شاید خیلی ها نام شادی صدر را شنیده باشند.  وی یکی از روزنامه نگاران سابق و مشهور اصلاح طلب است که چند سالیست متواری شده و در خارج از کشور بسر می برد. شادی صدر موئسس و یکی از مدیران نهادی خودساخته با عنوان “عدالت برای ایران” است.

قصه ی شادی صدر و زینب جلالیان در نوع خود شنیدنیست.

” سالها پیش یعنی تقریباً در سن ۱۴ سالگی با این گروه آشنا شدم. من زیاد در سیاست و این چیزها نبودم، فقط یه چیرهایی شنیده بودم”

جملات بالا جملات یک دختر کُرد ایرانی بنام زینب جلالیان است که در مستند “سایه تروریسم” از زبان یک خانم جوان همراه با صدا و تصویر وی پخش شد .  به حق او را می توان یکی از قربانیان تروریسم و افراطی گری دانست.   داستان زندگی “زینب جلالیان” داستان زندگی انسانیست که در سن نوجوانی  و با شعارهای فریبنده از سوی یک گروه مسلح ، تجزیه طلب و افراطی (پژاک) از خانواده جدا شد و به خارج از مرزهای ایران برده شد و بعدها همراه با اسلحه و مهمات برای انجام عملیات خرابکارانه از سوی همان گروه به داخل ایران اعزام شد. زینب دستگیر و زندانی می شود اما گروه در داخل زندان نیز وی را رها نمی کند و پروژه ی بعدی یعنی استفاده از زینب در زندان از سوی گروه کلید می خورد، ادعای محروم شدن از ملاقات، نابینایی او و …….

شادی صدر و نهاد خودساخته اش از همان آغاز به موضوع زینب جلالیان ورود کردند و به تریبونی برای گروه های مسلح و تجزیه طلب تبدیل شدند . سازمان خود ساخته ی عدالت برای ایران در گزارشی ادعاهایی مبنی بر موارد نقض حقوق بشر در پرونده زینب جلالیان را مطرح کرد و بصورت گسترده اقدام به نشر آن در شبکه های اجتماعی و سایت های اینترنتی کرد و حتی در این خصوص کمپینی راه اندازی کرد.

شادی صدر و سازمانش با نقل قول از عنوان مبهم و جعلی “یکی از اعضای خانواده زینب جلالیان”  ادعاهایی همچون: جلوگیری از اعزام زینب جلالیان به بیمارستان، عفونت شدید روده و خونریزی داخلی و قرار گرفتن در معرض از دست دادن بینایی را مطرح کرد. اما مدارک پزشکی ممهور به مُهر بخش اداری زندان ، بهداری زندان، و نیز صحبت های مددکار زندان، سخنان رئیس زندان، اظهارات برادر زینب و از همه مهمتر صحبت های صریح و شفاف خودِ زینب حکایت دیگری را روایت می کند. برادر زینب جلالیان می گوید: رفتم ملاقات زینب، به من گفته بودند چشمش نمی بیند، دیدم سالم است، خوشحال شدم. او هم که شنیده بود حکمش از اعدام به حبس ابد تبدیل شده، خوشحال بود.

شادی صدر ادعا می کند: تحقیقات عدالت برای ایران نشان می دهد زینب در کردستان عراق به عنوان یکی از هواداران حزب کارگران کردستان(پ.ک.ک) به فعالیت‌های اجتماعی در حوزه زنان مشغول بود. او طی این دوران هیچ‌گونه ارتباط دیگری با این حزب نداشت و در طول مدت زمان حضورش در پژاک هیچ‌گونه فعالیت نظامی و مسلحانه نداشت.

اما عکس ها و تصاویر زینب جلالیان بدون حجاب و با لباس فُرم اعضای مسلح پ.ک.ک در  کنار سایر اعضای این گروه در کوهستان قندیل دلیلی بر بی اساس بودن این ادعای شادی صدر است.

شادی صدر همچنین ادعا می کند زینب جلالیان برای سخنرانی درباره روز زن و حقوق زنان به یکی از دبیرستان های کامیاران دعوت شده بود. برای اثبات کذب بودن این ادعا مخاطبان عزیز را به تماشای مستند سایه تروریسم ارجاع می دهیم تا صحبت های زینب جلالیان را بشنوند. سطح سواد و اطلاعات وی در حدی نیست که بتواند برای دانش آموزان دوره دبیرستان سخنرانی کند. وانگهی مسئولان آموزش و پرورش و مدیران دبیرستان های دخترانه کامیاران نیز هر گونه دعوت از زینب جلالیان و یا حضور وی در دبیرستان های کامیاران را تکذیب کرده اند.

واقعیت آن است که زینب جلالیان نه در دبیرستان بلکه در یک خانه ی تیمی در شهر کرمانشاه و همراه با مقادیری اسناد و مدارک تشکیلاتی دستگیر شد.

شادی صدر در یکی از پُست هایی که روی کانال تلگرامی سازمانش قرار داده، نوشته است: دفتر دموکراسی، حقوق بشر و کار وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا با استناد به گزارش‌های «عدالت برای ایران»، در گزارش سالانه خود در مورد وضعیت حقوق بشر و کار در ایران رسیدگی نکردن به وضعیت وخیم  سلامت زینب جلالیان را به عنوان یکی از موارد نقض حقوق بشر در ایران مطرح کرده است.

اگر این ادعای شادی صدر واقعیت داشته باشد ، این سئوال مطرح است که چگونه وزارت خارجه ی ایالات متحده آمریکا به گزارش های بی اساس یک سازمان غیر رسمی و فاقد هویت و غیر قانونی استناد کرده است. شاید پاسخ این سئوال را باید در رابطه ی خاص شادی صدر و وزارت خارجه آمریکا جستجو کنیم. شادی صدر چند ماه پس از فتنه ۸۸ از کشور متواری شد و متعاقب آن از وزارت خارجه آمریکا جایزه شجاعت گرفت.

خانم شادی صدر که دارای مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد در رشته حقوق بین الملل است، حتماً بخوبی از قوانین و مقررات بین المللی آگاه است. طبق کدام یک از موازین بین المللی فریب یک دختر ۱۴ ساله که درک درستی از مسائل پیرامونی ندارد و کشاندنش به کوهستان قندیل (محل استقرار پ.ک.ک و پژاک در شمال عراق) مجاز شمرده شده است؟ بر اساس کدام قانون بین المللی اعزام افراد برای انجام عملیات خرابکارانه و مسلحانه مجاز است؟ سوء استفاده از زنان و دختران با شعارهای فریبنده و اغواگرایانه با کدام یک از معیارهای حقوق بشری خانم شادی صدر مطابقت دارد؟

شکی نیست که زینب قُربانیست. قُربانی اهداف شوم یک گروه مسلح و تجزیه طلب. قُربانی گروهی که به خدمت استکبار و نظام سلطه در آمده. قربانی گروهی که همچون: منافقین، دمکرات، کومله، جیش العدل، الاحوازی، داعش، جبهه النصره و …. با دلارهای آل سعود پشتیبانی می شود. اما در این میان چه کسی پاسخگوی جوانیِ از دست رفته ی زینب است؟ خانواده، گروه پژاک، خودش، شادی صدر، یا هیچکس؟