گروهک کُردستیز پژاک آینده ی تلخ و تاریکی را برای اعضای فریب خورده ی خود محیا ساخته ، و مرگ در سنین جوانی و نوجوانی آینده ی تاریک اعضای پژاک است.
انجمن بی تاوان آذربایجان غربی : گروهک های تروریستی را می توان به زندان های بدون امکانات و خدمات تشبیه کرد. هم اکنون در سراسر دنیا زندانیان در بدترین شرایط هم می توانند از کمترین خدمات همانند حمام کردن و یا وعده های غذایی گرم استفاده نمایند ، ولی برخی از گروهک های وجود دارد که مقر زندگی آنان کوه هاو دره ها می باشد و با حیوانات وحشی و حشرات زندگی می کنند، حتی وسیله ی برای گرما کردن خود ندارند و با هیزم و آتش به سختی می توانند خود را گرم کنند ، حال چه رسد که آب گرم داشته باشند که بتوانند حمام کنند!!!
پژاک و پ ک ک جزء همان گروهک های هستند که اعضای آنها از هیچ گونه خدمات رفاهی و بهداشتی برخوردار نبوده و همانند حیوان در غارها و دره ها به زندگی نکبت بار خود ادامه می دهند. البته نبایستی در بیشتر اعضای پ ک ک و پژاک را مقصر خواند چرا که اکثریت اعضای فرقه جوانان و نوجوانی هستند که فریب شعارهای فرقه خورده و در دام آنها گرفتار شده اند.
هر فردی در حالت عادی در زندگی برای خود وآینده اش برنامه دارد و معمولا برای رسیدن به آن تلاش می کند. اما بیشتر اعضای فرقه تروریستی پژ اک و پ ک ک آینده ی خود را تباه شده دیده و در انتظار مرگ نشته است .اعضای گروهک کردستیز پژاک متشکل از چند دسته بوده که به آنها اشاره می گردد:
گروه اول دختران بدبخت روستایی هستند که از کار شاق و طاقت فرسای فرشبافی فرار کرده و به امید یافتن زندگی رویایی در اروپا فریب پژاک را خورده اند اما از قندیل و کوهستان های آن سردرآورده اند. بیشتر این دختران مورد تجاوز سرکرده های پ ک ک و پژاک قرار گرفته و دیگر راهی برای بازگشت ندارند.

گروه دوم افرادی هستند که از کارگری و بیگاری در روستاها خسته شده و به امید زندگی رویایی در اروپا و خواننده شدن در شبکه های تلویزیونی وابسته به تروریست ها در دام تروریست های پ ک ک و پژاک قرار گرفته و پس از رسیدن به قندیل شستشوی مغزی داده شده و ناچارند تن به زندگی آنجا دهند در غیر این صورت کشته می شوند.

گروه سوم قاتلان و زندانیان فراری هستند که با گرفتن مرخصی با وثیقه و امثالهم راه را در فرار دیده و هیچ سازمانی جز پژاک حاضر به پذیرش آنها نبوده لذا به آن پناه می برند.

وجه مشترک این افرد بیسوادی و کم سوادی است. تعداد تحصیلکرده های دانشگاهی در کل مجموعه پژاک از تعدا انگشتان یک دست نیز تجاوز نمی کند . حاجی احمدی سرکرده آن لیسانس کشاورزی است و امیر کریمی نیز یکی از دیگر تحصیلکرده های دانشگاهی و لیسانس کشاورزی می باشد که به خاطر فساد اخلاقی و شکایت چندین دختر ناچار شد راه فرار به قندیل را انتخاب کند.

این مجموعه با ویژگی های بالا به صورت شدیدا عقده ای درآمده و این عقده را به صورت قتل و شکنجه مردم غیرنظامی مناطق روستایی تخلیه می کنند چون این مردم در برابر راهزنی این فرقه مقاومت می کنند.

این افراد سرانجام روزی در دره ای کشته می شوند یا بر اثر گرسنگی و سرما در زیر سنگی جان خود را از دست می دهند.