حزب عدالت و توسعه و ترکیه مهمترین عامل در عدم اتحاد کردها با یکدیگر است. اگر حزب عدالت و توسعه حاکمیت در ترکیه را از دست می داد مهمترین مانع در سر راه اتحاد کردها نیز برداشته شده بود.
انجمن بی تاوان آذربایجان غربی به نقل از Kurdistan-Post، رمزی کارتال از سران شاخه اروپایی پ.ک.ک و رئیس مشترک نهاد موسوم به کنگره ملی کرد در اظهاراتی گفت: رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه برای کسب دوباره حاکمیتی که در انتخابات ۷ ژوئن از دست داده بود وضعیت به وجود آمده را به خوبی مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. بعد از ۷ ژوئن از تمام امکانات دولتی که در صدر آن ارتش است بی پروا و خارج از محدوده های قانونی و حقوقی استفاده کرد و این مسئله باعث شد تا ترکیه در مقابل کسانی که خواهان حل و فصل مسئله کردها بودند اعلان جنگ کند. این اتفاق در واقع تکرار روندی بود که در دهه ۹۰ میلادی در برابر مردم کرد آغاز کرده بودند. در حال حاضر در ترکیه شاهد دولتی هستیم که با مبارزات حرکت های آزادی خواهانه کردها و مطالبات دموکراتیک و مشروع مردم کرد در هر شرایط و به هر قیمتی که شده مقابله می کند.
کارتال در ادامه سخنان خود با تاکید بر همکاری های همه جانبه کردها با یکدیگر عنوان کرد: حزب عدالت و توسعه با روابطی که با اقلیم کردستان عراق و شخص مسعود بارزانی به وجود آورده است میان کردها نقش یک “چاقوی خونین” را بازی می کند. حزب عدالت و توسعه و ترکیه مهمترین عامل در عدم اتحاد کردها با یکدیگر است. اگر حزب عدالت و توسعه حاکمیت در ترکیه را از دست می داد مهمترین مانع در سر راه اتحاد کردها نیز برداشته شده بود.
وی در ادامه اظهارات خود تصریح کرد: حزب دموکراتیک خلق ها به عنوان سردمدار حرکت های آزادی کرد باید بداند که نیروی مقابله کننده با مبارزات آزادی کردها حزب عدالت و توسعه نیست بلکه حکومت ترکیه است. حزب دموکراتیک خلق ها اگر با مکانیزم دولتی در ترکیه مبارزه نمی کرد باور کنید نتایج انتخابات بسیار وخیم تر از نتایج کنونی بود. یک سیاست جامع دولتی مقابله با کردها وجود دارد. تنها راه پیش رو برای کردهای ترکیه مبارزه با این سیاست های مقابله جویانه است. اگر به غیر از این مسئله را باور کنیم بدین معنی است که سیاست های ۱۰۰ ساله دولت در قبال کردها را فراموش کرده ایم. پ.ک.ک نام آخرین قیام کردهای ترکیه است. تمام حرکت های آزادی خواهانه کردها در ترکیه سرکوب شده است و این مبارزات مسلحانه تلاش برای سرکوب آخرین قیام کردها در ترکیه است. سیاستی که تحت عنوان خلع سلاح پ.ک.ک و خروج نظامیان آنان از مرزهای ترکیه دنبال می شود سیاست صلح و حل و فصل مسئله کردها نیست. تقلیل مسئله کردهای ترکیه به مسئله خلع سلاح پ.ک.ک نشات گرفته از تفکر امنیتی دولت است.