عبدالرحمن حاجی احمدی سرکرده بی خاصیت و بی غیرت پژاک در مراسم یادبود جانباختگان تامیل در دورتموند آلمان، بازهم بدون بهره مندی از عقل و خرد سخنانی را به زبان آورد. حاجی احمدی در این پیام خود همانند سنوات گذشته جوانان را به مبارزه برای رسیدن به آزادی دعوت کرد ، ولی این بار متفاوت تر نسبت به دفعات قبل جوانان را دعوت به مبارز کرد، چرا که وی در پیام خود با صراحت تمام گفت ما نیز بارها با شکست مواجه‌ شده‌ ایم ، اما هرگز تسلیم نگشته‌ ایم؛ اما داشتن همین شجاعت که بر شکست خود اقرار نماید جای تقدیر و تحسین می باشد ؛ ولی چرا هرگز تسلیم نگشته اند خود جایی بحث و گفتگو دارد، حاجی احمدی که در شهر کلن آلمان به عیاشی و خوشگذاری مشغول می باشد به راحتی این سخنان را به زبان می آورد در حالی که خبر از سرما و مشکلات موجود در کوهستان قندیل ندارد؛ کشته شدن جوانان کرد هیچ فرقی به حال وی نداشته مهم راضی بودن اربابان امریکایی و اروپایی می باشد که آن هم تحقق یافته ، بنا به گفته خود حاجی احمدی که بار ها با شکست مواجه شده ایم پس چرا باز هم جوانان را به مبارزه و جنگ دعوت می کند ؟ حاجی احمدی که خود به خوبی می داند تاکتیک مشخص و معلومی را برای جنگ ندارد چرا صحبت از مبارزه و جنگ می کند؟ حاجی احمدی که خود خوبی می داند در این مدت تعدادی زیادی از جوانان و نوجوان بی گناه کرد کشته شده اند چرا دست از مبارزه و جنگ دست بر نمی دارد؟ جواب این سوالات همان جوابی است که بر ذهن همگان خطور می کند. پس هر کس به جای حاجی احمدی بود چنین ادعای را خواهد داشت که ما هرگز تسلیم نگشته ایم چون فقط وی در گروهک به عنوان فریب کار و درغگو نقش بازی می کند ، بازیگران اصلی جوانان و نوجوان فریب خورده هستند که در سرما و گرما ی کوهستان قندیل جان خود را به کف دست گرفته تا سران این فرقه جنایت کار در اروپا به خوش گذارانی مشغول باشند.