فرقه تروریستی پژاک علی رغم داشتن منابع عظیم مالی حاصل از ترانزیت مواد مخدر  نتوانسته است در میان مردم کرد جایگاهی داشته باشد .  اکثر مناطق کرد نشین از سیاست های کرد ستیز پژاک به ستوه آمده و در چندین مورد با تجمعاتی  در شهرهای مختلف نفرت خود را نسبت به این فرقه ضد کرد اعلام کردند ، از جمله دلایل عمده آن را می توان در چند مورد اصلی آورد:

۱-این فرقه برای تبرئه کردن خود از اتهام مواد مخدر در بسیاری از مناطق به ویژه سلماس ماکو و خوی ( مسیرهای عمده قاچاق ) به زور از مردم پول می گیرد و آن را کمک به ” جنبش آزادیخواه ” کرد نامگذاری می کند . این ” پول زور ” ( به زبان برره ) باعث شده است که پژاک به کانون نفرین های مردم تبدیل شود وروز به روز منفورتر گردد.

۲- نفی خانواده و همه علایق ، عواطف و دلبستگی های اعضاء به خانواده و از همه مهمتر فریب جوانان و سست کردن بنیان خانواده ها

۳-عدم رعایت شئونات انسانی و اسلامی ( اکثریت مردم کرد مسلمان هستند (تجاوز به دختران در پژاک یک واقعیت اظهر من الشمس است و هر کس که انکار کند فقط خودش رافریب می دهد . این نکته به خاطر شرم و حیا توسط دختران پنهان می گردد اما در بعضی ها به صورت خودکشی یا برملاکردن بوده و باعث شده ست که مردم از ماهیت پلید آن مطلع گردند.

۴- تهدید دائمی افراده جدا شده و خانواده های آنان و ترور شخصیت جدا شده با طرح اتهامات اخلاقی وروانی و… و اخاذی سنگین از خانواده جدا شده تحت عنوان جریمه توسط گروهک

۵- توهین به شخصیت ها و دیگر گروههای کرد . به عنوان مثال توهین به افرادی مانند ملامصظفی بارزانی اسماعیل آقا سمکو قاسملو و مسخره کردن آنها در میان اعضای پژاک امری عادی است و این باعث شده حتی دیگر گروههای کرد مخالف ایران نیز ضد پژاک باشند . به عنوان نمونه اگر به یک عضو پژاک حتی به شوخی کلمه پیشمرگه را اطلاق کنیم سخت ناراحت می شود و آن را توهین می داند.

۶- خیالاتی بودن ادعای های آن . آنچه پژاک ادعا می کند نه تنها خواسته مردم کرد نیست بلکه در تضاد کامل با اراده آنهاست.