گروه جدایی طلب پ.ک.ک را از زبان یکی از کُردهای رمان نویس کوبانی و ساکن اروپا بشناسید. «جان دوست» رمان نویسی توانا که در سال ۱۹۶۵ میلادی در شهر کوبانی از شهرهای کُردنشین سوریه به دنیا آمده است و رمانهایش تاکنون به چندین زبان زنده ی دنیا ترجمه شده اند . وی هم اکنون شهروند آلمانی را گرفته است.
این نویسنده کرد سوری در یادداشتی در صفحه ی شخصی خود درباره‌ی پ.ک.ک می نویسد:
«کوههای قندیل، همانجایی که رهبران اصلی پ.ک.ک در آن زندگی می کنند، از تمدن و انسانیت و زندگی طبیعی جدا شده است؛ آنها در یک زندگی طبیعی و یکجا نشینی به سر نمی برند، نه خانواده ای، نه پدری، نه مادر و نه فرزندی، نه احساس پدری و مادری و نه ازدواج و زندگی جنسی ثابت و طبیعی دارند. تعدادی عقده های درونی انباشته شده، محرک آنهاست و در جامعه ای وهمی و خیالی متفاوتی زندگی می کنند؛ اینها همان شاگردان مدرسه ی عبدالله اوجالان هستند.
اینها نیاز مبرمی به درمان روانی و درونی طولانی مدت دارند تا اینکه تبدیل شوند به انسانی یکجا نشین و با جامعه مخلوط شوند. اگر این آسیبها و مشکلات تنها منحصر به خودشان بود به سادگی به آن نگریسته می شد و آنها را پشت گوش می انداختیم، اما متاسفانه هزاران انسان را به سمت عفونتکده ای از توهم و تناقضات و کارهای ضدهم و جنگی بیهوده و افتادن در گودالها و فسادهای پشت سر هم به دنبال خود کشانده اند .
برای تمام جناح ها از راستگرا بگیر تا چپ گرا مزدوری می کنند، در آغوش امپریالیسم جهانی آمریکا قرار گرفته، هم غم و هم پیمان و دنباله رو تمام رژیم های دیکتاتور و ستمکار هستند؛ تحت هیچ شرایطی در فکر منافع و ارزشهای قوم خود نیستند، بهترین و مهمترین دست آورد آنها، زیادی کشته هایشان و پهناور و وسیع بودن گورستانهای آنهاست.»
