حضور پ.ک.ک در سوریه و عراق، باعث حملات گاه و بیگاه ترکیه به این دو کشور و حتی اشغال آنها شده است. مردم کرد نیز اصلی‌ترین قربانیان این کشمکش ۴۰ ساله هستند. دو طرف علاوه بر ترکیه، اکنون جنگ خود را به سوریه و عراق منتقل کرده‌اند و مردم این دو کشور نیز بزرگترین خسارت دیدگان این جنگ هستند. دولت‌های مرکزی در عراق و سوریه نیز فعلا مسائل مهمتری دارند و شهروندان کرد را بدون پشتیبان، رها کرده‌اند.
برای بررسی چرایی حضور پ.ک.ک در عراق و سوریه و واکاوی حملات ترکیه به این دو کشور، دکتر فرصت میهمان خبرنگار ما شد و به سوالات او پاسخ داد. استاد تاریخ دانشگاه زاخو، معتقد است هم ترکیه و هم فرقه پ.ک.ک، مشکلات و نبرد خود را به عراق منتقل کرده‌اند.
به نظر شما چرا پ.ک.ک اقلیم کردستان را ترک نمی‌کند، در حالی که می داند حضور آن جز زیان و ضرر برای غیرنظامیان چیزی ندارد؟
البته فقط پ.ک.ک نیست. ترکیه هم نباید مشکلات داخلی خود را به اقلیم کردستان منتقل کند. می‌دانیم که کردها با هیچ یک از مردمان منطقه مشکلی ندارند، اما دولت ترکیه با سیاست نژادپرستی خود تاکنون جز انکار حقوق کردها راهی برای حل مسئله کرد ارائه نکرده است. ترکیه باید به جای حمله برنامه‌ای برای حل مسئله کردی ارائه دهد. همه کردهای ترکیه که پ.ک.ک نیستند. اما پ.ک.ک هم از همان آعاز راهی غلط در پیش گرفته و به اسلحه متکی شده، اما باید بداند سیاست خشونت و اسلحه دیگر جوابگو نیست. پ.ک.ک نباید به اقلیم کردستان و میان مردم غیرنظامی پناه بیاورد. اگر واقعا توان جنگ دارد باید به ترکیه برود و در آنجا بجنگد و اگر ندارد نباید وارد جنگ شود. در هر حال ما نمی‌توانیم تا ابد منتظر بمانیم به خاطر حضور پ.ک.ک مردم قربانی شوند. بیشتر مردمان منطقه نیز عشایر کرد هستند و از ترس حملات ترکیه نمی‌توانند گوسفندان خود را به کوهستان ببرند یا زنبورهای خود را در طبیعت پرورش دهند. مردم عشایر هنوز هم از دست پ.ک.ک و ترکیه خیلی عصبانی هستند. اقلیم کردستان نیز بایستی از طریق دولت مرکزی راهی برای اخراج پ.ک.ک پیدا کند. درست است آنها هم مثل ما کرد هستند، اما این دلیل نیست تا ما را قربانی کنند.
بعضی کارشناسان می‌گویند پ.ک.ک عمدا راه را برای اشغال اقلیم کردستان توسط ترکیه باز می‌کند، مانند کاری که در عفرین کرد. نظر شما چیست؟
در این که ترکیه به دنبال توسعه طلبی است، شکی نیست. قضیه عفرین کمی متفاوت است. پ.ک.ک در آنجا نیز با سیاست تکروی اجازه نداد نیروهای کرد فعالیت کنند و ترکیه نیز به همه اعلام کرد اینها کرد نیستند، بلکه پ‌ک‌ک هستند، لذا توجیهی برای حمله پیدا کرد و می‌بینیم که فقط مردم قربانی شدند و می‌شوند. عفرین در آتش پ.ک.ک سوخت. پ.ک.ک از روی ضعف به اقلیم کردستان پناه آورده است. اگر قدرت و توان داشت، قطعا در کردستان ترکیه مستقر می‌شد و همین امر، ناامن کردن مناطق مرزی را به دنبال داشته است.
بارها مسئولان اقلیم کردستان اعلام کرده‌اند ما را به مشکلات خود آلوده نکنید اما سران پ.ک.ک منطق ندارند. البته باید گفت پ.ک.ک صرفا اعضای کرد دارد و گرنه حزبی کردی با اهداف کردی نیست. اگر ترکیه نیز واقعا مسئله کرد را حل کند، جایی برای ظهور پ‌ک‌ک یا هر تشکیلات دیگری باقی نمی‌ماند. پ.ک.ک باید موقعیت اقلیم کردستان را درک کند. اگر مرزهای ما با کشورهای همسایه بسته شوند در اینجا نابود خواهیم شد. متاسفانه پ.ک.ک تاکنون رویکردی مثبت نداشته است.
راهکار چیست تا اقلیم کردستان بیش از این قربانی پ.ک.ک نشود؟
اقلیم کردستان باید با هماهنگی دولت مرزی کاری کند که امنیت مرزها حفظ شود و اجازه ندهد گروه‌های مسلح در خاک آن مستقر شوند و یا از خاک آن علیه همسایگان اقدام مسلحانه انجام دهند. کرد و فارس و عرب و ترک با هم مشکل ندارند و اقدامات این احزاب مسلحانه فقط به تنش قومی منجر می‌شود و بس. اما ترکیه نیز باید دست از سیاست انکار کردها بردارد و با ارائه راه حلی منطقی در چارچوب مرزهای ترکیه، مسئله کرد را حل کند. ادامه این سیاست‌های ترکیه زمینه بهره برداری را به پ.ک.ک می‌دهد.
