علی محمدی ایروانلو – الف: طی چند سال گذشته گروهک غیر قانونی و تروریستی موسوم به پژاک علیه نیروهای مسلح ایران و حافظ مرزهای جمهوری اسلامی ایران دست به اقداماتی  زده و عده ای از مرزداران و فرماندهان نظامی این مرز و بوم را به شهادت رسانده است.بر این اساس نگارنده با توجه به اهمیت موضوع در ابعاد امنیتی، سیاسی موضوع گروهک های تروریستی از جمله پژاک را مورد بررسی قرار داده است.به نظر می رسد بعد از انقلاب در ایران عوامل خارجی (غرب به رهبری آمریکا ) تلاش نموده اند با ایجاد شکاف قومیتی، کشور را با بحران هویت روبرو ساخته و از این طریق اقتدار نظام را در تحقق اهداف،آرمانها و منافع ملی خود که در تناقض با اهداف هژمونیک آمریکاست با مشکل مواجه سازند.در این خصوص یک پیمایش تاریخی نشان می دهد بیشترین دخالت آمریکا و جهان غرب در بعد از انقلاب برای واگرایی قومیتی در ایران،مناطق کرد نشین بوده است که فعالیت و تلاش «گروهکهایی چون حزب دموکرات،کومله و چریک های فدایی خلق »در دهه ۶۰ و گروهک پژاک در سالهای اخیر از جمله تلاش بیگانگان برای گسست قومیتی در کشور بوده است که با هوشمندی رهبران سیاسی امنیتی کشور و مردم کرد این گونه حرکات ره به جایی نبرده و با شکست مواجه شده است.
گروهک پژاک یکی از ابزارهای آمریکا برای بوجود آوردن ونشان دادن گسست قومیتی در ایران می باشد.این گروه با هدف معارضه با ایران پس از انشعاب از حزب پ.ک.ک ترکیه همواره حملاتی علیه نیروهای مستقر در مرزهای مشترک ایران و ترکیه و نیز ایران و عراق انجام داده است که نتیجه آن تقدیم چندین شهید از مرزداران کشور می باشد.در واقع حضور کردها در کشورهای عراق، ایران، ترکیه و نیز سوریه و همچنین عدم توجه کافی به این قوم در برخی کشورها سبب شد تا سران کردها همواره با اقداماتی برای آنچه احقاق حق خود می خوانند، تاکید نمایند.در این راستا پس از امضای قرارداد لوزان و تاسیس جمهوری ترکیه و عدم به رسمیت شناختن قوم کرد، سبب شد قیام های متعددی در این کشور برپا شود که همگی به شدیدترین نحو سرکوب شدند.به دنبال شکست آخرین نهضت های عشیره ای کرد و افزایش ریشه های داخلی و خارجی نارضایتی در بین این قوم در ترکیه انجمنی با نام انجمن تحصیل کردگان دموکرات وطن پرست آنکارا تشکیل یافت که به زودی به نام Apocus یا پیروان -APO نام مستعار عبدالله اوجلان- تغییر نام داد و سال بعد از تاسیس با انتشار منشوری تحت عنوان مسیر انقلاب کردستان در سال۱۹۷۸ رسما فعالیت خود را آغاز کرد.این حزب اولین کنگره خود را در ۱۵جولای ۱۹۸۱در مرز سوریه و لبنان تشکیل داد و از آن زمان مبارزه مسلحانه را علیه دولت ترکیه تصویب کرد.سومین کنگره این گروهک در سال ۱۹۸۶ همراه با تاسیس ارتش آزادی بخش خلق کردستان همراه بود.تئوری این گروه براساس نظریه های مارکسیستی و لنینیستی استوار است و اعلام می کند کردستان یک مستعمره است که به چهار قسمت، مناطق واقع در کشورهای ترکیه، عراق، ایران و سوریه تقسیم شده است و لذا رهایی تنها به وسیله مبارزه مسلحانه ممکن خواهد بود.مبارزه مسلحانه این حزب به سرکردگی عبدالله اوجالان بعد از جنگ عراق در سال ۱۹۹۱ و با فدرال شدن کردستان عراق وارد مرحله جدیدی شد.در این دوره افزایش سلاح و مهمات ارسالی به اعضای حزب از کردستان عراق و نیز وجود یک پشتیبان معنوی سبب شد این گروهک که دیگر خود را سازمان می نامید، حملات گسترده تری علیه ارتش ترکیه و مردم ترک انجام دهد که برای مقابله با این امر، ارتش ترکیه در خلال سال های ۱۳۷۲ تا ۱۳۷۸ بارها وارد عمل گردید و در این حملات، خساراتی به روستاهای مرزی ایران نیز وارد آمد که موجبات اعتراض گسترده دولت جمهوری اسلامی را پدید آورد.
ترکیه پس از برقراری رابطه مطلوب با دولت غاصب صهیونیستی با همکاری سازمان اطلاعاتی این رژیم موسوم به موساد و کشور کنیا توانست در شهر نایروبی عبدالله اوجالان، سرکرده سازمان تروریستی پ.ک.ک را دستگیر کند.به دنبال این اقدامات و نیز جلب حمایت آمریکا توسط دولت ترکیه حزب اتحادیه میهنی کردستان عراق درصدد اخراج اعضای این حزب از کردستان عراق برآمد که موجب بروز درگیری در اردیبهشت ماه۷۹ بین دو حزب گردید و تلفات و خسارات سنگینی برجای گذاشت.پ.ک.ک بعد از دستگیری اوجلان وارد فاز جدیدی از فعالیت های خود شد و به تحرکاتی در مناطق کردنشین ایران دست زد.وجود برخی پتانسیل های قومیتی در این منطقه از ایران و نیز برخی محرومیت ها سبب شد عده ای افراد فریب خورده جذب این حزب شوند.در کنگره هشتم، حزب شاخه ای به عنوان «کادک» برای فعالیت در مرزها و مناطق ایران را مدنظر قرارداد و در کنگره نهم شاخه های شرق و غرب نیز از حزب منشعب شدند.شاخه شرق پ.ک.ک در نهایت تحت عنوان حزب حیات آزاد کردستان ایران با پژاک در فروردین سال۸۳ تشکیل شده و برای ۳۰۰ نفر از کادرهای خود که اغلب ایرانی بودند، اقدام به برگزاری دوره های آموزشی پنج ماهه در مقر هارون کوههای قندیل کردستان عراق نمود.
در تاریخ بیستم شهریور ماه همین سال با حضور ۱۳۰تن از اعضا، کنفرانسی تشکیل و عثمان اوجالان طی سخنرانی در خصوص ضرورت فعالیت در کردستان ایران، تشکیل پژاک را اعلام نمود. این گروهک موضوعاتی را تحت عنوان «مسئله کرد در چارچوب تحولات دموکراتیک ایران، تلاش برای آزادی تمام اقشار جامعه و ایجاد روابط آزادانه بین خلق های ایرانی» را اهداف خود اعلام کرده است.اما علی رغم تمام این ادعاها گروهک پژاک نه به عنوان یک حزب قانونی و صلح دوست، بلکه در قالب گروهکی ضدانقلاب و مسلح به برخی فعالیت ها علیه نیروهای مسلح ایران و حافظ مرزهای جمهوری اسلامی دست می زند و به آنها حمله می برد که آخرین مورد آن شهدا» اخیر در منطقه سلماس می باشد پر واضح است اقدامات غیر قانونی،خشونت آمیز و به شهادت رساندن عده ای از فرزندان این مرز بوم اعم از سنی و شیعه نشان می دهد که این گروهک به مانند اسلاف خود در پوشش برخی شعارها  فقط در راستای اهداف هژمونیک و سلطه جویانه آمریکاست.که این امر از دید رهبران سیاسی «مرکزی واستانی »و حتی مردم منطقه اعم از سنی  وشیعه پنهان نبوده است.