بهره کشی جنسی از زنان در گروه های تروریستی، پدیده ای زاییده از ماهیت و روابط تشکیلاتی این گروه ها است.
انجمن بی تاوان آذربایجان غربی:مردها نیز در این ساختار برده اند، اما به دلیل بینش منحط و شخصیت بیمار رهبران این گروه ها، زنان بردگان جنسی اند.

می توان گفت که بهره کشی جنسی از زنان، جزء لاینفک گروه های تروریستی ضد اجتماعی که نیروهایشان را به زندگی مخفی، زیر زمینی و ضدخانوادگی ترغیب می کنند می باشد.

این گروه ها در سرتاسر جهان پراکنده اند؛ از آفریقا تا آمریکای مرکزی و خاورمیانه، فارک، ببرهای تامیل، پ.ک.ک، پژاک، مجاهدین خلق و یا کومله… بدون استثنا و با شعار تساوی حقوق زن با مرد، زنان را به بردگان جنسی تبدیل می کنند!

چریک غمگین

تانیا نیگمی‌یر، دختری هلندی الاصل و فارغ‌التحصیل زبان اسپانیایی است. او در سال ۲۰۰۲ در حین تدریس در یکی از شهرهای کلمبیا با یکی از اعضاء “ارتش انقلابی کلمبیا” (فارک) آشنا می ‌گردد و بعد از آموزش‌ های اولیه به درون جنگل می ‌رود تا در کنار چریک ‌ها بجنگد. در سال ۲۰۰۷ در یک حمله‌ ناگهانی به چریک‌ ها، دفترچه خاطرات وی به دست ارتش کلمبیا افتاد و مجله “هارپر”، ترجمه‌ انگلیسی دست ‌نوشته ‌های او را منتشر کرد. در بخشی از خاطرات وی آمده است:

جولای ۲۰۰۶ : بیش از دو نفر از رفقای تیم ما ایدز دارند، اما این جا از کاندوم خبری نیست. دختری که تاز‌گی ویروس ایدز گرفته اصلاً نمی ‌داند چه اتفاقی برایش افتاده است و وقتی این خبر را به من می‌ داد یک لبخند گنده بر صورتش نقش بسته بود، دوست پسرش نیز اهمیتی به ماجرا نمی‌ دهد. این جا همه با هم رابطه دارند و دیر یا زود همه دچار این مرض مرگبار می ‌شوند. خوشبختانه معشوقه‌ بومی من با این که ۲۵ سال سن دارد کاملاً سالم است، چون می ‌توانستم حدس بزنم که باکره بوده است.

نوامبر ۲۰۰۶: من خسته ‌ام. از “ارتش انقلابی” خسته ‌ام، از دست مردم و زندگی گروهی خسته‌ ام و خسته ‌ام از این‌ که هیچ چیز شخصی ندارم. به دردسرهایش می‌ ارزد اگر بدانی برای چه می‌ جنگی ولی در حقیقت من دیگر به آرمان‌ های این ها اعتقادی ندارم. آخر این دیگر چه سازمانی است که بعضی‌ ها پول و سیگار و تنقلات دارند و بقیه باید برای داشتن آن گدایی کنند و مسخره شوند. از وقتی که آمدم سیستمشان به همین روال بوده و تغییری نکرده است. یک دختر دماغ قلمی تر و تازه می ‌تواند اعضای رهبری را به جان هم بیندازد.

آوریل ۲۰۰۶: این جا، زن‌ های رفقای گروه رهبری از همه چیز با خبر هستند و حتی می‌ توانند به ما امر و نهی کنند. آن ها اجازه دارند که حامله شوند. هم لباس ‌های خوشگل دارند و هم شامپو… این تبعیض‌ ها عادلانه نیست، اگر یک روز “ارتش انقلابی” قدرت را دست بگیرد حتماً باید شاهد آن بود که زنانشان “فراری” سوار شوند و خاویار بخورند. زن یکی از رفقای کمیته مرکزی لباس خواب زیبایی دارد و ما باید خوش شانس باشیم اگر خانم، به جای دورانداختن لباس  های کهنه‌ اش، دلش به رحم بیاید و به ما بدهد. توی این فکر هستم که آیا آن ها در ته دلشان از کارهایی که می کنند شرمنده هم هستند یا نه؟ من باید خوشحال باشم که مثل آن ها نیستم و ارزشی برای این چیزها قائل نیستم یا دنبال قدرت نیستم، ولی به هر حال دیدن این مسائل آدم را اذیت می کند. حالم خیلی گرفته است.

حرمسرای آپو!

“نژدت بولدان”، روزنامه ‌نگار و شهردار سابق “یوکسک اوآ”، در اروپا با ده نفر از زنان این گروه که از آزار و اذیت عبدالله اوجالان، سردسته “پ.ک.ک” و دیگر سران سازمان به ستوه آمده و فرار کرده بودند، دیدار و گفت ‌و گو کرد.

بولدان که خود نیز در گذشته عضو “پ.ک.ک” بود، متن این مصاحبه ‌ها را به شکل کتاب با عنوان “زن بودن در پ.ک.ک” به چاپ رساند. این کتاب، صورت زشت این سازمان تروریستی را نمایان کرد. طبق آنچه که در این کتاب نوشته شده، عبدالله اوجالان و سایر سران سازمان تروریستی، با زنان زیبایی که در اطراف خود جمع کرده‌اند، «زندگی شیرینی» را می‌گذرانند. سردستگان این سازمان، برای تنبیه زنانی که در مقابلشان مقاومت می‌کنند، به آن ها تجاوز می  کنند.

عبدالله اوجالان، زنانی را که قرار است در اطراف خود داشته باشد، با دقت و وسواس زیادی انتخاب می‌ کرد، به طوری که گویا آنان را برای حرمسرای خود انتخاب می‌ کند. او هر کسی را قبول نمی ‌کرد. برای نزدیک بودن به اوجالان، باید فارغ‌التحصیل دبیرستان یا دانشگاه و جذاب بوده، در صورت لزوم با وی به استخر رفته، ماساژ داده، پاهای او را شست و برای او عشوه نمود. زنانی که تن به خواسته ‌های اوجالان می ‌دهند، حتی اگر در کوه هم باشند، به عنوان پاداش، کرم‌ های مختلف و حنا دریافت می ‌کنند.

زنانی که به فانتزی ‌های جنسی عبدالله اوجالان و دیگر رهبران و سران سازمان تن نداده و فرار کرده بودند، حقایق زندگی در “پ.ک.ک” را این ‌گونه شرح دادند: آپو (عبدالله اوجالان)، بین زنان تبعیض اعمال می ‌کرد. او زنان زشت را دوست نداشت. آپو کسی بود که به تیپ و ظاهر خیلی اهمیت می‌ داد. اگر به زنان زیبایی که فارغ‌التحصیل دبیرستان یا دانشگاه بودند، “عزیزم” و “فدایت شوم” می ‌گفت و آن ها برای او عشوه می ‌کردند، رفتار خاصی را با آنان در پیش می‌ گرفت، فکر می‌ کنید که چرا در خانه ‌های تمرکز، فقط زنان زیبا ماندند؟

عکس ‌هایی وجود دارد که او در استخر با زنان گرفته است. هنگامی که ما در کوه‌ ها و بیابان ‌ها از فرط گرسنگی در حال مرگ بودیم، آن ها در قصرها زندگی می ‌کردند؛ سفره‌ های آنان حتی از سفره  شاهان هم رنگین‌تر بود و حرمسراهای قدیمی را در ذهن من تداعی می‌ کرد.

در داخل حزب، یک طبقه خاص تشکیل شد. طبقه ‌ای که از الهه‌ های اوجالان تشکیل شده و ما به آنان “زنان مرکزی” می ‌گوییم. این طبقه از زنانی تشکیل شده که در جنگ شرکت نکرده ‌اند و خارج از مناطق و شرایط سخت و دشوار، عموماً در قرارگاه‌ ها مانده و خصوصاً در خانه‌ های تمرکز عبدالله اوجالان زندگی کرده‌ اند. این زنان موقعیت کاملاً ممتازی در داخل سازمان دارند. در شرایطی که ما پس از پایان آموزش نظامی حتی یک درخت هم پیدا نمی ‌کردیم که زیر سایه آن استراحت کنیم، برای زنان ستاد مرکزی، چادر دایر شده و سایه ‌بان مهیا می ‌شد. آنان کر‌م‌ ها و حناهایی داشتند که پیدا کردن آنها در کوهستان بسیار سخت بود. این زن ها دست به سیاه و سفید نمی‌ زدند.

زنی بود که بعد از هفت سال جنگ، به آکادمی رفته و پس از پایان تحصیلات، نزد ما آمده بود. تعادل ذهنی و فکری او بر هم خورده بود. اوجالان او را اذیت کرده بود. من متوجه شدم که همه زنان ستاد مرکزی، در خانه‌ های متمرکز واقع در شام زندگی کرده ‌اند.آن  ها می ‌گفتند که پاهای او را شسته و او را ماساژ داده‌ اند. اگر کسی از خدمتگذاری به رهبری خودداری می ‌کرد، پدرش را در می‌ آوردند.

در این گروه از زن به عنوان یک عنصر تعادل استفاده می  شد. آپو در وابستگی نظامی و سیاسی مردان به “پ.ک.ک” و در تمامی زمینه ‌ها از زنان استفاده می  کرد. مبارزات “پ.ک.ک” برای زنان، مبارزه ‌ای است که به یک نفر اختصاص دارد. این مبارزات فقط اوجالان را اساس و مبنا قرار می‌ دهد و به او صفت پیامبری و خداوندی می‌ دهد. در واقع او به نحوی بسیار زشت و کریه از زنان سوء استفاده کرد. همه زنان آلت دست آپو شدند. با ستایش هر چه بیشتر اوجالان، فکر می ‌کردند که خودشان هم آزادتر می ‌شوند.

در “پ.ک.ک”، اعضای معمولی روابط جنسی ندارند؛ این در حالی است که همه کسانی که در ستاد مرکزی بودند، معشوقه داشتند و هر سال با فرا رسیدن فصل بهار، معشوقه خود را عوض می‌ کردند.

تساوی زن و مرد

وضعیت در گروه تروریستی پژاک نیز دست کمی از حزب مادرش یعنی پ.ک.ک ندارد و بلکه بدتر هم هست. در تشکیلات این گروهک، زنان و مردان زندگی اشتراکی با هم دارند. این موضوع به نام تساوی حقوق زن و مرد توجیه می  شود. همین موضوع زمینه سوء استفاده از زنان عضو گروهک را فراهم کرده است .

پژاک از همین موضوع یک حربه تبلیغاتی برای جذب جوانان به سمت خود ساخته است.

عرفان قانعی فرد نویسنده کرد در این باره می نویسد:

زنان و دختران عضو فرقه پژاک -که بنا به جامعه ای سنتی و عقب مانده- از ترس، شرم و یا آبروی خود هرگز نتوانستند به زیستن عادی شان برگردند و درباره تجاوز به خود توسط این گروهک ضد انسان، حرفی بر زبان نمی آورند تا بتوان واقعیت ها را برملا کرد. این فرقه فقط توانسته بعضی از افراد بی سواد و کم سواد را فریب دهد و پس از شستشوی مغزی، کاری کند که افراد نتوانند به راحتی از آن جدا شوند، یعنی راه بازگشت آنان را به جامعه بسته است. پژاک با حرف های دهن پرکن، دختران ساده کرد روستایی را فریب می دهد. نمونه اسامی دختران عضو پژاک که به خاطر تجاوز جنسی خودکشی کرده اند:

دوله نودیده (کد زیلان)، شیرین آمود (کد آیتن)، رحیمه یاشار (کد ریحان)، سحر فیلیز (کد سوزدار)، هدیه زنگین (کد بریوان)، سونگول سالمان (کد روزرین)، فاتما بایسال (کد ژیندا)، امینه عثمان (کد آهین ) و … .

اوجالان درباره “ارزش و احترام” به زنان صحبت کرده است در حالی که در فرقه اش، زنان و دختران هیچ جایگاهی ندارند و در بسیاری از موارد مورد تجاوز قرار می گیرند. پیش از این گزارش‌هایی در مورد فساد اخلاقی رهبران “پ.ک.ک” و سوء استفاده آنان از دختران پیوسته به “پ.ک.ک” منتشر شده بود. در صدر این افراد هم نام عبدالله اوجالان قرار دارد.

ازدواج در پژاک ممنوع اما داشتن روابط نامشروع مخفی، امری رایج است. پ.ک.ک و پژاک ادعا می کنند که اعضای آنان نباید ازدواج کنند و یکی از شعارهای اصلی این فرقه توجه خاص به حقوق زنان و احترام به آن می باشد، اما در عمل چنین نیست. عثمان اوجالان ۶۰ ساله، برادر رهبر پ.ک.ک دو بار ازدواج کرد آن هم با دو دختر جوان ۳/۱ سنش (یکی ۲۱ ساله اهل منطقه قطور خوی و دیگری ۲۲ ساله اهل آکره کردستان). البته بدون این که روال متداول جامعه را طی کند. رهبر پژاک نیز با یک دختر آلمانی ازدواج کرده است. او مقیم آلمان است و در جایی گرم و نرم ادعای مبارزه برای کرد را دارد در حالی که اعضای سیه روز و ساده هم حق ازدواج ندارند، از سوء تغذیه رنج می برند و حق بازگشت هم ندارند. مردم کرد در ترکیه و عراق زندگی اقتصادی سختی را می‌گذرانند، اما روزنامه “ملیت”، نوشت که عثمان اوجالان ۵/۲ کیلو طلا به زن جدیدش داد و هزینه ازدواجش نیز ۵۲ هزار دلار بوده است.

زن در کومله

کومله، گروه تروریستی دیگری است که تجاوز به اعضای زن در آن و سوء استفاده جنسی از آنان، از پرده بیرون افتاده و رهبران این گروه هیچ تلاشی برای انکار آن ندارند و بارها اعضای زن این گروه پس از تحمل ناملایمات و سختی به افشای آنچه به آنان گذشته است پرداخته¬اند.

تجاوز بهرام رضایی یکی از رهبران کومله به یکی از زنان عضو این گروهک به نام سهیلا نوری یکی از صدها مورد تجاوزی بود که توسط سهیلا نوری و در نامه ای افشا شد، نوری در این نامه چنین می نویسد:

«لازم دانستم که برای یک بار هم شده حقیقتی را افشا کنم که سال هاست من اسیر آنم، و بر خلاف میلم هر روز این حقیقت تلخ تکرار میشود. سرآغاز حقیقت تلخ از آنجا شروع شد که من هم مثل قربانیان قبلی و کنونی به کومله ملحق شدم. در روزهای اوایل ورودم شبی از سوی یکی از مسئولین جانی به نام بهرام رضائی به اطاقش دعوت شدم و او یک لیوان شربت مخلوط به قرص (والیوم) تعارف کرد و من هم از روی بی اطلاعی شربت را خوردم که بعد از مدت کمی والیوم کار خودش را کرد و خوابم برد و بعدها مورد هجوم تعرض جنسی خواسته های شیطانی بهرام رضائی شدم و برای مدتی و ناخواسته در تصاحب بهرام بودم. و این شیوه عملکرد هر روز مرا به نوعی تعذیب می داد. البته جهت اطلاع شما تنها من نبودم که قربانی خواسته های ددمنشانه مسئولین کومله باشم متأسفانه تمام زنانی که در آنجا بودند قربانی این عملکرد مسئولین به نام مدافع حقوق زنان بودند.»

یکی از اعضای منتقدکومله در گزارش از وضعیت موجود در این گروه می نویسد:

این هفته در اردوگاه کومله کما فی السابق،حواشی بر متن غالب بود و اتفاقاتی افتاد که نشان از عدم کنترل اردوگاه توسط رهبری کومله دارد.

آموزشگاه پیشمرگایتی که باید مرکز پرورش و آموزش اعضای جدیدالورود به کومله باشد، به مرکز فساد اخلاقی و محل ارضای هوس های نفسانی پیشمرگان کومله و سوء استفاده از دختران و زنان جوان تازه وارد به صفوف کومله تبدیل شده است. در همین راستا چندی پیش شخصی به نام خبات از پیشمرگان کومله با یکی از دختران شاغل در آموزشگاه که مسئول تربیت پیشمرگان جدید می باشد، رابطه جنسی برقرار کرد.

رامیار رضائی از پیشمرگان کومله و اعضای حزب کمونیست ایران، به اتهام مصرف مواد مخدر و قرص های روانگردان در اردوگاه کومله، اخراج شد. آیدا اورامی همسر سیروان خسروی با رامیار رضائی ارتباط غیر اخلاقی برقرار کرده و بر سر این ماجرا و لو رفتن این ارتباط از سیروان خسروی جدا شد.

«رقص رهایی» !

در گروه تروریستی منافقین، مسعود رجوی رهبر گروه، اعتقادات و مناسک فرقه ای را برای بهره برداری جنسی از زنان ایجاد کرده است و تحت پوشش این اعمال به آنان تجاوز می کند. طبقه خاص زنان، که با انتخاب رجوی کنار هم قرار گرفته‎اند با نام شورای رهبری شناخته می‎شوند. رجوی با ایجاد این سازماندهی، کادرهای قدیمی این گروه که به مثابه رقبای وی محسوب می شدند را پس زده است. ضمن آن که سایر زنان عضو گروه، نظیر بقیه اعضا از محرومیت ها رنج می‎برند و علاوه بر آن که از هر گونه زندگی خانوادگی و داشتن همسر منع شده اند، گاهی به خاطر داشتن روابط جنسی و عاشقانه با هم قطارانشان محاکمه و زندانی می شوند.

بتول سلطانی، از اعضای شورای رهبری منافقین، پس از فرار از این گروه درباره سوء استفاده رجوی از زنان این چنین می گوید:

در زمستان ۱۳۷۶ در قرارگاه بدیع زادگان به من رده شورای رهبری ابلاغ شد. یک سلسله نشستها برای این گروه که تازه شورای رهبری شده بودند شروع شد. مهوش سپهری ما را برای نشست مریم رجوی صدا کرد و گفتند که از کوران این مرحله عبور کرده ایم. مشخصا یادم است گفتند که حمام رفته و کاملا تمیز باشید و تمامی لباسها و روسری بایستی نو و تمیز باشد. به ما گفته شد حتی به کسانی که با یکدیگر ابلاغ رده شده بودیم، چیزی نگوئیم چون که شاید همگی از مرحله قبلی رد نشده باشند و در این مراسم نباشند. گفته شد که این حوض شورای رهبری است و رقص رهائی با مسعود است. برای من این تأکید معنی خاصی داشت و استرس عجیبی وجودم را فراگرفته بود داشتم دیوانه می شدم رقص چی است؟! بسیار کنجکاو بودم، بالاخره ساعت موعود فرا رسید و من خودم را به همراه تعداد زیادی از زنان شورای رهبری در محل رهبری در قرارگاه بدیع یافتم. از طرف دفتر رهبری سازمان، قسمتی که کارهای اداری و خدماتی مسعود رجوی و مریم رجوی را انجام می دهند، کسی آمد و به هر نفر یک بسته داد که در آن حوله و وسایل حمام و آرایش بود و گفت هر کس که خود را تمیز نکرده است الان می تواند از فرصت استفاده کند و همینجا حمام برود چون باید از هر نظر پاک و تمیز و وضو گرفته باشید. دائما فکر می کردم که یعنی چه، نه این امکان ندارد، مگه بدن ما را مسعود می خواهد ببیند؟ چرا اینقدر اصرار می شود. دائما با خودم کلنجار می رفتم که این یک تست است و آزمایش دیگر. بعد از آماده شدن کلیه افراد صدایمان کردند و به سالنی موسوم به سالن) Xایکس) وارد شدیم. این سالن بسیار مرتب و تمیز و تزئین شده بود و کف آن ملافه های سفید بر روی قالی پهن کرده بودند. همه سالن به رنگ سفید بود. دو مبل سفید هم وسط آن قرار داده بودند. جلوی این دو مبل یک میز که در آن قرآن و آئینه و شمع هائی که روشن بود به همراه یک جعبه که بعدا متوجه شدم گردنبندهای طلا در آن است و یک کیک بزرگ چند طبقه قرار داشت. بعد با یک هیاهوئی مریم و مسعود با لباس راحتی یعنی لباسهای نرم و پیژامه و آستین کوتاه و بدون جوراب وارد شدند. مریم موهایش را آرایش کرده و بدون روسری بود. مسعود روی مبل نشست و مریم مثل همیشه روی مبل کنار مسعود ننشست و رفت بالای سر مسعود ایستاد و مبل کنار مسعود خالی بود. یکی از خانم ها از مریم رجوی سوال کرد که چرا نمی نشیند و صندلی خالی است. مریم با لبخندی گفت که این برای شماها و دیگر زنهای مسعود است. من کمی از کلمه زن مسعود جا خوردم. بعد من متوجه شدم که یکسری از افراد مثل مریم روسریشان را برداشته اند. من در آن موقع فکر نمی کردم که هدف مسعود رجوی از این روش های فرقه گرایانه، انگیزه های جنسی است. ولی هاله ای از ابهام، ترس، خجالت و پرسش در درونم وجود داشت، در آن لحظات قلبم به شدت می طپید و نمی دانستم چه برنامه ای در کار است. با خود می اندیشیدم که می خواهند ببینند ما که می گوئیم امضا به مسعود به عنوان رهبر عقیدتی مان داده ایم آیا حاضریم او را به عنوان همسر بپذیریم و این یک آزمایش است و جنبه عملی ندارد. کم کم جمعیت آرام گرفت و مسعود گفت مریم اینها چی می خواهند؟ من را برای چه آوردی اینجا؟ مریم رجوی گفت که مراسم عقد این زنان با شماست. سپس مسعود رجوی آیه هائی را از قرآن خواند. بعد مریم گفت یکی یکی بیائید روی این مبل و بله بگوئید و مسعود خطبه عقد را می خواند و بعد از گفتن بله، مسعود از داخل جعبه یک گردنبند طلا به گردن هر زنی می انداخت و دیده بوسی انجام می شد.

بعد چند نفر از دفتر همان نفرات که کارهای خدماتی و اداری مسعود و مریم رجوی را انجام می دهند میز را برداشتند و شیرینی پخش شد و گفتند که وسط را خالی کنید. وقتی وسط خالی شد با اشاره شهرزاد صدر یک آهنگ تند از بیژن مرتضوی پخش شد و در برابر چشمان حیرانم متوجه شدم که زنان ارشد شورای رهبری به وسط آمدند و در حال در آوردن لباس¬هایشان هستند. مسعود هم می گفت لباس¬های شرک و جاهلیت را در آورید و این حوض شما است که بایستی در آن شیرجه بزنید و اینجا یگانه شوید تا در تمام صحنه های رزم دیگر و کار و مسئولیت مثل کوه استوار باشید. در این حین نفراتی از دفتر، هر نفر که لباس¬هایش را در می آورد جمع کرده و همگی را در نایلونی قرار می دهند و درب آن را بسته و روی آن با ماژیک نوشته و می بردند و نفر مشغول رقص می شد و همینطور نفرات رو به زیاد شدن بودند و مریم به همه می گفت که لباس شرک و ریا را بکنید و با مسعود نزدیک و یگانه شوید و همینطور متوجه شدم که مریم و چند نفر دیگر از جمله گیتی گیوه چی و فائزه محبت کار و دیگران به دقت بقیه را زیر نظر دارند و تعدادی از اعضای ارشد مشغول صحبت و متقاعد کردن نفراتی هستند که در آوردن لباس مکث دارند.

مریم می گفت این رقص رهائی شماست؛ باور نداشتید که مسعود شوهر شماست و خیلی تشویق می کرد که ما صحنه های دیده بوسی و عشق بازی مسعود با زنان دیگر را نگاه کنیم. آخر جلسه همه یک بسته دیگر از مسعود هدیه گرفته و جلسه تمام شد. اولین جلسه که ۵ ساعت به طول انجامید ساعت ۴ صبح تمام شد و ما همگی به مقرهایمان برگشتیم …