گروهک تروریستی در موقیعتی قرار گرفته است که اعضای آن هیچ امیدی به آینده و ادامه زندگی ندارند، و در باتلاقی گرفتار شده اند که روز به روز آنان را به مرگ نزدیک می کند.
انجمن بی تاوان آذربایجان غربی : پژاک توانست در ابتدا کار خود چندین روستایی بیسواد و بیکار در روستاهایشان مجذوب وعده های دورغین خود برای رفتن به اروپا نماید، اما این روستائیان ساده لوح سر از غارهای قندیل درآوردند و باور نمی کردند تبلیغات شبانه روزی این فرقه روزی سرابی بیش نباشد. موضوعی که بر همگان واضح و آشکار است این است که اوجالان دیگر از زندان خسته شده و برای آزادی خود حاضر است هر معامله ای کند. اوجالان این معامله را از مدت ها پیش برنامه ریزی کرده بود. وی در مانیفست پ ک ک تحت عنوان راه انقلاب کردستان در سال ۱۹۷۸ و زمان تاسیس پ ک ک استقلال یک دولت به نام کردستان بزرگ را تنها راه حل مسئله کرد می داند . او به تریج از مواضع خود عقب نشینی کرد . زمانی که به سوریه رفت می گفت کردستان سوریه شامل کردستان بزرگ و خیالی وی نمی گردد. پس از آن که با صدام آنهم در اوج بی رحمی صدام علیه کردها دوست شد اعلام کرد کردستان عراق نیز شامل نمی شود. بعدا هنگامی که در دهه نود میلادی با ایران روابط خوبی داشت کردستان ایران را نیز از نقشه خیالی خود خارج نمود. پس از دستگیری حتی از کردستان ترکیه هم صرفنظر کرد و فقط به افزایش اختیارات کردها در شهرداری ها و آزاد بودن کلاس کردی بسنده نمود. حال پس از این فراز و نشیب ها به اشتباه خود پی برد و می داند تشکیل یک کردستان خیالی خیالی بیش نیست.
در این میان مشتی افراد توهم زده خود را به نام پژاک در غارهای قندیل معطل کرده اند و همزمان با ادامه روند تسلیم شدن اعضای پ ک ک و خلع سلاح آنها حتی جایی برای رفتن ندارند چون تبعه ترکیه نیستند . ناچارند یا خودکشی نمایند و یا خود را تسلیم کنند. گزینه دوم برای آنها بهتر است چون حداقل می توانند مشمول رافت اسلامی آن هم در صورت عدم ارتکاب قتل شوند.
آنچه اکنون در ترکیه رتفاق می افتد به زبان ساده یعنی تلاش برای تشکیل کردستان خیال است چون اوجالان که خود را رهبر خودخوانده کردها می داند نیز در عمل به اشتباه خود اعتراف نمود و در پیام عقب نشینی به پ ک ک صراحتا هر گونه تلاش برای تجزیه ترکیه را خیانت می داند.
امید است اعضای پژاک بیش از این خود را بدبخت نکنند و با سلاح خود را تسلیم کنند و بیش از این فریب فریب خوردگان را نخورند.
