پژاک با ایجاد ترس و وحشت در میان روستائیان مناطق مرزی کردنشین ، بدنبال کسب اعتبار و جایگاه مردمی می باشد.
انجمن بی تاوان آذربایجان غربی : شکنجه ی روحی و روانی غیر نظامیان توسط پژاک کابوسی برای مردم رنج دیده کرد می باشد. کردهای مخالف با عقاید و ایدئولوژی پ.ک.ک و پژاک از جمله کسانی هستند که به شدت مورد شکنجه های روحی و جسمی قرار می گیرند.
خشونت طلبی پ.ک.ک و پژاک ماهیتی است غیر قابل انکار و اسناد بسیاری را در خصوص شکنجه جسمی و روانی افراد غیر نظامی را برجای گذاشته است. شکنجه روانی و جسمی شدگان توسط پژاک را ۵ دسته تقسیم کرد.
۱) نزدیکان و یا اعضای خانواده عضوء جدا شده از فرقه، این گروهک ظالم و خشونت طلب با ربودن اعضای خانواده و یا نزدیکان عضوء جدا شده و با شکنجه های جسمی می خواهد اطلاعاتی از عضوء جدا شده خود بدست آورد و خواستار بازگشت وی به فرقه می باشد.
۲) افرادی را که تن به خواسته های پژاک نداده ودر مقابل اخاذی و باج گیری آنان مقابله نماید توسط پژاک ربوده شده و به شدت مورد شکنجه های روحی وجسمی قرار می گیرد.
۳) افرادی را که مانع حضور جوانان و نوجوانان در گروهک شود به عبارتی فردی را که نوجوانان و جوانان را نسبت به ماهیت و وضعیت فرقه آشنا می سازد توسط گروهک ربوده و بشدت مورد شکنجه قرار می گیرد.
۴) کارکنان دولتی را که برای خدمات رسانی در روستای مرزی فعالیت می کنند ربوده مورد شکنجه قرار می دهند.
۵) افراد متعهد و با ایمان را به اتهام همکاری با حکومت جمهوری اسلامی ایران شکنجه کرده و در نهایت بصورت فجیع به قتل می رساند.
از آسیب دیدگان و شکنجه شدگان توسط گروهک ضد کرد پژاک می توان فکرت مامدی ، حسن ارس ، و یوسف حسن وش را نام برد، آنها روستایی و کشاورزی بیش نیستند ولی به دلایل مخالفت با اخاذی و باج گیری های پژاک شکنجه شدند، همچنین محمد خالد ارجمند زاده و غلام دولتخواه از کسانی بودند که پس از شکنجه های جسمی وحشتناک بطور فجیعی به قتل رسیده اند.
