در پی انفجارهای دیروز در شهر مرزی «ریحانلی» در جنوب ترکیه که دستکم ۴۰ کشته و ۱۰۰ زخمی بر جا گذاشت، “رجب طیب اردوغان” نخستوزیر ترکیه در اقدامی فرافکنانه و عجولانه، با اشاره به روند موسوم به “صلح با گروهک تروریستی پ.ک.ک” ادعا کرد: «برخی خواهان حل این مسأله نیستند و انفجارهای “ریحانلی” ممکن است در ارتباط با این روند صورت گرفته باشد.»
انجمن بی تاوان آذربایجان غربی :در پی انفجارهای دیروز در شهر مرزی «ریحانلی» در جنوب ترکیه که دستکم ۴۰ کشته و ۱۰۰ زخمی بر جا گذاشت، “رجب طیب اردوغان” نخستوزیر ترکیه در اقدامی فرافکنانه، با اشاره به روند موسوم به “صلح با گروهک تروریستی پ.ک.ک” ادعا کرد: «برخی خواهان حل این مسأله نیستند و انفجارهای “ریحانلی” ممکن است در ارتباط با این روند صورت گرفته باشد.»
گزارشها حاکی از آن است که دو خودرو بمبگذاریشده در نزدیکی ساختمان شهرداری این شهر و شلیک دو موشک به این ساختمان، باعث این انفجارها شده است.
عامل حملات کیست؟ علت حملات چیست؟
“رجب طیب اردوغان” پس از تشدید حمایتهایش از نیروهای سکولار موسوم به “گروه استانبول” و “ارتش آزاد ترکیه” از یک سو و آشتی، مذاکره و نزدیکشدن با گروهک تروریستی “پ.ک.ک” به جای نیروهای سلفی و وهابی فعال علیه مردم سوریه، در شرایط ویژه و مورد غضب گروهکهای تکفیری و القاعده سوریه قرار گرفت.
پاتک مرزی القاعده علیه حمله ترکها به فراریان ادلب
در عملیاتهای ارتش علیه بقایای گروهک تروریستی “جبهه النصره لأهل الشام” که طی هفته گذشته در ادلب و حومه آن انجام گرفت تروریستهای این گروهک مجبور شدند از شمال ادلب به سمت مرزهای ترکیه بگریزند که غافلگیرانه با مرزبانان ارتش ترکیه مواجه و با آنان درگیر شدند که تعدادی از آنها در این درگیریها کشته و زخمی شدند.
در پی این درگیریها و نیز اوجگیری حمایت دولت ترکیه از مخالفان سکولار دولت سوریه و کاهش حمایت ترکها از تروریستهای حامی برپایی حکومت خلافت اسلامی در بلاد شام، فرماندهی عناصر جبهه النصره، دستور انتقام از دولت ترکیه در مرزها را صادر کرد.
این تصمیم پس از آن صادر شد که القاعده احساس کرد در قیاس با دیگر گروههای مخالف سوریه و بهویژه سکولارهای ارتش آزاد و گروه استانبول، حمایت دولت ترکیه را از دست داده است تا جایی که نیروهای مرزبانی ترکیه به جای پناهدادن به تروریستهای القاعده، به سوی آنان آتش میگشایند و آنان را به خاک و خون میکشد.
تکرار سندروم ۱۱ سپتامبر در ۱۱ می ترکیه
بر اساس گزارش پیشگفته، فرماندهی القاعده سوریه تصمیم گرفت روز ۱۱ می (دیروز؛ شنبه) مانند ۱۱ سپتامبر آمریکایی، از اربابان ترک خود در مرزهای جنوبی این کشور انتقام بکشد همانگونه که مرزبانان ترک، در مرزهای این کشور، نیروهای آن را به خاک و خون کشیدند.
بر اساس برخی گزارشهای درزیافته در رسانههای منتقد ترکیه، این اقدام، سازمان اطلاعاتی “میت” را به بازخوانی فوری تشکیل پدیده “عربافغانها” در افغانستان برای مقابله با شوروی سابق که بعدها به طالبان و القاعده تبدیل شد وادار کرده است.
عربافغانها که دستساخته سازمانهای جاسوسی غربی بهویژه سازمان جاسوسی مرکزی آمریکا (سیا) برای مقابله با ارتش شوروی در دوره اشغال افغانستان بودند، پس از مرور زمان و فروپاشی شوروی سابق، بیکار ننشستند و به تهدیدی برای اربابان آمریکای خود تبدیل شدند و عملیاتهای دهشتناک ۱۱ سپتامبر را رقم زدند.
القاعده؛ از اینجا رانده، از آنجا مانده
به گزارش این رسانهها، بر اساس تحلیلهای “میت”، القاعده پس از مشاهده شکستهای پیدرپی در رویارویی با ارتش سوریه و عقبنشینیهای مکرر بهویژه طی دو ماه گذشته و مخصوصاً در منطقه “القصیر” در استان حمص و نیز عملیاتهای موفقیتآمیز ارتش سوریه در استان ادلب، مجبور به واگذاری زمین و فرار به خارج از مرزهای سوریه (ترکیه) شد که شرح ماوقع آن گذشت؛ لذا تروریستهای القاعده تصمیم به انتقامگیری سخت از دولت ترکیه گرفتند و برای این کار منطقه “ریحانلی” را انتخاب کردند که مقر نیروهای آمریکایی حامی گروههای مسلح مخالف مردم سوریه است تا با یک تیر، دو نشان زده باشند: هم از گروههای سکولار انتقام بگیرند، هم محل تمرکز نیروهای آمریکا که القاعده سوریه را در لیست گروههای تروریستی قرار داده و از ارائه کمکهای مستقیم تسلیحاتی با اهداف جنگی به آنان خودداری میکند هدف قرار داده باشند.
اردوغان و دستپاچگی ناشی از سرکشیدن جام زهر
اکنون رجب طیب اردوغان، پس از قریب به دو سال حمایت از گروهکهای تکفیری، بناچار باید بدینگونه تاوان حمایت از آنان را پس دهد و جام زهری را که میخواست با تکیه بر حمایت از تکفیریها و تقویت و پشتیبانی از آنها به بشار اسد، رئیسجمهور سوریه بنوشاند، خود سر بکشد؛ لذا در نخستین واکنش به انفجارهای ریحانلی، در جمع خبرنگاران دچار دستپاچگی و استرس شد و این انفجارها را به مخالفان آشتی گروهک تروریستی پ.ک.ک با دولت ترکیه نسبت داد، نسبتی که به علت تحلیل عجولانه وی از این حملات و فقدان قرائن کافی، اثبات آن برای وی بسیار دشوار و بلکه محال است.