۲۲ تن از افرادی را که در سال ۱۹۷۸ در یکی از روستاهای دیاربکر ترکیه، پکک را تأسیس کردند؛ اکنون بعد از ۳۴ سال هرکدام به سرنوشتی متفاوت دچار شدهاند.
به گزارش انجمن بی تاوان آذربایجان غربی به نقل از وبلاک ضد پژاک سرنوشت نکبت بار ۲۲ تن از موسین پ.ک.ک بشرح ذیل می باشد.
– عبدالله اوجالان (در زندان امرالی واقع در جزیرهی امرالی ترکیه)، ۱۹۴۹ در شهر اورفای ترکیه متولد شده و در سال ۱۹۹۹ در کنیا دستگیر و تسلیم ترکیه داده شد.
۲- سکینه جانسز با نام مستعار سارا (کشته شد)، متولد شهر توجلی (درسیم) بود. در سال ۱۹۹۱ از زندان آزاد شد. پس از تأسیس پکک و اتمام دورههای آموزشی در درهی بقا واقع در لبنان، توسط اوجالان به اروپا اعزام شد.
۳- کسیره یلدرم (فاطمه) به اروپا رفت و در آنجا ساکن شد. ۱۹۵۳ در شهر الازیغ ترکیه متولد شد. در دانشگاه آنکارا تحصیل کرد و بعد هم با اوجالان ازدواج کرد. بعدها از پکک و اوجالان جدا شد و اکنون در یکی از کشورهای اروپا ساکن است.
۴- علی حیدر قیطان با نام مستعار فواد (اکنون در کوهستانهای قندیل)، متولد شهر تونجلی (درسیم) است. وی برای اولین بار عملکرد اوجالان را زیر سئوال برد که با برخورد شدید اوجالان مواجه شد و بعدها به اروپا اعزام شد و پس از بازگشت از اروپا در قندیل ساکن شد و اکنون نیز آموزش دروههای سیاسی را برعهده دارد.
۵ ـ باکی قرار (بعد از جدا شدن از پکک به اروپا رفته و در آنجا سکونت دارد)، یکی از بنیانگذاران شاخهی نظامی پکک بود که با مشاهده و ترس از سرکوب های داخلی، خود به یکی از کشورهای اروپایی فرار کرد و اکنون در آنجا بسر میبرد.
۶ ـ جمیل بایک با نام مستعار جمعه ( اکنون در قندیل است)، شخص اول پکک بعد از اوجالان، رئیس شورای رهبری بعد از دستگیری اوجالان و مدیریت KCK (کجک) در شمال عراق.
۷ ـ دوران کالکان با اسم مستعار عباس (اکنون در قندیل است)، متولد شهر آدانای ترکیه، یکی از شخصیتهای مؤثر و تأثیرگذار در تأسیس پکک است و اکنون مسئولیت شاخهی نظامی پکک را در مناطق قندیل و زاپ برعهده دارد.
۸ ـ مظلوم دوغان (در زندان بدن خود را به آتش کشید)، متولد تونجلی (درسیم)، عضو هیئت مدیرهی پکک، در سال ۱۹۸۲ و در سن ۲۷ سالگی در زندان دیاربکر بدن خود را به آتش کشید.
۹ ـ محمد خیری دورموش (بدن خود را آتش زد)، در دانشگاه حاجت تپه در آنکارا تحصیل میکرد که جذب پکک شد، وی نیز در سال ۱۹۸۲ در زندان بدن خود را به آتش کشید و دار فانی را وداع گفت.
۱۰ ـ فاروق اُزدمیر (مجهولالحال)
۱۱ ـ فرزنده تاغاچ (مجهولالحال)
۱۲ ـ عبدالله کورمال (توسط پکک کشته شد)، کورمال عضو هیئت مدیرهی پکک بود که به دلایل نامشخص، در درهی بقاء لبنان به دست پکک و به دستور اوجالان کشته شد.
۱۳ ـ شاهین دُنمَز (توسط پکک کشته شد)، یکی از اعضای اولیهی هیئت مدیرهی پکک که در سال ۱۹۹۰ توسط تیم ترور پکک در استانبول کشته شد.
۱۴ ـ علی چَتینَر (مجهولالحال)، مدتی مسئول فعالیتهای پکک در اروپا بود که ناگهان گم شد و هنوز هم همچنان مجهولالحال است.
۱۵ ـ حسین توکگولَر ( از پکک فرار و به اروپا رفت)، حسین در زمان کودتای اوایل دههی ۸۰ ترکیه به اروپا فرار کرد.
۱۶ ـ علی گوندوز (پشیمان شد و به زندگی قبلی خود برگشت)، متولد شهر تونجلی (درسیم) بود که طبق قانون ندامت در ترکیه، به زندگی عادی خود برگشت و اکنون مکان وی مشخص نیست.
۱۷ ـ رسول آلتنوک (توسط پکک کشته شد)، به دلیل مخالفت با اوجالان در سال ۱۹۸۶ در شمال عراق و به دستور شخص اوجالان تیرباران شد.
۱۸ ـ سیفالدین زوغورلو (در درگیری کشته شد)، زوغورلو در سال ۱۹۸۶ در یک درگیری با نظامیان ترکیه کشته شد.
۱۹ ـ صوفی کاراکوش ( توسط پکک کشته شد)، کاراکوش دارای نام مستعار شورش بود که با دستور اوجالان و به دست معصوم کورکماز کشته شد.
۲۰ ـ محمد سَنَر (به دست پکک کشته شد)، وی نامزد سکینه جانسز بود که در سال ۱۹۹۱ به دستور اوجالان و به دست عاملین ترور در پکک کشته شد.
۲۱ ـ محمد توران (کشته شده با گلولهی پکک)، در اولین کنگرهی تأسیس پکک شرکت داشت. در سال ۱۹۷۹ در ماردین توسط یگان ویژه ترور پکک کشته شد.
۲۲ ـ عباس گوکتاش (تسلیم شد)، بعد از کودتای دههی هشتاد در ترکیه جذب پکک شد و در سال ۱۹۸۳ پشیمان شد و خود را به نیروهای امنیتی تسلیم کرد.