هدف ایالات متحده از بازی با کارت کردها، کمک به آنها برای تأسیس دولت کردی نیست. کردها در قالب گروه های غیر دولتی فعال در منطقه بیشتر می توانند به منافع ایالات متحده خدمت کنند.

عبارت «کارت کردها» که در خاورمیانه عبارت مشهوری است، برای آخرین بار روز ۲ دسامبر توسط سرگئی لاوروف وزیر امور خارجۀ روسیه مورد استفاده قرار گرفت. لاوروف گفت: «ایالات متحده دارد تلاش می کند یک ساختار دولت مانند در مناطق شرق فرات ایجاد کند. بازی با کارت کردها در حالی که تنها به طرح های ژئوپولتیک آنها در بخشی از این منطقه توجه شود بسیار خطرناک است؛ کاری که ایالات متحده در حال انجام آن است.»

زمانی مقامات روس در تلاش بودند توجه جامعۀ بین المللی را به شرق فرات جلب کنند و اخیراً نیز نگرانی های خود را از موضع منطقه ای ایالات متحده –بازی با کارت کردها – ابراز کردند.

چند روز پیش، والری گراسیموف فرماندۀ ارتش روسیه همین نکته را تکرار کرد و گفت: «آنها [ایالات متحده] همچنین در حال تأسیس حکومت برای فدراسیون دموکراتیک شمال سوریه هستند. آمریکایی ها که با ارسال سلاح و تجهیزات نظامی از تمایلات جدایی طلبانۀ کردها حمایت می کنند، به آنها اجازه می دهند قبایل عرب را مورد فشار و سرکوب قرار دهند.»

این به سادگی بدان معنی است که روسیه از طریق گراسیموف یک پیام هشدار به ایالات متحده مخابره کرده است. قصد کرملین روشن است: نشان دادن ایالات متحده به عنوان قدرتی که تمامیت و یکپارچگی کشورهای منطقه، از جمله سوریه، را تهدید می کند.

کارت کردها نخستین بار در جریان جنگ جهانی اول برای تجزیۀ امپراتوری عثمانی مورد استفاده قرار گرفت. اما ماندن کردها در کنار عثمانی ها و جنگ استقلال ترکیه معاهدۀ سور را از اعتبار انداخت و از تقسیم منطقه به تکه های کوچک تر از این، جلوگیری شد.

از آن زمان تا کنون سیاست با کارت کردها فعال مانده است. انگلستان پس از جنگ جهانی اول و ایالات متحده پس از جنگ جهانی دوم از این کارت علیه دولت های منطقه استفاده کردند. به عنوان مثال، کردهای عراق در سال ۱۹۵۸ در دوران ملا مصطفی بارزانی که به اتحاد شوروی نزدیک شده بود، نخستین هدف واشنگتن بودند.

پس از آن، ایالات متحده در شورش سل ۱۹۷۴ از بارزانی حمایت کرد اما سپس او را به حال خود رها کرد. در نخستین جنگ خلیج در سال ۱۹۹۱ نیز همین سیاست ایالات متحده کردهای عراق را در رویارویی با صدام حسین تنها گذاشت. اما با وجود این، اجازه داده شد یک حکومت خود مختار در شمال عراق تأسیس شود و پس از حملۀ ایالات متحده به عراق در سال ۲۰۰۳ شکل کنونی حکومت اقلیم کردستان به وجود آمد.

در سال ۲۰۱۷ حکومت [رهبر اقلیم کردستان مسعود] بارزانی در همه پرسی استقلال از سوی واشنگتن مورد حمایت قرار نگرفت. این امر ناشی از آن است که ایالات متحده تمایل دارد کردهای عراق در سیاست محدود کردن ایران در عراق، متحد واشنگتن باقی بمانند. تصمیم اخیر ایالات متحده مبنی بر توسعۀ پایگاه هوایی هریر در نزدیکی اربیل نیز نشان می دهد این کشور هنوز به بازی کردن با کارت کردها در عراق علاقه دارد.

با بروز جنگ داخلی سوریه در سال ۲۰۱۱، واشنگتن کارت دیگری برای بازی در این منطقه پیدا کرده است: شاخه های سازمان غیر قانونی [حزب کارگران کردستان] PKK در شمال سوریه. ایالات متحده برای نیل به اهداف خود، در شمال و شرق سوریه از حزب اتحاد دموکراتیک سوریه (PYD) و یگان های مدافع خلق (YPG) که شاخه های سوری PKK هستند، استفاده کرد.

ایالات متحده با نادیده گرفتن همۀ انتقادها و واکنش های ترکیه، سیاست خطرناک خود را دربارۀ YPG تغییر نمی دهد و بدون نشان دادن هیچ گونه نگرانی از ایدئولوژی مارکسیستی YPG و پاکسازی دموگرافی که علیه عرب ها و کردها انجام می دهد، به تحکیم مواضع این گروه در شرق فرات ادامه می دهد.

گذشته از این، ایالات متحده پروژۀ جدیدی را اعلام کرده است مبنی بر این که در نزدیکی مرزهای ترکیه [با سوریه] پست های دیده بانی تأسیس می کند. تأسیس این پست ها که توسط اعضای YPG کنترل می شوند، تدبیر ایالات متحده برای جلوگیری از حملۀ احتمالی ترکیه به نیروهای YPG است. همۀ این تحولات نشان می دهند که استدلال روسیه در مورد کل منطقۀ خاورمیانه صادق است.

شکی نیست که استفاده از کارت YPG توسط ایالات متحده تهدید مستقیمی نه تنها علیه سوریه، بلکه علیه همۀ کشورهای منطقه است. علاوه بر این، هدف بازی واشنگتن کمک به کردها برای تأسیس دولت نیست، بلکه هدف آن هموار کردن راه برای گروه های غیر دولت است که حضور فعال خود را حفظ کنند. به این ترتیب، حرکت های ایالات متحده این پتانسیل را دارند که به خونریزی بی پایانی در کل منطقه منتهی شوند. در چنین سناریویی احتمالاً کردها بیش از همه آسیب می بینند.

افزون بر این، مدت ها است که در همۀ پایتخت های خارومیانه گفته می شود ایالات متحده هدف بزرگ تری در این منطقه دارد. ادعا می شود که تنها هدف ایالات متحده تأمین امنیت اسرائیل به واسطۀ تجزیۀ سایر کشورهای منطقه است. برای این که اسرائیل قدرت برتر منطقه باشد، دیگر قدرت های منطقه باید تضعیف شوند.

به همین دلیل است که حتی پادشاهی عربستان سعودی، نزدیک ترین متحد ایالات متحده در منطقه که در حال تشکیل اتحاد با اسرائیل است، باید تضعیف شود. از بد ماجرا سیاست های در جریان دولت ترامپ این ادعا را تقویت می کنند. مایک پنس معاون رئیس جمهور ایالات متحده راست می گفت وقتی نوشت: «رئیس جمهور دونالد ترامپ، مردی که به عقیدۀ من بزرگ ترین حامی است که دولت یهودی تا کنون داشته است، در دفتر بیضی شکل نشست.»

نخستین معنی «کارت کردها» این است که کردها به درگیری با عرب ها، ترک ها و ایرانیان سوق داده می شوند. این را نیز نباید فراموش کرد که طرح ایالات متحده این است که همۀ عرب های جبهۀ عربستان سعودی – امارات متحدۀ عربی را با اسرائیلی ها متحد کند تا حضور ایران در منطقه محدود شود. ایالات متحده با این کار باعث می شود کشورهای منطقۀ خلیج از تلاش برای احقاق حقوق فلسطینیان باز ایستند و در همین حال آنها را به تأمین مالی YPG وادار می کند. حق حاکمیت سوریه و آیندۀ اعراب در این کشور در خطر است. بدتر از همه نیز این است که عرب ها قطب بندی شده و از هم جدا شده اند. این نیز تحولی است که سرانجام در خدمت منافع اسرائیل است.