یکی از واقعیت های افشا شده گروهک پ.ک.ک و پژاک فساد اخلاقی و روابط نامشروع آنان می باشد ، سران این فرقه با انتخاب دختران زیر ۱۸ سال بعنوان محافظان خود به فساد و هرگونه رفتار حیوانی دست می زند ؛ سرکرده های این گروهک به دور از کوهستانها که مقرر فعالیتهای تروریستی می باشد با دختران زیبا رو به عیاشی و فساد مشغول هستند ، در حالی که سایر اعضاء در سرما وگرمای سال بدور از امکانات رفاهی و بهداشتی در بدترین شرایط زندگی با قوانین منسوخ کمونیستی اجیر خواسته های سرکرده های جانی خود شده اند .
متاسفانه شعار آزادی جنسی در پ.ک.ک و پژاک جوانان و نوجوانان بسیاری را فریب داده است ،آنان با تبیلیغات و رسانه های گروه از هیجانات و شور جوانی آنها سوء استفاده کرده و با حیله و نیرنگ جذب گروهک می کنند ، ولی پس از ورود معلوم می شود موضوع چیز دیگری است ، دختران خوش اندام و زیبارو در خدمت سرکرده ها ی فرقه قرار گرفته و مابقی اسلحه به دست قتل و کشتار را آموزش می بینند ، تعداد بیشتری از این اعضای فریب خورده از بردگی جنسی به تنگ می آیند ولی نمی توانند خود را از دست آنان رها کنند و در صورت هر گونه اعتراض مرگ را پیش روی خود می بینند .
گروهگ تروریستی با حرف های دهن پرکن دختران ساده کرد به ویژه در روستاها را برای یک زندگی رویایی فریب می دهد . بسیاری از دختران مورد تجاوز جنسی قرار می گیرند ،اما با توجه به حساسیت موضوع آنان از علنی کردن آن یا می ترسند و یا خجالت می کشند و تعدای نیز خودکشی را بهترین راه حل می دانند . در زیر اسامی تعدادی از دختران عضو پژاک که به خاطر تجاوز جنسی خودکشی کرده اند را می آورم .
دوله نودیده با نام کد زیلان،شیرین آمود با نام کد آیتن،رحیمه یاشار با نام کد ریحان،سحرفیلیز با نام کد سوزدار،هدیه زنگین با نام کد بریوان، سونگول سالمان با نام کد روزرین، فاتما بایسال با نام کد ژیندا، امینه عثمان با نام کد آهین و …
اما باتوجه به اقتضاء سنی اعضاء و پایبند نبودن به احکام اسلامی روابط نامشروع در کوهستانها بین پسران و دختران بدون هیچ مزاحمتی صورت می گیرد که نتیجه این اعمال نا پسند وقوع انواع بیماریها ی سرایت کننده و خطرناک می باشد .سران کرد ستیز پ.ک.ک و پژاک برای اعضای خود تاریخ مصرف دارند یعنی اعضایش را تا زمانی که قابل استفاده هستند قبول دارد و اعضای از کار افتاده ( کسانی که دجار بیماریهای صعب العلاج و یا قطع عضو شده اند ) یا از گروه راند ه می شوند و یا باید در اردوگاههای به انتظار مرگ بنشینند، نکته قابل توجه اینکه در محل استقرار این گروهک هیچ گونه امکانات درمانی وجود ندارد که بیمار خود را درمان نماید ، عدم دکتر و درمانگاه در کوهها باعث شده است که سران این فرقه با گفتن این که یک گریلا اصلاً مریض نمی شود از زیر بار این موضوع فرار کنند.
حال خودتان قضاوت کنید آیا چنین گروهکی که سران آن به عیش ونوش مشغول هستند و اعضاء آن در لجن زار فساد آنان فرو رفته می تواند کردستان را از مشکلات رهایی دهد؟
