می شود. پس واژه زندگی یا ژیانا صرفا برای فریب آورده می شود چون پژاک متضاد زیستن و زندگی است.

ئازادا ( آزادی ): فرد فریب خورده و عضو پژاک، حق ندارد آزادانه از آن فرقه خارج شود، چاره ای جز فرار ندارد و در صورت دستگیری به اتهام خیانت، بدون محاکمه اعدام می شود. حق اظهار نظر و بیان آزاد برای هیچ عضویی وجود ندارد، باید الزاما گفته های فرقه را طوطی وار تکرار کند. امری متضاد ماهیت ازادی و به کار بردن کلمه آزادی ( ئازادیا ) در واقع خیانت به آزادی است.

کوردستان – که صرفا ناسیونالیست های تجزیه طلب بجای املای درست کردستان از آن استفاده می کنند – اما کشوری به نام کردستان وجود نداشته و ندارد و عنوان مورد استفاده پژاک، رویای شاعرانه و خیال خام است. با این توضیحات، نام فرقه تروریستی پژاک بی پایه و اساس است.
پژاک همیشه تلاش دارد تا خود را چهره‌ای معصوم و دموکراتیک معرفی نماید، ولی رفتار و کردار این فرقه فرزندخوانده‌ی پ.ک.ک بیشتر نشانگر تروریست بودن آن است تا دموکراتیک بودن. این فرقه، به هیچ عنوان ارزشی برای آزادی و حقوق بشر قائل نیست هر جنبش آزادی بخشی دارای ویژگی و مولفه مشخص است اما در چارچوب فکر و فعالیت این فرقه این مسایل نمی گنجد