ابراهیم گوچلو نویسنده و سیاستمدار کُرد ترکیه ای است که در مخالفت با خط فکری عبدالله اوجالان و پ.ک.ک سابقه فعالیت طولانی دارد. وی که یک حقوقدان است در ماجرایی جنجالی پرونده اطلاعاتی بیش از ۳۰۰ اعدام داخلی و قتل های پ.ک.ک در اروپا و ترکیه را در اختیار دستگاه قضای ترکیه قرار داد. مشروح مصاحبه ابراهیم گوچلو با خبرگزاری کردپرس به شرح زیر است:
کردپرس- آقای گوچلو می خواستم به عنوان اولین سوال در مورد انتخابات پیش رو از شما بپرسم آیا حزب دموکراتیک خلق ها با ائتلاف هایی که با جریان های اقلیت همانند علوی ها کرده است به نظر شما شانسی برای شکستن حدنصاب دارد؟
ابراهیم گوچلو: در حال حاضر برای اینکه ه. د. پ بتواند حدنصاب را به دست بیاورد، به یک میلیون و نیم تا دو میلیون رای نیاز دارد. این ائتلاف ها و نامزدهایی که ه. د . پ از ارمنی ها و علوی و … غیر انتخاب کرده است،برای به دست آوردن حد نصاب ۱۰% انتخابات کافی نیست. اینکه ه. د. پ بتواند حدنصاب انتخابات را بدست بیاورد فقط یک احتمال است. به خاطر اینکه نامزد مشترک حزب م. ه پ و ج . ه . پ در انتخابات ریاست جمهوری گذشته شخصیتی اسلامی داشت، بیشتر کمالیست ها و لائیک ها به نامزد ه. د. پ یعنی صلاح الدین دمیرتاش رای دادند و ه. د پ در حال حاضر هم بر اساس همان انتخابات تصمیم گرفته که بعنوان یک حزب در این انتخابات حضور پیدا کند. به نظر من قندیل و اوجالان هم راضی نیستند که ه. د پ بتواند حدنصاب را بدست بیاورد. اوجالان و حزب عدالت و توسعه توافق کرده اند بر سر این که ه. د. پ نتواند حدنصاب را به دست بیاورد و برای همین هم اوجالان با شرکت ه. د پ به صورت یک حزب در انتخابات مخالفت نکرد.
کردپرس- درصورتی که این حزب به پارلمان راه پیدا نکند چه اتفاقی خواهد افتاد؟ سران حزب دموکراتیک خلق ها مدام می گویند که چنانچه به مجلس راه پیدا نکنیم در کشور آشوب اتفاق می افتد. به نظر شما درست است که یک جریان سیاسی پس از شکست در انتخابات جامعه را تهدید کند؟
ابراهیم گوچلو– بینید وقتی ما می خواهیم وارد یک انتخابات شویم باید بر اساس قوائد و قوانین مخصوص انتخابات پیش بریم، شما فرض کنید با یک موزیک غیر کُردی بخواهید رقص کُردی را اجرا کنید چه شرایطی پیش می آید؟ ه. د. پ میخواهد حدنصاب را بدست بیاورد، برای همین هم خود را یک حزب سراسری ترک معرفی می کند نه یک حزب کُردی.چون همه می دانند که تعداد کُردهایی که طرفدار آنها هستند قادر نیست آنها را از حدنصاب بگذرانند و حال آنها با ادعای دموکراسی می خواهند از غیر کُردها هم رای جمع کنند و این حدنصاب را پشت سر بگذراند ولی اگر آنها بخواهند آشوب به پا کنند مسلما قوائد و قوانینی را که خودشان مدعی آن هستند زیر پا گذاشته اند و بر ضد دموکراسی عمل کرده اند. برای ه. د . پ و پ ک ک دموکراسی مهم نیست، آنها اگر حدنصاب را هم پشت سر بگذراند باز هم نماد واقعی کُردهای ترکیه نخواهند بود.
کردپرس- حزب دموکراتیک خلق ها تا چه اندازه از قندیل دستور می گیرد و به نظر شما این فشاری که از جانب قندیل بر این حزب وارد می آید با آنچه اوجالان از این حزب می خواهد در یک جهت است؟ واضع تر بگویم آیا قندیل و امرالی در زمینه مسائل روز با هم همعقیده هستند؟
ابراهیم گوچلو- نه آنها مسلما هم عقیده نیستند،هدف اوجالان یک چیز است و هدف قندیل هم چیز دیگر، از دیرباز اوجالان و قندیل دو خط مشی متفاوت را در پیش گرفته اند و در حال حاضر فقط همدیگر را تحمل می کنند. رفتار و عملکرد اوجالان بیشتر به حکومت ترکیه نزدیک است اما پ.ک.ک به جاهای دیگری وابسته است.در اصل قندیل برای اینکه جنگ مسلحانه خود را ادمه بدهد، می خواهد مذاکرات صلح و عدم عبور ه. د . پ از حدنصاب را دستاویز قرار دهد و جنگ خود را توجیه کند. اوجالان هم برای اینکه یک قانون اساسی جدید توسط آک پارتی شکل بگیرد می خواهد ه. د . پ حدنصاب انتخابات را بدست نیاورد. نه فقط الان بلکه از سال ها پیش عبدالله اوجالان با حکومت ترکیه همکاری می کند و مسلما در آینده بین پ.ک.ک و اوجالان اختلاف نظر به وجود خواهد آمد. ولی در حال حاضر هم قندیل و هم اوجالان می خواهند که ه. د. پ حدنصاب را به دست نیاورد. شما ببینید ه. د. پ هم در همین راستا عمل می کند،در بیان نامه حزب دموکراتیک خلق ها حرفی از مدیریت محلی کُردی زده نشده است. آنها از حقوق مردم مظلوم فلسطین دفاع می کنند ولی برای کُردها چه در سوریه و چه در ترکیه سخنی از مدیریت محلی کُردی نمی زنند در حالی که در در کردستان عراق هم تشکیل کشور کُردی بحث روز محافل است. دلیل این موضوع هم این است که اگر احتمالا ه. د. پ حدنصاب را بدست آورد، آنها در مورد کُردها و تشکیل کردستان ترکیه مسئولیتی بر عهده نداشته باشند.
کردپرس- به مذاکرات صلح بپردازیم. مدام از توقف مذاکرات سخن گفته می شود به نظر شما آیا دوطرف یعنی حکومت و پ.ک.ک اصلا اراده ای برای صلح دارند؟ آیا پ.ک.ک زیر بار خلع سلاح می رود؟
ابراهیم گوچلو- ببینید به نظر من پ. ک . ک به هیچ وجه سلاح خود را بر زمین نخواهد گذاشت، چرا که اگر سلاح نباشد پ. ک. ک هم وجود ندارد. اگر سلاح نباشد پ. ک. ک نمیتواند حاکمیت و هژمونی خود را بر مناطق کُردی حفظ کند. چرا که ه. د. پ نیز سیاستی برپایه سلاح را در پیش گرفته است. ببینید اگر پ. ک. ک خلع سلاح شود آرای ه. د. پ از ۳ یا ۴ درصد بیشتر نیست، دقیقا همانند زمان صدام که مردم به خاطر زور و ترس از او حمایت می کردند. اگر سلاح نباشد پ. ک. ک تاثیری بر جامعه کِردستان نخواهد داشت.اگر شما اطلاع داشته باشید آنها در حال حاضر همانند کره شمالی در حال تشکیل دادن کمون های مختلف هستند. پ ک ک در حل مسئله کُرد فقط خواهان کشوری آپویست است، برای آنها حاکمیت کُردها و آزادی کردستان زیاد مهم نیست. ببینید آنها حزب اقلیم کردستان عراق نیستند ولی میخواهند در شنگال برای خودشان ایجاد حاکمیت کنند. حتی می خواهند کردستان عراق را تقسیم کنند و حرف از جدایی سلیمانیه و دهوک می زنند. مشکل مردم کُرد خلع سلاح پ. ک . ک نیست. من بارها به مسئولین حزب عدالت و توسعه گفته ام که اگر شما در چارچوب حق تعیین سرنوشت ملت کُرد عمل نکنید و تجربه کشورهایی مانند عراق،اسپانیا و دیگر ملت های زیر دست را که از چنگال کمونیسم سنتی رها شده اند را نادیده بگیرند و حاکمیت کردها را حداقل به صورت فدرالی قبول نکنید،در این کشور صلح به وجود نخواهد آمد.ولی متاسفانه حکومت حتی نمی تواند و یا نمی خواهد در زمینه آموزش زبان کُردی گام بردارد.
کردپرس- جریان پ.ک.ک سالهاست درسایه ظلم حکومت مرکزی بر طبل جنگ و مبارزه می کوبد واز طرفی نیز با ایدئولوژی مارکسیستی لنینیستی خود را به پیش می برد، به نظر شما در جامعه کنونی کردستان ترکیه این مواضع پ.ک.ک تاچه اندازه واقع بینانه و تصویری از جامعه است؟
ابراهیم گوچلو- ببینید دولت ترکیه دارای پایه ای کمونیستی است وهمچنین تشکیل جموری ترکیه بر اساس انکار وجود کُردها و حقوق و آزادی های آنها بود. همین الان هم ما می بینیم در کردستان ترکیه این ظلم و قتل عام فرهنگی در جریان است و بعد از ۱۰۰ سال هنوز ادامه دارد. وقتی پ. ک . ک علیه دولت جنگید،دولت هم دست به ظلم و ستمگری در مناطق کُردی زد. پ ک ک هم نه تنها مارکسیست ها بلکه همه کسانی که نگفتند ما آپویست یا طرفدار پ ک ک هستیم را دشمن اعلام کردند. همه روشنفکران و والیان و میرنشینان کُرد را دشمن اعلام کردند. مسئله، مسئله مارکسیسم نیست، شما ببینید همه احزابی که مرام مارکسیستی داشتند هم برای پ ک ک دشمن محسوب می شدند برای همین هم اگرچه از یک طرف با دولت مرکزی جنگید اما از طرف دیگر ستمگری روا داشت.من پ ک ک را تشبیه به بعثی ها می کنم. خلاصه اینکه بعثی گری، کمالیسم و آپویسم مربوط به جامعه و فرهنگ عرب ها،تُرک ها و کُردها نیست و همه اینها از خارج به این ملت ها تحمیل شده اند.همه مداخله های ایدئولوژیک به این شکل صورت گرفته اند،چه در کره،چه در ویتنام و چه در شوروی سابق، همه بدین گونه شکل گرفتند. میخواهم آشکارا بگویم اگر امروز مردم از پ ک ک حمایت می کنند به خاطر ظلم و زور است و پ ک ک هم یک پروژه از طرف حکومت کمالیست ترکیه بود. آنها نمی خواهند کُردها دولت داشته باشند. پ ک ک هم میخواهد مانند بعثی های عراق و سوریه و کمالیست ها همه را مجبور کند که از ایدئولوژی یک حزب،یک پرچم و یک اقتدار حمایت کنند و همه مانند خودش فکر کنند و این میتواند فلاکت بار باشد.
کردپرس- به نظر شما راه حل مشکلات کنونی کردهای ترکیه چیست؟ آیا پ.ک.ک نماینده خوبی برای مردم کرد است ؟ چه جریانی در کردستان ترکیه می تواند توازن برقرار کرده و وضعیت سیاسی ، اقتصادی و فرهنگی و… کردهای ترکیه را بهبود بخشد؟
ابراهیم گوچلو- ب نظر من حزب دموکراتیک خلق ها به دست پ ک ک ساخته شده است. هرچند بشیر آتالای میگوید که به دست عبدالله اوجالان و سازمان اطلاعاتی ترکیه درست شده است ولی به نظر من توسط پ ک ک ایجاد شده است وچیزی که روشن است این است که ه د پ ادامه جریان پ ک ک است. حال خواسته حزب دموکراتیک خلق ها چیست؟ آنها خود را یک حزب کُردی معرفی نمی کنند، آنها خواهان یک کردستان مستقل نیستند و از حاکمیت ملت کُرد حرفی به میان نمی آورند. آنها می گویند زمان حکومت های ملی سپری شده است. آنها آشکار می گویند ما نمی خواهیم نماینده کُردها باشیم. همه احزاب کمونیست بدین شکل عمل می کنند، حزب کمونیست شوروی سابق می گفت ما فقط حزب روس ها نیستیم و حزب همه ملت ها هستیم. به نظر من برای کردستان ترکیه باید مثال کردستان عراق را الگو قرار داد، در آن جا اسلامی ها،لیبرال ها،محافظه کارها، دموکرات ها و سوسیالیست ها در کنار هم حضور دارند و پ ک ک نمی تواند بعنوان یک حزب نماینده واقعی کردهای ترکیه باشد.
