احزاب و نهادهای سیاسی نزدیک به بارازنی و اوجالان، در مورد شیوه ی مقابله با گروه های تکفیری نظرات متفاوتی دارند.

انجمن بی تاوان آذربایجان غربی :در شرایطی که حملات گروه تکفیری داعش (دولت اسلام در شام و عراق) در منطقه ی کردنشین کوبانی، موجی از نگرانی را به دنبال آورده است، احزاب مختلف کُرد سوری در خصوص مقابله با داعش نظرات متفاوتی دارند.
بیانیه ی پ.ک.ک؛ دعوت به دفاع همگانی از کوبانی
ابجاد سه منطقه ی خودگردان در سه منطقه ی کردنشین جزیره، کوبانی و عفرین بر اساس ایده ها و پیشنهادهای عبدالله اوجالان رهبر زندانی پ.ک.ک، یکی از مهم ترین تحولات مرتبط با کردهای سوریه در سال ۲۰۱۳ بود. با آن که حزب اتحاد دموکراتیک (PYD) به عنوان یکی از نهادهای اقماری پ.ک.ک، اعضاء و مسئولین بلندپایه ی خود را سه خودگردانی مزبور دخیل نکرده است، اما همه می دانند که سه نخست وزیر و ۶۶ وزیر این ساختارهای کانتونی محلی، بر اساس خواسته های حزب اتحاد دموکراتیک و با برافراشتن پرچم ها و حمل اِلمان ها و نشانه های مرتبط با اوجالان و پ.ک.ک حرکت می کنند و شاید به همین خاطر است که پ.ک.ک تمام قدرت سیاسی و سازمانی خود را برای دفاع از ساختارهای موجود به میدان آورده است.
در شرایطی که اقلیم کردستان عراق هنوز هم خودگردانی های شمال سوریه را به رسمیت نشاخته، اکرم حسو نخست وزیر خودگردانی جزیره و آسیه عبدالله یکی از دو رهبر حزب اتحاد دموکراتیک در نوروز دیاربکر به عنوان دو مهمان رسمی و ویژه ی مراسم بر روی صحنه رفتند و سخنان حماسی آنان با تشویق های بیش از یک میلیون از کردهای حاضر در نوروز دیاربکر روبرو شد. البته حمایت پ.ک.ک و حزب صلح و دموکراسی از خودگردانی های مزبور در ترکیه به همین جا ختم نشد و آنان دو گام مهم برای حمایت از ساختارهای دفاکتو و غیررسمی کردهای سوریه برداشتند. در گام نخست، زمینه ی آن را فراهم آوردند که گروهی از مسئولین خودگردانی کوبانی در دیاربکر، اورفا و آنکارا به دعوت مسئولین وزارت امور خارجه ی ترکیه به دیدار و رایزنی سیاسی و دیپلماسی بپردازند و در گام دوم نیز در دیاربکر، کنفرانسی از سوی حزب صلح و دموکراسی و کنگره ی جامعه ی دموکراتیک برگزار شد که در این کنفرانس، موضوع خودگردانی دموکراتیک محلی، منطقه ای و کانتونی با حضور مهمانانی از اسپانیا، کانادا، اروپا و آمریکای لاتین مورد بررسی قرار گرفت و هیات خودگردانی جزیره از مهمامان مهم این سمینار بودند.
مراد قاراییلان فرمانده ی شاخه ی نظامی پ.ک.ک در بیانیه ای از جوانان همشهری خود در اورفا و سوروچ خواست تا برای دفاع از مردم کوبانی، از مرز ترکیه عبور کرده و به سوریه بروند. (کوبانی سوریه در فاصله ی چندمتری دشت سوروچ ترکیه قرار دارد). شورای رهبری پ.ک.ک نیز در این خصوص بیانیه ای صادر کرده و از همه ی کردها خواسته تا از مردم کوبانی دفاع کنند.
مراد قاراییلان از اعضای شورای رهبری پ.ک.ک که پس از اوجالان، از او به عنوان مهم ترین چهره ی ایدئولوژیک پ.ک.ک نام برده می شود، در بیانیه ای اعلام کرد که حمله به کوبانی، حمله به همه ی کردها است و در صورتی که این منطقه از دست کردها خارج شود، انقلاب کردهای سوریه و ترکیه به خطر می افتد.
YPG : به ما کمک کنید
«واحدهای دفاع از خلق» (YPG) در واقع همان شاخه ی نظامی حزب اتحاد دموکراتیک (PYD) است که طی ماه های اخیر در سه منطقه ی کردنشین سوریه، درگیری های فراوانی با گروه های افراطی داشته و بر اساس آمارهای اعلام شده از سوی این نیروی نظامی، چهارصد تن از اعضای این نیرو در سال ۲۰۱۳ در درگیری ها جان خود را از دست داده اند. برخی آمارها حاکی از آن است که به خاطر آن که گرکی سپی (تل ابیض) در حد فاصل جزیره و کوبانی در اختیار داعش است، واحدهای دفاع از خلق توان انتقال نیرو به کوبانی را ندارند و در مقابل حضور دو هزار تن از اعضای داعش در کوبانی، فقط یک هزار نفر از نیروهای کُرد حضور دارند و خطرات این وضعیت ناهمسان برای کردها، زمانی قابل درک است که به خاطر بیاوریم؛ کردها در کوبانی غیر از سلاح هایی نظیر کلاشینکف، تیربار دوشکای دوزاده و نیم، آر.پی.جی و تیربار سبک، سلاح دیگری در دست ندراند اما نیروهای داعش از سلاح های اتوماتیک، تانک، خمپاره انداز و تجهیزات مخابراتی ویژه استفاده می کنند و با کنترل تاسیسات منطقه ی مُنبج، آب و برق کوبانی را نیز قطع کرده اند و برتری نظامی در دست این گروه تکفیری است.
این نیرو چند روز پیش با صدور بیانیه ای اعلام کرد که به تنهایی نمی تواند در برابر هجوم گروه های تکفیری بجنگد. فرماندهی واحدهای دفاع از خلق از همه ی احزاب کُرد خواست تا به وظایف خود در قابل کردهای سوری عمل کرده و به کمک آنها بشتابند. اگر چه بیانیه ی مزبور به شکلی کلی نوشته شده بود اما شواهد نشان می دهد که مخاطب اصلی درخواست های این نیرو، مجموعه ای احزاب کُرد سوری نزدیک به بارزانی هستند که از آنان به عنوان «شورا ی میهنی کردهای سوریه» (ENKS) نام برده می شود. واحدهای دفاع از خلق با صدور این بیانیه، حجت را بر احزاب نزدیک به بارزانی تمام کرد و از آنان خواست تا موضع روشن و شفاف خود را در قبال گروه های تکفیری و سرنوشت کردهای سوری اتخاذ کنند.
شورای میهنی: حاضریم کمک کنیم اما…
عبدالحکیم بشار رهبر حزب الپارتی که به عنوان یک سیاست مدار نزدیک به بارزانی شناخته می شود و هم اکنون پست معاونت رییس شورای ائتلاف مخالفین سوری در استانبول را در اختیار دارد، در پاسخ به بیانیه ی واحدهای دفاع از خلق اعلام کرد:« پنج هزار نفر نیروی نظامی در اختیار داریم که همه ی آنان در اقلیم کردستان عراق آموزش دیده اند و می توانند برای جنگ با داعش و دفاع از کوبانی و دیگر مناطق به شمال سوریه بروند. اما شرط ما برای همکاری، این است که ما زیر پرچم کردستان (پرچمی با سه رنگ سبز، سفید و قرمز و یک خورشید زرد در وسط) می جنگیم و نه زیر پرچم واحدهای دفاع از خلق».
ابراهیم برو رهبر حزب اتحاد نیز اعلام کرد:«رویدادهای کوبانی نشان داد که یک نیرو و یک حزب، به تنهایی نمی تواند مناطق کردنشین سوریه را کنترل کند. ما حاضریم کمک کنیم اما لازم است که برادران ما در حزب اتحاد دموکراتیک به توافق نامه ی سال ۲۰۱۲ که در اربیل امضا شده پایبند باشند و دست از تمامیت خواهی و تک روی بردارند».
در همین حال محی الدین شیخ آلی از دیگر مقامات احزاب کُرد سوری نزدیک به بارزانی با ارئه ی یک نظر متفاوت اعلام کرده که باید همه ی احزاب، بدون قید و شرط از واحدهای دفاع از خلق حمایت کرده و فرماندهی آنان را در جنگ با گروه های افراطی قبول کنند.
اگر چه شورای میهنی کردهای سوری با ارائه ی بیانیه ای، حملات داعش به کوبانی را محکوم کرده اما هنوز هم پاسخ روشنی به درخواست کمک های واحدهای دفاع ازخلق داده نشده و در این میان، سکوت معنی دار مسعود بارزانی رییس اقلیم کردستان عراق نیز باعث شده که ابهام و پیچیدگی در این حوزه بیشتر از ماه های گذشته باشد.
یکی دیگر از مواردی که می تواند معادلات نظامی و دفاعی کوبانی را متحول کند، چند و چون همسویی و عملیات مشترک بین ارتش آزاد سوریه و واحدهای دفاع از خلق است که علاوه بر بُعد نظامی، از منظر سیاسی نیز دارای اهمیت ویژه ای است. چرا که ارتش آزاد را باید یک نیروی شبه نظامی وابسته به ائتلاف مخالفین سوری در استانبول بدانیم که با ترکیه و شورای میهنی کردهای سوریه روابط نزدیکی دارد و از دیگر سو، واحدهای دفاع از خلق نیز یک نیروی دفاعی نزدیک به پ.ک.ک است و عملیات مشترک و همسویی این دو نیروی متفاوت و متضاد، می تواند منجر به تحولات جدید شود.
باید دید طی روزهای آینده، حملات داعش تا چه اندازه گسترده تر می شود و شرایط و معادلات موجود در کوبانی تا چه اندازه تغییر می کند.