مقدمه: دکتر نادر انتصار استاد علوم سیاسی و روابط بین الملل و رئیس بخش علوم سیاسی در دانشگاه آلابامای جنوبی در ایالات متحده امریکا است. تاکنون از وی کتابها و مقالات زیادی منتشر شده اند که می‌توان به ناسیونالیسم قومی‌کرد و سیاست کردها در خاورمیانه ( با ترجمه قانعی فرد، نشر علم ) اشاره کرد. وی در این مناظره به نقد دوباره فرقه تروریستی پژاک پرداخته است. یک فرقه تروریستی که از ۲۰۰۳ تاکنون نه تنها برای کرد و کردستان، مفید و مثمر ثمر نبوده است بلکه برعکس، کاملا کردستیز و عامل تخریب زیستن و حیات آرام و آزاد در کردستان بوده است . برخلاف ادعاهای توهم آلود و احساسی، وقتی اسم پژاک مطرح می‌شود کلمات و عبارات ” ترور، بمب، اعدام، چپاول، انفجار و…” در ذهن تداعی می‌شود. پژاک – مخفف پارتیا ژیانا ئازادا کوردستانی ( حزب حیات آزاد کردستان ) است، و این فرقه فرزندخوانده‌ی پ.ک.ک با ترور می‌خواهد از حقوق ۷-۸ میلیون نفر کرد – یعنی ۱۰/۱ جمعیت کل ایران – دم می‌زند.
علت تحرکات نظامی‌فرقه تروریستی پژاک علیه نیروهای نظامی‌ایران چیست؟ چه هدفی از عملیات نظامی‌مقابل ایران را دنبال می‌کند؟
فلسفه، هدف، ساختار و مدل تقلیدی پژاک – که همان دنباله پ ک ک است و اهدافش را در عملیات نظامی‌علیه ترکیه می‌بیند – تحرک نظامی‌است و البته آن استراتژی پ ک ک با شکست روبرو شد و پژاک هم شاید بر این باور است که می‌تواند با وارد کردن خسارت و ویرانی و آشفتگی و هرج و مرج در نوار مرزی، به موفقیتی دست یابد. اما من تصور نمی‌کنم که پژاک هیچ استراتژی مبسوط و روشنی در پشت این عملیات نظامی‌داشته باشد.
حرکات تروریستی مانند انفجار بمب و کشتار و … چه سودی برای حرکت سیاسی کردستان دارد ؟ با توجه به اینکه کردستان، استانی در حال توسعه است و محرومیت های زیادی را در چند دهه اخیر تحمل کرده است. و حتی برخی از احزاب معارض کرد – مانند کومله و دمکرات – پژاک را مزاحم آرامش کردستان می‌بینند که نیرویی کردی نیست بلکه به نام کرد به تروریسم در منطقه دامن می‌زند .
امروزه جهان پیرامون تغییر کرده است و دیگر اوضاع و احوال به مانند یک دهه گذشته نبوده و نیست. مشکلات و معظلاتی که مردم کرد و کردستان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند از داخل پرخاش، خشونت، ستیزه جویی چیزی جز نابسامانی و زیان و تباهی و خرابی بیرون نخواهد آمد. این عملیات پژاک برای مردم کرد مانع توسعه است و جامعه کردی را به عقب خواهد راند
اینکه حکومت اقلیم توصیه ایران را مبنی بر خروج پژاک از کردستان عراق رانمی‌پذیرد، چیست ؟ البته هوشیار زیباری وزیر خارجه عراق برای حسن نیت و همجواری با ایران و در چارچوب مقررات بین المللی پژاک را رسما تروریست خواند از ان خواست تا کوهستان های قندیل عراق را ترک کند و به بی ثباتی در مرزهای همسایگان دامن نزند و جلال طالبانی رئیس جمهور عراق هم رسما از پژاک خواست قندیل را تخلیه کند و به عملیات تروریستی از خاک عراق علیه همسایگان پایان دهد .
حکومت اقلیم کردستان با پژاک رویارویی نخواهد کرد، زیرا موقعیت حکومت اقلیم کردستان متزلزل و ضعیف و بی ثبات است. در اوج عملیات نظامی‌پژاک، حکومت ترکیه هم از اقلیم کردستان می‌خواهد که چریک ها ی پ ک ک را اخراج کند، اما حکومت اقلیم عکس العمل خاصی، ان طور که باید و شاید، نداشته است. نتیجتا، ترکیه چندین نیروی نظام را به منطقه کردستان عراق روانه کرد و برخی از این یورش ها و حملات با هزاران سرباز ترک همراه بوده است. به طور خلاصه، ضعف اجتماعی – سیاسی و آسیب پذیری حکومت اقلیم کردستان و مجموعه نیروها و یا فشارهای اجتماعی در کردستان عراق، برای حکومت کردها اقدام علیه دیگر گروه کردی را غیر ممکن می‌سازد.
به هر حال، احتمال ضعیف حمایت نیروها و عوامل خارجی – شاید درخواست آمریکا و اسرائیل از حکومت اقلیم – در این مسئله هم دخالت و تاثیر خاص خود را دارد، هرچند که وزارت خزانه داری امریکا پژاک و پ ک ک را تروریست می‌داند و عامل ترانزیت و قاچاق مواد مخدر.
تصور نمی‌کنم که آمریکایا اسرائیل مستقیما از حکومت اقلیم کردستان خواسته باشند که از انجام هر گونه اقدامی‌علیه پژاک خودداری کنند، هرچند که شکی نیست که امریکا و اسرائیل، پژاک را به عنوان یکی از ابزارها و وسیله های ضد ایرانی توصیف می‌کنند که علیه ایران اقداماتی می‌کند و همواره در مناطق مرزی ایران برنامه هایی تحریک آمیز دارد.
ورود نظامی‌های ایران و رویارویی نظامی‌با پژاک را برخی از هواداران این فرقه تروریستی، هجوم به مرز اقلیم کردستان دانسته اند، اما رعایت حسن همجواری در دیپلماسی هم ضروری به نظر می‌رسد و باید متقابلا رعایت شود و به گمانم چنین اعتراضی یکطرفه است.
طبق قوانین بین المللی دفاعی، ایران اقدام لازم – مانند حمله نظامی‌برای دفاع از مرزهای خود را – می‌تواند داشته باشد. خصوصا مرزهایی که مورد هجوم نظامی‌گروهی دیگر قرار گرفته است و در داخل خاک عملیات ایذایی دارند، هرچند از نظر سیاسی، اقداماتی که صورت می‌گیرد در روابط بین حکومت اقلیم و ایران تاثیرگذار خواهد بود، اما تعهدات قانونی باید توازن داشته باشد و هر دو طرف ملزم به رعایت آن باشند و در اینجا توجهات سیاسی و دیپلماتیک هم حائز اهمیت است
