اختلافات و زیادخواهی افراد مذاکره کننده مذاکرات صلح را از مسیر قانونی و عقلانی خارج کرده است.
انجمن بی تاوان آذربایجان غربی : طی روزهای اخیر موضوع مذاکرات صلح میان ترکیه و پ.ک.ک و فرمان اوجالان مبنی بر کنار گذاشتن فعالیت مسلحانه به مهم ترین بحث سیاسی و خبری ترکیه تبدیل شده است.
در اغلب رسانه های ترکیه ، با خوشبینی و امیدواری در این مورد بحث می شود ، اما واقعیت این است که ابهام های فراوانی در این زمینه وجود دارد. یکی از مهم ترین این مباحث، این است که احزاب مخالف دولت، در این حوزه به بیان دیدگاه مخالف پرداخته اند و این مذاکرات را زیر سئوال برده اند.
کمال قلچداراوغلو رهبر حزب جمهوری خلق (CHP) ، مهم ترین حزب مخالف دولت ، اعلام کرده است که هیچ کدام از طرفین به یکدیگر اعتماد ندارند و در بیانات و بیانیه های دولتمردان ترکیه نکات مبهمی آمده است که مشخص نیست چه ارزش و اعتباری دارد.
دولت باغچلی رهبر حزب حرکت ملی (MHP) ، اما ، با لحن تندتری موضعگیری و اعلام کرد که این توافق ، به منزله خیانت و وطن فروشی است و دولت باید از بابت این اقدام خود عذرخواهی کند . به گفته دولت باعچه لی ، هر کس بیانیه تاسیس پ.ک.ک را خوانده باشد ، می داند که این حزب تجزیه طلب، به چیزی غیر از تجریه ترکیه رضایت نمی دهد و در شرایط فعلی، دولتمردان ترکیه را فریب می دهد.
از دیگر سو میان دولت و حزب اقماری پ.ک.ک یعنی حزب دموکراتیک خلق ها نیز اختلافات جدی وجود دارد. دو روز پیش بلنت آرنچ معاون نخست وزیر ترکیه اعلام کرد دولت ، اسناد امنیتی ویژه ای در اختیار داریم که نشان می دهد صلاح الدین دمیرتاش ، مخالف صلح است و نمی خواهد سلاح های پ.ک.ک بر زمین گذاشته شود.
دیروز نیز دمیرتاش در سخنرانی خود در مجلس ملی ترکیه گفت واقعیت این است که به این دولت اعتماد نداریم ، زیرا نمی توانیم به دولت برآمده از حزب عدالت و توسعه ، اعتماد کنیم . بشیر آتالای ، سخنگوی این حزب که پیشتر مسئول پرونده مذاکرات صلح بود، در پاسخ به این سخن دمیرتاش گفت گر اقدامی انجام دهیم ، به دلیل هراس از دمیرتاش و دیگران نیست بلکه می خواهیم به هموطنان کُردمان خدمت کنیم.
مجموع این موضع گیری ها نشان می دهد که دیوار بلند و مستحکمی از بی اعتمادی در مذاکرات صلح میان ترکیه و پ.ک.ک وجود دارد و علاوه بر این ، فضای سیاسی ترکیه و ذهنیت سران احزاب مخالف ، مهیای آن نیست که از این پروژه حمایت کند.
همچنین موضوع مهم و شایان تامل این است که هنوز از طرف دولت داوداوغلو ، ضمانت چندانی برای تامین مطالبات کردها داده نشده و شرایطی فراهم نیامده است که به عنوان مثال ، بر اساس برخی اصلاحات سیاسی و قانونی ، سران پ.ک.ک برای انحلال شاخه نظامی این حزب، اقدامات لازم را انجام دهند.
باید دید در ماه های پیش رو ، انتخابات سراسری هفتم ژوئن و همچنین تحولات مناطق کردنشین شمال سوریه ، که قدرت آن در دست پ.ک.ک است، تا چه اندازه بر روند آتی مذاکرات، تاثیر می گذارد