انجمن بی تاوان: توهم و دروغی به نام زندانی سیاسی ، آنهم در ساختن کمپین های امضا ” دفاع از حقوق زندانیان سیاسی ” و مخالفت با ” سرکوب اوپوزیسیون “. اما زندانی سیاسی در قوانین هر کشوری تعریف مشخصی دارد و افرادی که این گروهک ها، آنها را زندانی سیاسی می نامند، در واقع اعضای آنها هستند که حین عملیات تروریستی مسلحانه دستگیر شده اند. آیا یک تروریست مسلح می تواند زندانی سیاسی تلقی شود؟ اگر این فرد دستگیر نشود و افراد بی گناهی را ترور کند آیا همین گروهک های طرفدار حقوق زندانیان سیاسی آنها را برای محاکه تحویل مقامات قضایی می دهند؟ یا تشویق به ترور بیشتر می کنند؟ شاید اگر روزی دادگاهی منصف برای دادخواهی، تشکیل شود باید سرکردگان این فرقه های تروریستی در آن محاکمه شوند که با فریب گروهی از جوان های بی سواد و ساده لوح آنها را وادار به ترور افراد بی گناه کرده اند و به هنگام دستگیری آنها را زندانی سیاسی می نامند. وقتی ترکیب این فرقه ها فاقد سواد است چگونه می توانند الفبای سیاست را بدانند چه رسد به این که زندانی سیاسی باشند؟ مثلا حسین خضری خانیک برای انجام عملیات و فعالیت های تروریستی در کرمانشاه دستگیر می شود و خود نیز به اعمالش اعتراف نمود اما پژاک پیش از اجرای حکم اعدام، حسین را فعال مدنی و حقوق بشری معرفی می نمود، اما پس از اجرای حکم ، با آب و تاب به عضویت او در این فرقه اعتراف کردند تا شهید سازی کنند و حسین مظلومش بخوانند [ و اکنون دیگر درلیست شهدای گروه قرار ندارد! ]. در واقع ، پژاک بسیار مشتاق و علاقمند به اعدام افراد دستگیر شده است که از طریق آن اعدام شدگان، برای خود نام و نانی، در بین دیگر جریان های سیاسی کردستان پیدا کرده و خود را بزرگ نشان دهد. خود در اروپا می نشینند و برای کسب شهرت و مال اندوزی مشتی جوان بی سواد را روانه کوه ها می کنند تا در حین عملیات تروریستی دستگیر شوند و آنها را زندانی سیاسی می نامند ؟ اگر واقعا به حرف خود اعتقاد دارند چرا خود در عملیات شرکت نمی کنند و افتخار” زندانی سیاسی بودن ” را نصیب خود نمی کنند ؟ بعدها عبدالله اوجالان – رهبر فرقه های تروریستی پژاک و پ ک ک – در دیدار با وکلایش در زندان ایمرالی ( هتل ایمرالی ) به اعدام حسین خضری اشاره کرد و از او دفاع کرد. مدعی طرفداری از “دموکراسی آزادی و انسانیت ” ، از یک تروریست دفاع می کند و از ” مردم ” هم خواسته است تا چنین کنند!. پژاک اگر فرستادگانش پس از ترور، موفق به فرار بشوند که خوش شانس بوده اند و اگر هم دستگیر شوند باید در برابر دادگاه پاسخگو باشند و طبق قانون ایران عملیات مسلحانه علیه کشور و مردم ایران در حکم محاربه است و اعدام می گردند.