سرویس بین المل انجمن بی تاوان آذربایجان غربی :۱۵ آگوست ۱۹۸۴ سالروز آغاز عملیات مسلحانه گروه تروریستی “پ ک ک “بر علیه دولت ترکیه می باشد.
عملیات مسلحانه” پ ک ک ” در راستای هدف تشکیل “کردستان برزگ”بوده و عبدالله اوجالان رهبر این گروه تروریستی با محوریت قرار دادن مانیفست کردستان بزرگ جنگ و خشونت را به مناطق کردنشین خاورمیانه به ارمغان آورد.
چشم انداز ۲۰ سال مانیفست کردستان بزرگ توسط عبدالله اوجالان ترسیم شده است ، و جنگ و خشونت از راهکاری اساسی و اصلی مسیر ۲۰ ساله بوده و کماگان با گذشت ۳۲ سال جنگ و خشونت تداوم دارد.
جنگ و خشونت بمنظور تاسیس کردستان بزرگ بر گرفته از افکار کمونیستی عبدالله اوجالان بود ،و ی تنهاترین راه حل مشکلات و معضلات کردها را استقلال و خودمختاری کردها می دانست و برای دستیابی به این موضوع مبازه مسلحانه بر علیه دولت ها را استراتژی گروه پ ک ک قرار داد.
مبارزه مسلحانه در تحقق مانیفست کردستان بزرگ همسو با افکار و جریان فکری برخی از موسسین و فرمانده هان پ ک ک نبود،نفی خشونت و خونریزی مورد اختلافی عبدالله اوجالان با برخی از کادرهای گروه بود.
عثمان اوجالان – کانی یلماز – بوتان و بیشک چی از جمله افرادی بوده اند از همان ابتدا مخالف خشونت و جنگ در مناطق کردنشین بوده اند و این افکار سبب گردید در سال ۲۰۰۳ این فرمانده هان بلند مرتبه به همراه ۳۰۰ تن دیگر از گروه پ ک ک جدا شوند و انشعابی بزرگ در پ ک ک خ دهد.
مخالفت با افکار و ایدئولوژی منسوخ اوجالان و یا انتقاد جزئی برابر با حذف فرد از گروه می باشد. تاکنون عناصر ساده بسیاری در گروه به دلیل مخالفت با سیاست های گروه و یا حتی شیوه مدیریت آن حذف فیزیکی شده اند،ولی پ ک ک و پژاک تاکنون اسامی این افراد معدومی را بعنوان شهدای درگیری و جنگ اعلام کرده است.
عثمان اوجلان به عنوان جانشین و شخصیت شماره ی ۲ حزب کارگران کردستان “پ ک ک” و برادر عبداله اوجلان پس از جدایی از گروه اظهار داشت:”۱۸ نفر از اعضای کمیته ی مرکزی و شمار بیشتری هم از کادر های رد های پایین که از همان اوایل حنبش در صفوف مبارزه جای گرفته بودند به همراه ۳۰۰ تن از عناصر ساده گروه به خاطر اختلاف نظر فکری از گروه جدا شدیم. ” وی در ادامه می گوید: عبدالله اوجالان همانند مسعود بارزانی – جلال طالبانی و قاسملو یک رهبربزرگ کرداست. رهبران کم و بیش درستی و خطا داشته اند. اوجالان هم ازاین قاعده مستثنی نیست.درست مانند یک رهبر کرد که خطاها و خدمات همسان دارد و باید با یک دید منضفانه به او بنگریم. ولی سیاستگذاری گروه به گونه ای بود که ما حق نداریم حزب را نقد کنیم،ما حق نداریم اوجالان را نقد کنیم و این گونه موارد از بزرگترین اشکالات گروه پ ک ک به شمار می آید.
اکنون ۳۲ سال متوالی جنگ و خشونت در راستای تحقق مانیفست کردستان بزرگ که طرح عبداالله اوجالان بود گذشته ولی یک ۱ متر از این نقشه خیالی تحقق نیافته اما با نهایت تاسف کماگان جنگ و خونریزی در مناطق کردنشین خاورمیانه وجود دارد.
مانیفست کردستان بزرگ بیشترین ضربه را به کردها وارد ساخته و تاکنون بیش از ۴۸۰۰۰ کرد کشته و هزاران خانواده کُرد آواره شده و مهم تر از همه مناطق کردنشین خالی سکنه شده است.
درگیری مسلحانه برای رسیدن به مانیفست کردستان بزرگ راهکاری موثر برای پ ک ک نبود ؛ درگیری های مسلحانه تمامی معادلات مانیفست کردستان را به هم ریخت و پ ک ک را به الجبار به عقب نشینی از تجزیه طلبی و تشکیل کشور کردستان کرد و در اقدامی نا باورانه تغییر سیاست داد.
پ ک ک با توجه به ناکامی های متوالی در رسیدن به خودمختاری و تشکیل کشور کردستان استراتژی خود را به کنفدارالیسم و خود مدیریتی تغییر داد.
برنامه چشم انداز ۲۰ ساله اوجالان برای تشکیل کردستان بزرگ بعنوان یک قانون مرحله به مرحله تدوین شده بود و بعنوان قانون اساسی پ ک ک لازم اجرا بود ،حتی افراد مطرحی همچون عثمان اوجالان بدلیل عدم پیروی از این سیاست قربانی شد.
آیا می توان گفت عملیات مسلحانه سبب شد تا طرح عبدالله اوجالان با شکست مواجه شود؟
اگر عملیات های مسلحانه پ ک ک را بزرگترین عامل شکست پ ک ک در رسیدن به استقلال کردستان اعلام کنیم ،که بدون شک هم این گونه می باشد ،پس بایستی منتظر بمانیم تا تداوم جنگ و درگیری پ ک ک روزی منجر به شکست و نابودی پ ک ک بشود.
امروزه شهرهای کردنشین خاورمیانه در جنگ و خشونت به سر می برند و این جنگ ها در سایه پ ک ک و زیر شاخه های آن بوجود آمده است.
