انجمن بی تاوان آذربایجان غربی به نقل از حریت ،با توجه به اینکه ترکیه به انتخابات عمومی ۷ ژوئن نزدیک می شود، دیدار روز ۴ فوریه میان نمایندگان حکومت ترکیه و رهبر حزب کارگران کردستان (PKK) در زندان جزیرۀ امرالی، در رابطه با آیندۀ مذاکرات صلح، با اهمیت به نظر می رسد.
هم مقامات حکومت و هم اعضای حزب دموکراتیک خلق ها (HDP) که بر مسألۀ کردها تمرکز کرده است، خواستار آن بودند که از زبان عبدالله اوجالان رهبر زندانی PKK سخنان مهمی بشنوند.
حکومت می خواست بشنود که عبدالله اوجالان از اعضای حزبش بخواهد به نبرد مسلحانه پایان دهند؛ حداقل در ترکیه، چرا که نیروهای PKK هنوز در عراق و سوریه علیه دولت اسلامی عراق و شام (داعش) در حال جنگ هستند. یالچین آکدوغان، معاون نخست وزیر ترکیه، که یکی از مسئولین هدایت مذاکرات در حکومت ترکیه است، اعلام کرده آنها انتظار دارند نهایتاً تا ۲۱ مارس، که عید نوروز است، شاهد صدور چنین بیانیه ای باشند.
در همین حال HDP می خواست بداند که آیا اوجالان همچنان از تصمیم این حزب برای شرکت در انتخابات به صورت یک حزب سیاسی، به منظور به چالش کشیدن حدنصاب غیر عادلانۀ ۱۰ درصدی انتخابات، و قبول ریسک عدم ورود به پارلمان حمایت می کند یا نه. معمولاً احزاب نزدیک به کردها به صورت مجموعه ای از نامزدهای مستقل وارد رقابت انتخابات می شوند و پس از ورود به پارلمان تشکیل گروه می دهند.
تفسیر این معادلۀ سیاسی تا پیش از ۴ فوریه به این صورت بود که اگر اوجالان از استراتژی انتخاباتی معمول پیشین استفاده کند، به این معنی است که دربارۀ نقشۀ راه پروسۀ آشتی سیاسی باحکومت توافق کاملی وجود دارد و دیگر نیازی به رویارویی با حکومت نخواهد بود.
هنوز هیچ مقام رسمی ای دربارۀ نتیجۀ مذاکرات ۴ فوریه اظهار نظری نکرده است. این مذاکرات در حضور مسئول نظم و امنیت عمومی (KDGM)، که به نیابت از طرف نخست وزیر احمد داود اوغلو توسط محمد درویش اوغلو رهبری می شود، و مقاماتی از سازمان اطلاعات ملی ترکیه (MIT) برگزار شد. منابع آگاهی که نخواستند نام آنها فاش شود گفته اند که نتیجه چیزی است بینابینی.
اوجالان از استراتژی HDP برای ورود به انتخابات به عنوان یک حزب و رویارویی با حزب حاکم عدالت و توسعه (آک پارتی) تمجید کرده است، اما این بدان معنی نیست که مذاکرات به پایان رسیده است. حکومت و PKK مشغول کار روی فرمولی هستند که آن را «آتش بس تحکیم شده» می نامند.
این اصطلاح بدین معنی است: از زمان شروع مذاکرات میان PKK و حکومت در اواخر سال ۲۰۱۲ تا کنون عملاً یک نوع آتش بس میان دو طرف برقرار شده است. عدم درگیری منجر به توقف خونریزی شده است و این امر باعث خرسندی خانواده های سربازان، پلیس و شبه نظامیان شده است، اما نتوانسته به صلح کامل و نظم عمومی بینجامد. وقایع روزهای ۶ تا ۸ اکتبر در جنوب شرقی ترکیه، که در درگیری های میان PKK و کردهای اسلامگرا ۴۰ تن جان خود را از دست دادند، در حقیقت آزمایش و خطای آتش بس مذکور بود.
علاوه بر این، PKK، اقدام به تأسیس شکلی اقتدار موازی در شهرهای تحت کنترل شهرداران منسوب به HDP کرده است. PKK در اطراف شهرها اردوگاه های نظامی تأسیس کرده، پایگاه های پلیس، دادگاه، دفاتر مالیاتی و مراکز استخدامی خود را راه انداخته است. نا آرامی های اخیر شهر جزیره در مرز سوریه و عراق نمونه ای از این وضعیت است.
براساس دستور حکومت، پلیس و نیروهای نظامی در وقایع جزیره دخالت نمی کنند، مبادا منطقه را دوباره به حال و هوای درگیری های سابق باز گردانند. با این حال این دستورات واکنش های متعددی را در سازمان های حکومتی بر انگیخته است.
یک «آتش بس تحکیم شده» به این معنی است: ۱) رسمی کردن آتش بس به عنوان بخشی از مذاکرات. ۲) پایان دادن به «اقتدار موازی» PKK در منطقه. ۳) پایان دادن به مانع تراشی PKK در حمل و نقل امن در منطقه با مسدود کردن جاده ها به بهانۀ کنترل هویت و دلایل دیگر. ۴) پاین دادن به تخریب تأسیسات و فعالیت های اقتصادی در مناطق جنوب شرقی.
اگر اوجالان چنین چیزی را اعلام کند حکومت نیز می تواند گام های بیشتری بردارد، از جمله رأی گیری برای منشور اجتماعی اروپایی که یک خودمختاری نسبی مدیریتی و اقتصادی را برای حکومت های محلی فراهم می کند، آزاد کردن برخی اززندانیان منسوب به PKK، تغییر وضعیت اوجالان به نوعی بازداشت خانگی، اختصاص دادن دفتر کار به وی (ولو در زندان امرالی) و اقدامات اعتماد ساز دیگری از این دست.
اکنون انتظار می رود که اعضای هیأت نمایندگی HDP با مرکز فرماندهی نظامی PKK در کوهستان قندیل در عراق و فرماندهی سیاسی آن در بروکسل دیدار کنند. آنها پیام ها را منتقل می کنند، پاسخ می گیرند و برای مذاکره با حکومت به آنکارا باز می گردند.
اگر همه چیز خوب پیش رود، در چند روز آینده می توانیم برای نخستین بار شاهد بیانیۀ مشترکی در رابطه با یک نقشۀ راه احتمالی برای صلح باشیم.