آمریکا تلاش می کند با حذف سران PKK کنترل خود را بر کردهای سوریه افزایش دهد و YPG را به عنوان نمایندۀ کردهای سوریه مطرح کند. اما آنکارا هرگز اجازه نخواهد داد YPG پشت میز مذاکره کردهای سوریه را نمایندگی کند. ترک ها در جستجوی راه های پایان دادن به حضور PKK/YPG در شمال سوریه هستند، حتی اگر دهه ها به طول بیانجامد

به گزارش انجمن بی تاوان به نقل از صباح دیلی ،ایالات متحده روز سه شنبۀ گذشته با تعیین جایزه برای اطلاعاتی که «منجر به شناسایی یا تعیین مکان» سه تن از رهبران حزب کارگران کردستان (PKK) شود، گام جدیدی در راستای سیاست های خود در سوریه و در رابطه با گروه کرد سوری یگان های مدافع خلق (YPG) برداشت. این سه تن عبارتند از مراد قاراییلان، جمیل بایک و دوران کالکان که عالی ترین اعضای PKK به شمار می روند، حزبی که ایالات متحده از سال ۱۹۹۷ به عنوان گروهی تررویستی می شناسد. یک روز پس از اعلام این تصمیم، جیمز جفری نمایندۀ ویژۀ واشنگتن در امور سوریه گفت ایالات متحده YPG را، که گفته می شود شاخۀ سوری PKK است، یک گروه تروریستی نمی داند. وی افزود که واشنگتن نگرانی های امنیتی ترکیه را در خصوص روابط میان PKK و YPG درک می کند.

حال پرسش این است که چرا ایالات متحده چنین گام مهمی برداشته و امیدوار است این گام به چه هدفی برسد.

به شیوه های مختلفی می توان به این پرسش پاسخ داد. می توان استدلال کرد که دولت دونالد ترامپ رئیس جمهور ایالات متحده این تصمیم را به نشانۀ حسن نیت در راستای بهبود روابط دو کشور که با آزادی کشیش آمریکایی اندرو برانسون از سوی ترکیه آغاز شد، اتخاذ کرده است. برخی می گویند ترامپ قصد داشته است پیش از دیدار با رجب طیب اردوغان همتای ترک خود در پاریس، اندکی فضا را تلطیف کند. آغاز گشت های مشترک نیروهای آمریکایی و ترک در منبج، در کنار اعطای معافیت به ترکیه از تحریم های نفتی علیه ایران، نشان دهندۀ عادی شدن روابط دو کشور است – ترک ها انتظار دارند مقامات ایالات متحده در پروندۀ هالک بانک نیز ملایمت نشان دهند. یک پاسخ محتمل دیگر این است که واشنگتن می خواهد پیش از آغاز مذاکرات با ترک ها برای همراه کردن آنان در منزوی کردن ایران، آنها را تشویق کرده باشد. و سرانجام می توان علت را در نشست سران چهار کشور [ترکیه، روسیه، آلمان و فرانسه] در استانبول جستجو کرد که توجه ها را به سمت مناطق شرقی رودخانۀ فرات معطوف کرد، جایی که مصمم است در آن به یک اقدام نظامی علیه [به زعم خود] گروه های تروریستی دست بزند.

باید گفت همۀ این پاسخ ها منطقی و تا حدی صحیح هستند. اما دلیل اصلی تصمیم اخیر واشنگتن در پس تداوم سیاست های ایالات متحده در خصوص سوریه و YPG نهفته است. به عبارت دیگر، سیاست ایالات متحده به هیچ وجه تغییر نکرده است و در عین حال ظاهراً زمان آن فرا رسیده است که واشنگتن وارد مرحلۀ بعدی شود. چرا؟ ترامپ علی رغم همۀ وعده هایی که به ترکیه داد، نتوانسته است شراکت سلف خود را با شبه نظامیان YPG به هم بزند. مقامات ایالات متحده سال ها است تلاش می کنند YPG را از PKK تفکیک کنند تا بتوانند آن را به یک نیروی نیابتی آمریکایی در میدان تبدیل کنند. به این ترتیب، آمریکایی ها به شدت تلاش می کنند با قطع کردن پیوندهای YPG با PKK، از برچسب خوردن YPG به عنوان یک گروه تروریستی جلوگیری کنند. این سیاست علاوه بر مشروعیت بخشیدن به YPG، به سران این گروه اجازه می دهد دور میز مذاکره کرسی خود را داشته باشند.

نخستین گام ایالات متحده در این راستا گرد آوردن شبه نظامیان YPG و گروه های کوچکی از نیروهای عرب سوری زیر چتر ارتش دموکراتیک سوریه (SDF) بود. گام بعدی، وقتی نبرد با [دولت اسلامی عراق و شام] داعش به طور رسمی پایان یافت، تفکیک کامل YPG از PKK خواهد بود – به نحوی که YPG بتواند خود را به عنوان نمایندۀ مشروع کردهای سوریه معرفی کند.

تنها راهی که ایالات متحده می تواند به این هدف دست پیدا کند این است که رهبران ارشد PKK را حذف کند. حذف رهبری PKK به واشنگتن این فرصت را خواهد داد که کنترل بیشتری روی شاخه های PKK در سوریه و ایران داشته باشد. با توجه به این که ترک ها با هدف نابود کردن رهبران PKK همواره دست به حملات هوایی می زنند، انجام این کار برای ایالات متحده بسیار آسان خواهد بود. اما تصمیم اخیر وزارت امور خارجۀ ایالات متحده برای راضی کردن افکار عمومی ترکیه اتخاذ شده است. ایالات متحده می خواهد یک کمپین بین المللی برای بهبود وجهۀ شبه نظامیان YPG راه بیندازد.

اگر بخواهیم شفاف تر باشیم، باید بگوییم دولت های اروپایی نیز داوطلبانه سوار گاری YPG شده اند. این پرسش به طور فزاینده ای در میان عموم مطرح می شود که در آینده چه کسی از سوی کردهای سوریه سخن خواهد گفت. نمی توانیم این احتمال را نادیده بگیریم که حامیان این طرح حتی ممکن است یک سازمان چتری دیگر اختراع کنند تا این پیام را مخابره کنند که YPG ماهیتاً تغییر کرده است – یعنی این گروه کاملاً از ترکیه قطع علاقه کرده و به یک «سازمان سوری» تبدیل شده است.

این ایده که اعضای یک سازمان تروریستی ۴۰ ساله می توانند یک شبه ماهیت خود را تغییر دهندو  خود را از نو کشف کنند، بی معنا است. این اندیشه خنده دار است، درست همان گونه که آمریکایی ها فکر می کنند می توانند با نادیده گرفتن ترکیه در طرحی برای القاعده و جبهه النصره می توانند ترکیه را بفروشند. اشتباه نکنید. آنکارا هرگز اجازه نخواهد داد YPG، یا هر چیزی که آمریکایی ها می خواهند در آینده آن را بنامند، پشت میز مذاکره کردهای سوریه را نمایندگی کند. ترک ها در پی راه های پایان دادن به حضور PKK/YPG در شمال سوریه هستند، حتی اگر دهه ها به طول بیانجامد.

ترکیه از چشم انداز خروج ایالات متحده از شمال سوریه مرعوب نمی شود – تهدیدی که پیام آوران واشنگتن آشکارا به ترک ها گوشزد می کنند. هیچ کس ادعای خروج ایالات متحده از سوریه را در آیندۀ نزدیک جدی نگرفت. حتی اگر آمریکایی ها نیز بروند، ترکیه قدرت سیاسی و نظامی لازم را برای نابودی YPG و ایجاد نظمی جدید در شمال سوریه دارد؛ نظمی که دموگرافی واقعی این منطقه را منعکس کند.